Επειτα από ένα γαϊτανάκι δηλώσεων, διαρροών, τηλεφωνικών επικοινωνιών και την θλιβερή ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και ΔΝΤ, ο Πρωθυπουργός επιβεβαίωσε όλες τις υποψίες που είχαν δημιουργηθεί.
Στην ομιλία του της Δευτέρας, αφότου και με δημόσια εμφάνιση και δηλώσεις του υιοθέτησε πλήρως τις πληροφορίες της υποκλαπείσας συνομιλίας Τόμσεν - Βελκουλέσκου, έδειξε να «αποχαιρετά» την «Ιθάκη του» - κατά τον πρόσφατο χαρακτηρισμό που ο ίδιος είχε επιλέξει για την μείζονα επιδίωξη της κυβέρνησής του: την ρύθμιση για απομείωση του ελληνικού χρέους.
Αφότου μετά τις επεισοδιακές και κωμικοτραγικές επικοινωνίες του προηγούμενου Σαββατοκύριακου το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας ανακοίνωσε επισήμως την Δευτέρα το μεσημέρι ότι «ζήτημα απομείωσης του ελληνικού χρέους δεν είναι προς συζήτηση», ο Τσίπρας έδειξε πως έχει μάλλον αποδεχθεί την ματαίωση του στόχου του - με την ευθύνη φυσικά να πέφτει στο ΔΝΤ, έστω και αν αυτό είναι που επιμένει στην αναγκαιότητα μείωσης του χρέους. Αλλά ούτως ή άλλως, το αναζητεί κάποιος λογική στις τακτικές της κυβέρνησης αυτής είναι ματαιοπονία και αυτό έχει αποδειχθεί ήδη από πέρυσι.
Μεταξύ όλων των άλλων, ο Πρωθυπουργός είπε το βράδυ της Δευτέρας: «Η συμφωνία του Ιουλίου περιλαμβάνει δέσμευση για αναδιάρθρωση χρέους χωρίς το ξήλωμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, που ζητά τώρα ο κ Τόμσεν. Είναι οξύμωρο να ζητούν να διαλυθεί μια χώρα και η Ευρώπη επειδή κάποιοι δεν μπορούν να δεχτούν την αποτυχία τους στα προγράμματα διάσωσης» και προσέθεσε: «Οι περισσότεροι εντός και εκτός της χώρας μιλούν ανοικτά για την ανάγκη να βρεθεί λύση, ή να αντικατασταθεί το ΔΝΤ από κάποιον Ευρωπαϊκό Θεσμό».
Με άλλα λόγια, αν δεν «βρεθεί λύση» (την οποία θέλει το ΔΝΤ, αλλά όχι το Βερολίνο), δεν πειράζει, ας αποχωρήσει το ΔΝΤ, ας αντικατασταθεί από κάποιον ευρωπαϊκό θεσμό (ποιον, άραγε;) και η κυβέρνηση της αριστεράς θα συνεχίσει την πορεία της, ψηφίζοντας μέτρα, διαλύοντας την οικονομία, κατηγορώντας κάποιους εχθρούς και παίζοντας το παιχνίδι της Μέρκελ στο προσφυγικό, το οποίο φαίνεται πλέον καθημερινώς πως είναι το αντικείμενο της συναλλαγής Αθήνας - Βερολίνου, με άγνωστη τελική κατάληξη. Στην ουσία, μέσα σε ένα διήμερο, ο πρωθυπουργός τίναξε στον αέρα την συμφωνία του προηγούμενου καλοκαιριού και χάραξε πορεία προς το άγνωστο.
Με την ατμόσφαιρα που καλλιέργησε η κυβέρνηση τις τελευταίες ημέρες και το πλαίσιο που έθεσε την Δευτέρα ο Τσίπρας, είναι φανερό πλέον ότι οδηγούμαστε σε μία περιπλοκή. Οι συζητήσεις άλλωστε με τους δανειστές νωρίτερα την ίδια ημέρα ήταν ένα μικρό ναυάγιο - και πώς να μην ήταν υπό αυτές τις συνθήκες.
Η κρίσιμη πλέον παράμετρος είναι η διευθέτηση που αναμένεται να γίνει μεταξύ Βερολίνου και Ουάσιγκτον, καθώς και το αν το Ταμείο θα αποχωρήσει από το πρόγραμμα, πότε και υπό ποίες συνθήκες.
Ως προς το πολιτικό σκηνικό και τις εξελίξεις, είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη κατασκευάσει τους «εχθρούς»- το Ταμείο και τους «συνεργούς» του (δηλαδή την ΝΔ), που από γερμανοτσολιάδες έχουν γίνει «τσιράκια της Λαγκάρντ».
Το πώς θα αξιοποιήσει το σχήμα που κατασκεύασε μένει να φανεί. Έχει στο μυαλό του την νέα εμπλοκή διαρκείας και τις εκλογές ή απλώς να περάσει τα μέτρα και να πουλάει παραμύθι; Τίποτε από τα δύο δεν μοιάζει να αντιστοιχεί με τις αντοχές της χώρας.