Μία από τις πρώτες ανακοινώσεις του νικητή των εκλογών, συντηρητικού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον αφορούσε την διενέργεια δημοψηφίσματος για την θέση της χώρας στην ΕΕ.

Η κυβέρνηση των Συντηρητικών θα υποστηρίξει την παραμονή της Μεγ. Βρετανίας στην Ένωση και κατά πάσα βεβαιότητα θα κερδίσει, αφού όσοι την ψήφισαν (37%), ήξεραν τι ψήφιζαν.

Κατόπιν αυτών, κάποιοι θα πρέπει να αναστοχαστούν - ειδικώς αφότου έχουν πλέον ανατραπεί όλες οι προβλέψεις και εκτιμήσεις για το διεθνές σκηνικό και τις ανατροπές στην Ευρώπη.

Μετά και το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών, η Ευρώπη δεν πάει προς διάλυση. Οδεύει προς αλλαγές και προσαρμογές.

Η έννοια της ανατροπής δεν είναι συμβατή με την ύπαρξη της Ένωσης και αυτό φαίνεται πως είναι μία γενική παραδοχή στα παλαιότερα μέλη της.

Η Ένωση είναι πρωτίστως πολιτική, έστω και κολοβή. Τα βήματα που γίνονται για την αποκατάσταση προβλημάτων είναι μεγάλα. Οι πολίτες δείχνουν ότι επιθυμούν να ανήκουν στην Ευρώπη - ακόμη και σε αυτή την Μεγάλη Βρετανία.

Όλα αυτά μπορεί και να οδηγήσουν πολύ γρήγορα σε κάτι που έως πριν από λίγο καιρό θα φάνταζε αδύνατο. Η Ευρώπη να ξαναγίνει «της μόδας» και οι πολίτες της να αντιληφθούν τι σημαίνει να ανήκεις σε αυτήν και τι να είσαι εκτός.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει κατόπιν όλων αυτών μία υποχρέωση και μία μεγάλη ευκαιρία.

Πέραν της διάθεσής της να υπογράψει «συμφωνία» ή μνημόνιο με τους δανειστές, η ομάδα του Τσίπρα έχει την μοναδική (κυριολεκτικά) ευκαιρία να κάνει μεγάλη πολιτική στροφή, να ξεχάσει τις αριστεροσύνες και να μεταλλάξει το τσούρμο των ατάκτων ακτιβιστών, σε κόμμα μοντέρνο και ευρωπαϊκό.

Να ενσωματωθεί στην Ευρώπη να κάνει συμμαχίες με πρόσωπα και πολιτικές δυνάμεις και να στρωθεί στη δουλειά, αντί να κάνει κηρύγματα εντός και εκτός χώρας.
Δύσκολο; Φυσικά.