Κατά κάποιους δε, ισχύει ακριβώς το αντίθετο - και σε αυτήν την περίπτωση, ευτυχώς, γιατί κανείς δεν θέλει να φανταστεί πού θα έφθανε η αυθαιρεσία της κυβέρνησης Τσίπρα, αν όντως ήταν «κυρίαρχη» και έπραττε σε βαθμό απόλυτο ό,τι ήθελε.
Την στιγμή που έλεγαν αυτά οι υπουργοί και αφότου, υποτίθεται, μεταξύ Αθήνας και δανειστών είχε επέλθει ένα είδος ελεγχόμενης κρίσης και παρ' ολίγον ρήξης, ο επικεφαλής της κυρίαρχης κυβέρνησης, κατέστρωνε την επικοινωνιακή του τακτική. Στο πλαίσιο αυτό, έσπευσε να επισκεφθεί το Παρίσι και να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Γαλλίας. Για ποιον λόγο ακριβώς είναι ασαφές, η πλέον αθώα εκδοχή είναι για να ζητήσει την στήριξή του.
Τίποτε το αθέμιτο δεν υπάρχει σε αυτό.
Όμως από τα όσα έχουμε πληροφορηθεί από πέρυσι το καλοκαίρι, ο Ολάντ ήταν αυτός που ντάντευε τον Τσίπρα επί ώρες έως ότου ο Ελληνας πρωθυπουργός κατανοήσει ότι κάπου τελειώνουν τα αστεία και ότι έπρεπε να υπογράψει την περίφημη συμφωνία, την οποία τώρα καλείται να εφαρμόσει.
Επιπλέον, ο Ολάντ ήταν εκείνος που πρώτος πληροφορήθηκε την πρόθεση του Τσίπρα να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015.
Είναι λοιπόν, πιθανότατα, ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας ο μόνος συνομιλητής διαθέσιμος μεταξύ των «ισχυρών» της Ευρώπης, καθώς κανένας άλλος δεν έχει πλέον ούτε τον χρόνο ούτε την διάθεση να ακούει αοριστολογίες και κενές δεσμεύσεις. Κατά κάποιους δε, αυτός ο δίαυλος επικοινωνίας Αθήνας - Παρισιού είναι ένας τρόπος να μεταφέρει ο Τσίπρας τα μηνύματά του στην Ευρώπη και να λαμβάνει την έγκριση ή την απόρριψη.
Με βάση αυτά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Ολάντ από το βράδυ της Τετάρτης θα έχει μία εικόνα περί του τι έχει στο μυαλό του ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Είναι και αυτή μία εκδοχή για το τι σημαίνει «κυρίαρχη κυβέρνηση», εστω κι αν στην Ελλάδα ουδείς γνωρίζει ακριβώς τι θέλει, τιο σχεδιάζει και το θα κάνει εν τέλει ο Πρωθυπουργός.
Και πάντως πολλά θα φανούν τις επόμενες ημέρες, κυρίως δε από κάτι πολύ συγκεκριμένο: το αν όντως η κυβέρνηση θα φέρει κάτι προς ψήφιση στη Βουλή, όπως «απείλησε» ο Τσακαλώτος την Τρίτη και ποιο θα είναι το περιεχόμενο.
Ταυτόχρονα, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται την κυριαρχία η ομάδα Τσίπρα, φανερώνεται σχεδόν καθημερινώς στην Ειδομένη.
Η κατάσταση που έχει επιτρέψει και ανεχθεί η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα και οι εντάσεις που καθημερινώς φουντώνουν στα σύνορα της Ελλάδας με την πΓΔΜ συνιστούν διαρκή απειλή γενικευμένης σύρραξης στην παραμεθόριο περιοχή.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η αστυνομία της πΓΔΜ δρα και ενεργεί πλέον επί ελληνικού εδάφους, εκσφδενδονίζοντας δακρυγόνα και επιχειρώντας ώστε να απωθήσει τους συγκεντρωμένους από τον φράχτη. Θα ήταν κανονικά έργο της Ελληνικής Αστυνομίας κάτι τέτοιο, όμως εμμέσως, δια της απουσίας της η κυβέρνηση έχει εκχωρήσει την αρμοδιότητα στους Σκοπιανούς και τους έχει προσφέρει νομιμοποίηση και κύρος. Εκείνοι από την θέση τους, έχουν αδράξει την ευκαιρία και αξιοποιούν το πλασματικό status ενός οργανωμένου και αξιόπιστου κράτος.
Με αυτήν την στάση, η κυρίαρχη κυβέρνησή μας και το ελληνικό κράτος έχουν αποποιηθεί ενός σημαντικού προνομίου τους. «To κράτος είναι η οργανωμένη πολιτική οντότητα που κατέχει το μονοπώλιο της χρήσης νόμιμης εξουσίας σε μια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή», είναι ο επιστημονικός ορισμός του κράτους, από τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση έχει απεμπολήσει όλα σχεδόν τα επί μέρους στοιχεία, στην σκιά της ορατής και την παρασκηνιακής διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι εν τέλει απορίας άξιον πώς θα ενεργούσε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση αν δεν θεωρούσε πως είναι κυρίαρχη.