Γιατί όμως είναι σημαντική είδηση η απόκτηση του μεγαλύτερου ναυπηγείου της Μεσογείου από τον συγκεκριμένο εφοπλιστή; Πρώτον διότι είναι Έλληνας και όχι ξένο fund. Αυτό σημαίνει αφενός οτι δεν σκοπεύει να πουλήσει μόλις κερδίσει κάποιες αποδόσεις, αλλά ότι η επένδυση του είναι μακροπρόθεσμη. Θα επενδυθούν πολλά επιπλέον χρήματα για να επανέλθουν τα ναυπηγεία σε πλήρη παραγωγικότητα, θα αναβαθμιστούν τεχνολογικά και θα αυξήσουν το ΑΕΠ της χώρας αυξάνοντας ταυτόχρονα την απασχόληση και το εισόδημα. Όλα τα χρήματα που θα επενδυθούν στα ναυπηγεία θα έρθουν από το εξωτερικό, αφού ο Προκοπίου ως εφοπλιστής κερδίζει χρήματα διεθνώς και όχι από την ελληνική επικράτεια Άρα θα έχουμε εισαγωγή συναλλάγματος από το εξωτερικό πράγμα που βοηθάει το ισοζύγιο πληρωμών και μελλοντικές ροές εισαγώμενου χρήματος από τις εργασίες που θα εκτελεί το ναυπηγείο. Με την πλήρη λειτουργία του ναυπηγείου περιορίζονται και οι εκροές συναλλάγματος για κατασκευές και επισκευές ελληνικών πλοίων σε ξένα ναυπηγεία.
Δεύτερον η επένδυση από Έλληνα εφοπλιστή προσφέρει και στους ξένους επενδυτές που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα ένα εχέγγυο, μια σιγουριά. Πολλές φορές έχει γραφτεί σε αυτή τη στήλη, ότι αν δεν επενδύσουν οι Έλληνες πρώτοι στη χώρα τους, δεν θα έρθουν οι ξένοι να επενδύσουν. Αυτό το υποστήριζε πάντα και ο Γιώργος Προκοπίου στις ομιλίες του στα ναυτιλιακά συνέδρια. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν τολμά να επενδύσει ένας Έλληνας στην Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολο να πάρει την απόφαση ένας ξένος, ή μάλλον λειτουργεί και ανάποδα αυτό. Ο ξένος που θα δει ότι οι Έλληνες δεν επενδύουν στη χώρα τους, θα πει, “κάτι ξέρουν αυτοί που δεν επενδύουν εκεί, που να πάω να μπλέξω εγώ”; και θα εγκαταλείψουν τα σχέδια τους. Η επένδυση συνεπώς από Έλληνα εφοπλιστή στα ναυπηγεία είναι σημαντική και ως παρότρυνση των ξένων επενδυτών.
Τρίτον ο Προκοπίου επενδύει σε ένα κλάδο στον οποίο έχει πολύ μεγάλη και μακροχρόνια εμπειρία, δεν πηγαίνει ως άσχετος σε ένα κλάδο που δεν γνωρίζει. Συνεπώς βλέπει σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης και κερδοφορίας, σε μια επιχείρηση της - πολύ - βαριάς βιομηχανίας. Κάνει αυτό που είχε κάνει και ο Ευάγγελος Μυτιληναίος όταν αγόρασε το Αλουμίνιο της Ελλάδος τη στιγμή που κανείς από τους παραδοσιακούς βιομήχανους δεν το τόλμαγε. Και του βγήκε η επένδυση του Μυτιληναίου, έγινε πατώντας στη βιομηχανική κουλτούρα του Αλουμινίου ένας από τους μεγαλύτερους βιομήχανους της χώρας. Συνεπώς η επένδυση του Προκοπίου στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά δείχνει ότι πράγματι μπορεί να υπάρξει μέλλον για την ελληνική βαριά βιομηχανία, πράγμα που είναι αναμφίβολα ζητούμενο για την ελληνική οικονομία.

Πάμε τώρα και στους προβληματισμούς. Η επένδυση Προκοπίου είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Δεν διαπιστώνουμε κύμα επενδύσεων από Έλληνες σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στην Ελλάδα. Οι Έλληνες που έχουν σημαντικά κεφάλαια στο εξωτερικό δεν στριμώχνονται στην ουρά για να τα επενδύσουν εδώ και αυτό δείχνει ότι παρά τα μεγάλα λόγια για την γρήγορη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας που ακούμε (και λέμε) υπάρχουν εμπόδια. Ποια είναι τα εμπόδια;
Η δυσλειτουργία του ελληνικού δημοσίου, το μη επαρκώς φιλικό για τις επιχειρήσεις περιβάλλον που δημιουργείται από τη γραφειοκρατία, την αδράνεια, τις καθυστερήσεις και τη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης και το τεράστιο κόστος με το οποίο επιβαρρύνει τις επιχειρήσεις αυτή γραφειοκρατία. Η Ελλάδα βρισκόταν και παραμένει πολύ χαμηλά στις λίστες των διεθνών οργανισμών και παρατηρητηρίων που κατατάσσουν τις χώρες με βάση την ελκυστικότητα τους και τις οποίες συμβουλεύονται πάντα οι ξένοι όταν πρόκειται να επενδύσουν. Για να μπορέσουμε να έχουμε πράγματι ένα κύμα ξένων επενδύσεων που δεν θα είναι βραχυχρόνιες, όπως αυτές των funds που πουλάνε και φεύγουν μετά από λίγα χρόνια, πρέπει να προχωρήσουμε σε τομές στη δημόσια διοίκηση και τη διακιοσύνη. Μόνο έτσι θα νοιώσουν ασφαλείς οι ξένοι - αλλά και οι ¨Ελληνες - για να επενδύσουν εδώ και να προσφέρουν βιώσιμη ανάπτυξη, δηλαδή εισόδημα και θέσεις εργασίας για πολά χρόνια.
Αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν ακόμη. Έκανε ο Κυριάκος Πιερρακάκης πολύ μεγάλα βήματα για να περιορίσει την επαφή πολίτη και δημοσίου υπαλλήλου, αλλά δεν έχει διαμορφωθεί ένα ανεκτό επιχειρηματικό περιβάλλον ακόμη και χρειάζεται μεγάλο πολιτικό θάρρος και πολλή δουλειά για να το πετύχουμε.
Η επένδυση λοιπόν του Προκοπίου στα ναυπηγεία είναι μια πολύ σημαντική είδηση που δείχνει τις δυνατότητες, αλλά αν δεν γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα δεν πρόκειται να δούμε το επενδυτικό κύμα που επιθυμούμε και που χρειαζόμαστε επειγόντως.