Φυσικά αυτή η τάση δεν θα περιοριστεί στα χρηματιστήρια αλλά αναμένεται να υιοθετηθεί και από όλες τις άλλες αγορές, στα νομίσματα αναμένονται αναταράξεις, στα ομόλογα το ίδιο, στα εμπορεύματα το ίδιο. Ο χρυσός θεωρείται σταθερό καταφύγιο σε αυτές τις περιόδους, το ίδιο και το Ελβετικό φράγκο, η Στερλίνα αναμένεται οτι θα αποδυναμωθεί περαιτέρω, το ίδιο και το Δολάριο.

Που οδηγείται το πράγμα;

Η εκτίμηση μας είναι οτι ο Ντόναλντ Τραμπ θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να συμβιβαστεί και να σταματήσει τον εμπορικό πόλεμο. Αυτό μπορεί να το κάνει βγάζοντας ταυτόχρονα πολεμικές ιαχές, αλλά η υποχώρηση του είναι νομοτελειακή.

Ήδη σήμερα ανακοίνωσε οτι οι Κινέζοι του ζήτησαν να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων επειδή έχουν πάιθει πολύ μεγάλη ζημιά. Η αλήθεια μάλλον είναι οτι ο ίδιος κατάλαβε πως ο εμπορικός πόλεμος είναι εις βάρος των ΗΠΑ και οτι ο ίδιος προσωπικά έχει μεγάλο πολιτικό κόστος και τώρα αναδιπλώνεται.

Ο λόγος είναι απλός: Ο Τράμπ είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, σε ένα χρόνο έχουν εκλογές και το πολιτικό κόστος που θα έχει ο ίδιος προσωπικά από την υποχώρηση των αμερικανικών αγορών η οποία μεταφράζεται σε κρίση παραγωγής και απασχόλησης στις ΗΠΑ, θα είναι τεράστιο. Αντίθετα η Κίνα ώς δικτατορία δεν αντιμετωπίζει κανένα πολιτικό κόστος. Όσες δυσκολίες και αν της προκαλεί ο εμπορικός πόλεμος με τις ΗΠΑ, δεν πιέζεται να υποχωρήσει. Αυτός και μόνο ο λόγος, αρκεί ώστε ο Τραμπ να αναγκαστεί να σταματήσει τον εμπορικό πόλεμο. Εξάλλου και οι δηλώσεις του Βρετανού Πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον κατά τη χθεσινή συνάντηση του με τον Τράμπ ήταν μια “συμβουλή” να σταματήσει τους δασμούς.

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία ανακοίνωσαν οτι θα προχωρήσουν σε μια μεγάλη εμπορική συμφωνία, ανακοίνωση η οποία διευκολύνει κυρίως το αφήγημα του Τζόνσον ο οποίος προσπαθεί να πείσει οτι εμπορικές συμφωνίες με άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, θα περιορίσουν τις ζημιές που θα υποστεί η Μεγάλη Βρετανία από το Brexit. Η συμφωνία βοηθάει και τον Τραμπ για τους ίδιους λόγους, οτι δηλαδή η ζημιά από τον εμπορικό πόλεμο θα αντισταθμιστεί από επιμέρους συμφωνίες όπως αυτή με τη Μεγάλη Βρετανία. Όμως αυτά δεν πείθουν τις αγορές. Η διατήρηση ενός παγκόσμιου εμπορικού πολέμου, η επιστροφή στους δασμούς και στον προστατευτισμό προκαλούν τόσο μεγάλες ζημιές που δεν μπορούν να αντισταθμιστούν από επιμέρους εμπορικές συμφωνίες. 

Όσο διατηρείται λοιπόν ο εμπορικός πόλεμος και το αδιέξοδο στο ζήτημα του Brexit ούτε η Βρετανία ούτε οι ΗΠΑ μπορούν να αισθάνονται κερδισμένες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ενδέχεται η υποχώρηση των αγορών εξαιτίας του εμπορικού πολέμου να αποτελεί ευκαιρία αγορών. Επειδή η κατάσταση που επικρατεί σήμερα δεν μπορεί να διατηρηεθί αφού προκαλεί ζημιά σε όλους. Και ο πρώτος που πλήττεται είναι ο Τραμπ ο οποίος και θα αναγκαστεί πολύ γρήγορα να αναδιπλωθεί και να σταματήσει τον εμπορικό πόλεμο. Αντίστοιχα, ο Μπόρις Τζόνσον δεν μπορεί να πορευτεί με ήσυχη τη συνείδηση σε ένα άτακτο Brexit το οποίο θα έχει επικίνδυνες επιπτώσεις στην βρετανική οικονομία αλλά και στην βρετανική κοινωνία.

Γρηγόρης Νικολόπουλος