Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου προφανώς πιεζόμενη από τις συνθήκες που η ίδια διαμόρφωσε (κυρίως με την απροθυμία και την ατολμία της), πιέστηκε από εταίρους και δανειστές και πήρε μία τρίμηνη παράταση προς διευθέτηση πολιτικών εκκρεμοτήτων, προκειμένου να γίνει το επόμενο βήμα.
Αυτό θα προϋποθέτει μέτρα και συμφωνίες που θα χαρακτηρίσουν την μεταμνημονιακή περίοδο, στην οποία δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι η χώρα θα εξακολουθεί να είναι καταχρεωμένη και ηθικά καταρρακωμένη.
Σε αυτό το κλίμα, γιγαντώνεται η υποψία ότι οι επιλογές της κυβέρνησης είναι παρεμφερείς με εκείνες της κυβέρνησης Καραμανλή το 2009 και σπεύδει να εγκαταλείψει τον αγώνα.
Σε αυτό συντείνει και η επιλογή του Στ. Δήμα ως υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, μία υποψηφιότητα χωρίς επαρκή υπερκομματικά χαρακτηριστικά, παρά το κύρος και την διεθνή αναγνώριση του πρώην επιτρόπου.
Υπό αυτές τις συνθήκες - και εν αναμονή της διαδικασίας, η οποία μπορεί και να κρύβει εκπλήξεις - τα σενάρια σε περίπτωση μη εκλογής Προέδρου δεν είναι πολλά:
Αρχές Φεβρουαρίου στήνονται κάλπες. Σε περίπτωση αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ ή όποιου άλλου, πρώτο έργο και αποστολή της νέας Βουλής είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Σημειωτέον, ότι αρχικώς και στην νέα Βουλή απαιτούνται 180 ψήφοι (αρθρο 32 του Συντάγματος). Αν δεν συγκεντρωθούν αυτές, μετά την πάροδο 5 ημερών επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία και αναδεικνύεται Πρόεδρος με 151 ψήφους. Αν ούτε και αυτές συγκεντρωθούν, μετά από πέντε επιπλέον ημέρες εκλέγεται Πρόεδρος με σχετική πλειοψηφία, τουλάχιστον 120 ψήφων.
Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν, θα έχουμε φθάσει μετά τα μέσα Φεβρουαρίου για την ρύθμιση της θεσμικής εκκρεμότητας.
Αν υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σχηματίζεται κυβέρνηση και περί τις 20 του μηνός η νέα κυβέρνηση πάει να κάνει την τελική διαπραγμάτευση, με τα δεδομένα γνωστά και τις εκκρεμότητες να πιέζουν. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, οι εξαγγελίες δεν συμβιβάζονται καθόλου με τα δεδομένα. Στην περίπτωση ΝΔ - ΠαΣοΚ, το παρελθόν δεν είναι ενθαρρυντικό για τίποτε. Μοιάζει με σενάριο τρόμου και ίσως δεν πρέπει να αυταπατάται κανείς: τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλύτερα από το 2011...