Την ίδια ώρα ο Πρωθυπουργός έβγαινε από την σύσκεψη με τον υπουργό Οικονομικών, με προφανή προτεραιότητα να αποτρέψει με μία δήλωση - διάγγελμα τον πανικό και να «διαψεύσει τις Κασσάνδρες». Η δήλωση αυτή του Πρωθυπουργού, απείχε πολύ από το ότι η συμφωνία γράφεται όπου να ΄ναι...

Πέραν όλων αυτών, το πιο αστείο από όλα είναι ότι ενώ γίνονταν όλα αυτά το μεσημέρι της Τετάρτης αναμενόταν να συνεδριάσει το Brussels Group. Εκεί θα φαινόταν κατ' αρχάς αν υπάρχει κάποια πρόοδος, αν συντρέχουν προϋποθέσεις και αν η διαδικασία ομαλοποιείται στην κατεύθυνση κατάρτισης μίας συμφωνίας.
Πλην όμως, η συνεδρίαση του Brussels Group καθυστέρησε επί ώρες επειδή λόγω κάποιου προβλήματος στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών η ελληνική αποστολή αναγκάστηκε να προσγειωθεί στο Ντίσελντορφ και από εκεί να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες με το τρένο. Οπότε η αναγγελία «η συμφωνία γράφεται» ήταν εντελώς άκυρη.

Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;

Ένα σενάριο είναι ότι όντως η συμφωνία είναι έτοιμη και απομένουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες για την ολοκλήρωσή της. (Ίσως πάντως και να μην είναι τόσο μικρές, καθώς η απόσταση στο θέμα του ΦΠΑ αντιστοιχεί σε έσοδα περίπου 2 δισ. ευρώ...).
Με βάση αυτό, οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώνονται, η συμφωνία έρχεται στη Βουλή, γίνεται ό,τι γίνεται και προχωράμε, έστω και με μία κάποια πολιτική αναστάτωση.

Το δεύτερο σενάριο είναι η ελληνική κυβέρνηση να καλλιεργεί την προσδοκία εν γένει, να εμφανίζει ότι έχει υποχωρήσει σε κάποια πεδία και ταυτόχρονα να διαμορφώνει την εντύπωση ότι κάποιος άλλος υπονομεύει την συμφωνία.

Σε αυτήν την περίπτωση, η πτώχευση είναι ορατή, ο φόβος των πολιτών μεγαλώνει, ο φταίχτης είναι προσδιορισμένος και εναπόκειται στους μηχανισμούς προπαγάνδας να κάνουν την διαχείριση ώστε να περάσει ένα σκληρό και απάνθρωπο μνημόνιο. Για το οποίο όμως θα φταίνε άλλοι - όση σημασία έχει αυτό.

Ποιο από τα δύο σενάρια είναι αυτή τη στιγμή περισσότερη αληθοφανές;