Ο Κουμουτσάκος είναι ένας από τους μετριοπαθέστερους πολιτικούς που βρίσκονται σήμερα στο κοινοβούλιο. Όπως είναι και ο Χατζηδάκης, ο οποίος επίσης είχε ξυλοκοπηθεί με παρόμοιο τρόπο τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής περιπέτειας - τότε που το κόμμα του υπό τον Σαμαρά ήταν στην ίδια πλευρά με τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και έδιναν τον αγώνα τους.
Το περιστατικό και η επίθεση σε βάρος του Κουμουτσάκου έφεραν στην επιφάνεια την λογική που διέπει την σκέψη και την πρακτική της σημερινής κυβέρνησης. Η καταδίκη της επίθεσης από την Γεροβασίλη και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν χλιαρή, ενώ η επίθεση κατά της ΝΔ για «πατριδοκαπηλία που οπλίζει τα χέρια της ακροδεξιάς» ήταν εκτενής και σθεναρή. Σαν να λένε «τα ΄θελε και τα ΄παθε». Ο Κουμουτσάκος και ο κάθε Κουμουτσάκος. Επειδή βρέθηκε σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή. Μία λογική παρόμοια με αυτή που λέει ότι το θύμα του βιασμού προκάλεσε τον βιαστή.
Η τακτική που φανερώνεται με αυτές τις αφορμές και την οποία ακολουθεί συνειδητά και απολύτως σχεδιασμένα η σημερινή κυβέρνηση είναι το πιο επικίνδυνο στοιχείο της περιόδου. Με την κατηγορία που εκτοξεύει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της ΝΔ ότι ενισχύει την ακροδεξιά επειδή διαφωνεί με τις άτοπες, άκαιρες, άσκοπες και άστοχες δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Φίλη, ακούγεται σαν προειδοποίηση: «Μην μιλάτε. Αν μιλάτε και διαφωνείτε με την αριστερά είστε ακροδεξιοί. Και θα σας πλακώσουν οι φασίστες - γιατί και αυτοί είναι αντισυστημικοί». Το τελευταίο υπονοείται στις δηλώσεις και την λογική της κυβέρνησης, αλλά φαίνεται πως κατά την περίοδο που διανύουμε το σχήμα αυτό είναι βολικό.
Η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης του Πρωθυπουργού, που συνομιλεί με το παπαδαριό συχνότερα και περισσότερο από κάθε άλλον και φάνηκε ότι την βρίσκει περισσότερο από όλους τους προκατόχους του να φοράει το τζάκετ παραλλαγής και το δερμάτινο του αεροπόρου, μόνο άσχημα μηνύματα προσφέρει.
Το πρόβλημα τις επόμενες εβδομάδες θα γιγαντωθεί και θα αποκτήσει και άλλες παραμέτρους. Στο πεζοδρόμιο θα βρεθούν οι νέοι αγανακτισμένοι (απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Τσίπρα, αποσχισθέντες από τον ΣΥΡΙΖΑ) και οι παλιοί (χρυσαυγίτες, ντεσπεράντος). Αν το ξύλο το τρώνε οι μετριοπαθείς, οι πύλες της πολιτικής και κοινωνικής κόλασης θα έχουν ανοίξει.