Στους λεονταρισμούς του Σαμαρά απάντησαν με τον γνωστό πλέον τρόπο. Στους χειρότερους λεονταρισμούς του Τσίπρα σπεύδουν να ανταποκριθούν με τρόπο πολύ πιο κομψό και γι' αυτό αποτελεσματικό, από εκείνον του 2012: του διαμηνύουν την στάση τους, τον προειδοποιούν για τις διαθέσεις τους και καθιστούν σαφές ότι οι διαπραγματεύσεις ενός κράτους που έχει περιέλθει στην κατάσταση της Ελλάδας δεν διεκπεραιώνονται με τους παραδοσιακούς βολονταρισμούς της αριστεράς περί του δικαίου των λαών και των καταφρονεμένων.
Υπό αυτές τις συνθήκες η κομβικής σημασίας διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα είναι με βεβαιότητα καταλυτική.
Αν, όπως διαφαίνεται, στην Βουλή διαμορφωθεί κλίμα υπέρ της εκλογής Προέδρου, ο Σαμαράς θα έχει δύο επιλογές: είτε να λάβει την φημολογούμενη απόφαση και να συνδυάσει το δίλημμα της εκλογής Προέδρου με την ψήφιση της όποιας νέας συμφωνίας, είτε να συνεχίσει την πορεία του και να μεταθέσει τις εκλογές για αργότερα.
Από την άλλη πλευρά, αν υπάρξει αυτή η εξέλιξη στην θεσμική εκκρεμότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα δει την στρατηγική του των τελευταίων μηνών να ακυρώνεται και να καταρρέει εν μιά νυκτί (ή έστω σε τρεις, αν η διαδικασία τραβήξει).
Στην περίπτωση αυτή, ακόμη κι αν ο Τσίπρας θέλει να εμφανίζεται ως πρωθυπουργός εν αναμονή θα βρεθεί εγκλωβισμένος σε μία παγίδα που ο ίδιος θα έχει στήσει στον εαυτό του: Η πίεση που θα ασκείται από τους δανειστές εμμέσως και προς αυτόν, θα είναι τέτοια, που μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι θα επιδράσει σε μεγάλο βαθμό και στις διαθέσεις και αντιλήψεις των πολιτών.
Εφόσον όλα αυτά τα διαφαινόμενα επαληθευτούν, οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και «το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που τον έφεραν έως εδώ, μπορεί και να «νερώσουν» πολύ και να μετριάσουν τις προσδοκίες των ψηφοφόρων από αυτόν με δραματικό τρόπο.
Και επειδή η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην οποία η Ιστορία επαναλαμβάνεται, οι παλαιότεροι θα θυμούνται ίσως τα όσα συνέβησαν με την ΕΔΑ στην περίοδο 1958-1961, όταν καταποντίστηκε από το 24% στο 14%, ως ΠΑΜΕ. Όσο κι αν οι εκλογές του 61 έμειναν στην Ιστορία ως εκλογές «της βίας και νοθείας», προφανώς τα αποτελέσματα δεν νοθεύτηκαν κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες σε βάρος της αριστεράς...
Θα ήταν ίσως αφελές να αναμένει κανείς μία παρεμφερή εξέλιξη σήμερα, αφελέστερο όμως θα ήταν σίγουρα το να θεωρηθούν δεδομένες και προδιαγεγραμμένες οι εξελίξεις.