Τη στιγμή που τα διάφορα υπουργεία δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους για το ποιον φόρο θα επιβάλλουν ως αντιστάθμισμα κάποιου άλλου που υποτίθεται ότι θέλουν να αφαιρέσουν από το μνημόνιο, ο πρωθυπουργός Τσίπρας αρχής γενομένης από την προηγούμενμη Παρασκευή με την ομιλία του στην Βουλή, προσπαθεί ούτε λίγο ούτε πολύ να πει ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του ανθρωπισμού στην Ευρώπη, ότι όλοι οι άλλοι είναι απάνθρωποι, σκληροί και ζώα και ότι αυτό οφείλει να τύχει κάποιας αναγνώρισης. 
Ποια θα είναι αυτή η αναγνώριση; Μα φυσικά μια ηπιότερη αντιμετώπιση της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις μνημονιακές της υποχρεώσεις, την ελάφρυνση του χρέους της, τα προαπαιτούμενα ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. 
Στο πλαίσιο αυτό η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν σε θεση ούτε καν να παρουσιάσει μία πολιτικά ευφυή απάντηση στις πιέσεις για τις περίφημες «κοινές περιπολίες» στο Αιγαίο με τους Τούρκους. Θα μπορούσε για παράδειγμα να πεί: «φυσικά και είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε κοινές περιπολίες. Στα τουρκικά χωρικά ύδατα, εκεί που το πρόβλημα ξεκινά!». Αν είχε κάποιος αρθρώσει την πολύ απλή αυτή πρόταση - ασχέτως του αν θα γινόταν πραγματικότητα - θα έδειχε ότι υπάρχει πολιτική σκέψη και βούληση και θα αναδείκνυε με πολύ συνοπτικές διαδικασίες το πρόβλημα χωρίς πολλά περιθώρια αντιλόγου. 
Αντί γι' αυτό ή κάτι παρεμφερές, η αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας έσπευσε με υποκριτικό τρόπο να συνδυάσει το μείζον ανθρωπιστικό πρόβλημα της εποχής με την ανεπάρκειά της και την αδυναμία της να ανταποκριθεί σε υποχρεώσεις που καμία σχέση δεν έχουν με το ζήτημα. 
Αλήθεια, αν προσπαθήσει κάποιος να αναλύσει την διεκδίκηση της κυβέρνησης Τσίπρα θα καταλήξει σε συμπεράσματα ενδεικτικά για την χυδαιότητά της. «Μην μου ζητάτε να κόψω συντάξεις γιατί στο Αιγαίο πνίγονται παιδιά», «κόψτε μου το χρέος γιατί κάθε μέρα μαζεύω οικογένειες από τα παγωμένα νερά», «δεν μπορώ να αυξήσω τον ΦΠΑ γιατί για την τραγωδία στο Αγαίο φταίτε εσείς» και άλλα τέτοια πολλά υποστηρίζει επί της ουσίας ο Τσίπρας. 
Πρόκειται για ακροβατισμό που δεν στέκει και αυτό διαμηνύθηκε ευθύς εξ αρχής από την Ευρώπη. 
Ομως η επικίνδυνη λαϊκιστική ορμή της αριστεράς δεν έχει φρένο. Και δυστυχώς στο εσωτερικό της χώρας η συνταγή μέχρι στιγμής έχει «νοστιμάδα»...