Ο Χαδούλης εκθέτει περί τα 20 έργα ζωγραφικής, όλα με το ίδιο θέμα, την Ακρόπολη. Κι όμως, όλα είναι διαφορετικά. Καταρχήν αλλάζουν οι εποχές. Η Ακρόπολη το χειμώνα, η Ακρόπολη το καλοκαίρι, την Άνοιξη, το Φθινόπωρο. Μετά αλλάζει το φως. Η Ακρόπολη με λιακάδα, με συννεφιά, με βροχή, η Ακρόπολη το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ. Αλλάζει όμως και η οπτική γωνία. Πίσω από τα δέντρα, δίπλα στα δέντρα, δίπλα στις πολυκατοικίες, ανάμεσα στις πολυκατοικίες, χωρίς πολυκατοικίες.
Φαινομενικά τα έργα είναι ασπρόμαυρα. Όταν όμως τα προσέξεις καλύτερα, είναι χρωματιστά. Δεν θα μπορούσε άλλωστε ο Χαδούλης, μεγάλος μάστορας του σχεδίου και του χρώματος να ζωγραφίσει ασπρόμαυρα έργα χρησιμοποιώντας μόνο μαύρο και άσπρο, δίνει την αίσθηση του ασπρόμαυρου χρησιμοποιώντας ολόκληρη τη χρωματική παλέτα - διακριτικά.
Κοιτάζοντας τα έργα βλέπεις δίπλα τους το κόκκινο αυτοκόλλητο, σημάδι ότι έχουν πουληθεί. Πολύ λίγα είναι ακόμη διαθέσιμα για τους φιλότεχνους που θέλουν να τα αποκτήσουν. Και ανάμεσα τους, βλέπεις στον τοίχο της γκαλερί τυπωμένο ένα μεγάλο κείμενο, τη συζήτηση που έκανε ο Χαδούλης με τον Συνταγματολόγο Παναγιώτη Δουδωνή για την ελληνική Δημοκρατία και τον ρόλο της Ακρόπολης στη ζωή μας, όλους αυτούς τους αιώνες. Και διαβάζοντας το, καταλαβαίνεις πως όταν ο Χαδούλης βαφτίζει την έκθεση του “η Ακρόπολη σήμερα” δεν εννοεί τίποτα από όσα περιέγραψα πιο πάνω, εννοεί κάτι πολύ βαθύτερο.
Ζωγραφίζει την Ακρόπολη όχι ως μνημείο που κοσμεί την Αθήνα, αλλά ως ενεργό συστατικό της ελληνικής Δημοκρατίας από τότε που χτίστηκε μέχρι και σήμερα, ζωγραφίζει την επίδραση που είχε το μνημείο στην πορεία της χώρας, ζωγραφίζει το πως αυτό το αρχιτεκτονικό θαύμα ένωσε αυτόν τον λαό και τον διατήρησε ζωντανό μέσα στις χιλιετίες ξεπερνώντας όλες τις ήττες από τους κατά καιρούς κατακτητές.
Και επειδή ζωγραφίζει την Ακρόπολη με τα μάτια της ψυχής και της ιστορίας, μετατρέπει ένα έργο ζωγραφικής σε κάτι περισσότερο από αυτό που είναι, σε ένα αντικείμενο που μιλάει στην καρδιά του θεατή, ειδικά αν αυτός είναι Έλληνας.
Τα κεραμικά
Η έκθεση όμως δεν περιορίζεται στη ζωγραφική. Διάσπαρτα στους δυο ορόφους της γκαλερί στέκονται τα εντυπωσιακά κεραμικά του Χαδούλη. Μικρά και μεγάλα κεραμικά, με πρωτότυπα σχήματα, εκτονώνουν τη διάθεση του για χρώμα. Ο ζωγράφος ξεκίνησε να φτιάχνει και να ζωγραφίζει κεραμικά βάζα μέσα στην κρίση και τα δυο τελευταία χρόνια όταν ο κορονοιός μας έκλεισε σπίτια μας, εκείνος κλείστηκε στο εργαστήρι κεραμεικής και άρχισε να αποδομεί τα σχήματα. Τα βάζα άρχισαν να παραμορφώνονται, να φαρδαίνουν, να ψηλώνουν, να χάνουν την χρηστική τους φόρμα, μετεξελίσσονται σταδιακά σε γλυπτά. Πρόκειται δηλαδή περί ζωγραφισμένης γλυπτικής, κεραμικά γλυπτά που θυμίζουν βάζα, γεμάτα ζωγραφιές, πρόσωπα, ψάρια, φυτά, με πολύ έντονα χρώματα, προσφέροντας τόσο μεγάλη ποικιλία εικόνων που το καθένα από αυτά περιέχει δυο ή και τρία διαφορετικά μοτίβα που όμως με μαγικό τρόπο συνθέτουν ένα θέμα. Οι "Αλεξανδρινοί Βασιλείς", "Νέσιμ", "Κάστωρ", "Κάιρο", απεικονίζουν τις εντυπώσεις του ζωγράφου από τα διαβάσματα του, από το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο, από τον Καβάφη, από τη μυθολογία. Έυθραυστα αλλά στιβαρά, τόσο χρωματιστά και τόσο ζωντανά, τα βάζα του Xαδούλη στέκουν αυθύπαρκτα περιφρονώντας τα λουλούδια.