Η διαδικασία προβλέπει ότι εφόσον κάποιος από τους έξι υποψηφίους δεν κερδίσει με 50% στην πρώτη ψηφοφορία, οι δυο πρώτοι θα προχωρήσουν σε μια δεύτερη αναμέτρηση στις 12 Νοεμβρίου. Και εκείνη τη μέρα το ΚΙΝΑΛ θα αποκτήσει νέο Πρόεδρο.
Οι υποψήφιοι διαφέρουν μεταξύ τους και ικανοποιούν όλα τα γούστα των μελών και φίλων του κόμματος που θα κληθούν να ψηφίσουν. Και μάλλον θα είναι πολλοί αυτοί, τώρα που αυξήθηκε ο αριθμός των υποψηφίων, ενώ θα ήταν πολύ λιγότεροι αν είχαν μείνει μόνο οι τρεις αρχικοί, δηλαδή Λοβέρδος, Ανδρουλάκης και Καστανίδης.
Ο Παύλος Γερουλάνος σίγουρα θα προσελκύσει στις κάλπες πολύ κόσμο, αφού και ως υποψήφιος Δήμαρχος εναντίον του Μπακογιάννη είχε συγκεντρώσει 17% έναντι 8% που είχε πάρει το ΚΙΝΑΛ στις εκλογές. Ο Χρηστίδης θα προσπαθήσει να αντλήσει ψήφους από τη δεξαμενή του Λοβέρδου ο οποίος απευθύνεται περισσότερο από άλλους στη νεολαία, ο Ανδρουλάκης θα στηριχτεί στον μηχανισμό του κόμματος που πάντα τον υποστήριζε, ο Καστανίδης θα στηριχτεί στους Παπανδρεϊκούς και ο Κεγκέρογλου στους Γεννηματικούς ψηφοφόρους, δηλαδή σε μέρος των ψηφοφόρων της Φώφης.
Όλα αυτά βέβαια αφορούν τους εγγεγραμμένους στο κόμμα. Οι “φίλοι” κρίνουν αλλιώς και δεν έχουν “φίλους” όλοι οι υποψήφιοι. Αυτοί είναι όμως που θα εκλέξουν τον νικητή, τώρα που άνοιξε η βεντάλια των υποψηφίων.
Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να προβλέψει από τώρα, όχι μόνο το ποιος θα εκλεγεί, ούτε καν ποιοι θα είναι οι δυο που θα περάσουν στο δεύτερο γύρο. Όλα θα κριθούν από το πόσοι πολίτες θα ενδιαφερθούν και θα πάνε να ψηφίσουν στις δυο αναμετρήσεις και κυρίως στη δεύτερη.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ έγιναν πολύ πιο ενδιαφέρουσες, ο αριθμός των ψηφοφόρων εκτιμάται ότι θα αυξηθεί πολύ και ένα ζήτημα που μάλλον απασχολούσε ελάχιστους τώρα ξαφνικά μπαίνει στην ατζέντα των συζητήσεων.
Παράλληλα, μια τέτοια αναμέτρηση γεννά ελπίδες για την ανασύνταξη του κεντροαριστερού χώρου, αφού μετά την εκλογή του νέου Προέδρου όλες οι πολιτικές σχέσεις, συμμαχίες και αντιπαλότητες θα διαμορφώσουν ένα νέο σημείο ισορροπίας.
Η εκλογή νέου Προέδρου στο ΚΙΝΑΛ θα προκαλέσει εξελίξεις και στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, αλλά και στην κεντροαριστερά γενικότερα. Ο χώρος αναζητά μια νέα ταυτότητα, μια νέα ιδεολογική βάση προσαρμοσμένη στην εποχή, τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις αναζητήσεις της και υπάρχουν κάποιοι υποψήφιοι που μπορούν ίσως να προσφέρουν μια ορμή στο χώρο και ένα όραμα στους πολίτες.
Η χώρα χρειάζεται ούτως ή άλλως μια ισχυρή κεντροαριστερή παράταξη και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς δεν έχει εξελιχθεί από την εποχή που κυβερνούσε, δεν έχει παρουσιάσει ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά τίποτα καινούργιο και προφανώς δεν έχει κάτι να παρουσιάσει, αλλιώς θα το είχε ήδη κάνει. Δεν παύει βέβαια να είναι το δεύτερο κόμμα, η αξιωματική αντιπολίτευση, με πολύ μεγάλη διαφορά ποσοστού από το ΚΙΝΑΛ. Επαναπαυόμενος όμως στις δάφνες του και ακολουθώντας την τακτική του ώριμου φρούτου, ελπίζοντας δηλαδή να σαπίσει και να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να τη διαδεχθεί, ενδέχεται να βρεθεί μπροστά σε οδυνηρές εκπλήξεις αν ο νέος Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ακολουθήσει μια πιο δημιουργική, πρωτότυπη και δυναμική γραμμή.
Οι εκλογές λοιπόν στο ΚΙΝΑΛ αποκτούν τελικά ενδιαφέρον και για τους πολίτες εκτός των στενών του κομματικών ορίων.