Ο τελικός χειρισμός ήταν τόσο κωμικός, ώστε να κατανοούν (ίσως...) αρκετοί πως ελάχιστη σημασία έχουν πλέον οι κραυγές και περισσότερη η προσπάθεια μίας πραγματιστικής αντίληψης των όσων συμβαίνουν.
Η κυβέρνηση, έχοντας προφανώς σκηνοθετήσει τα πάντα έφερε εν τέλει προς ψήφιση μία ακόμη πιο παρανοϊκή «διορθωτική» διάταξη, από την αρχική με την οποία επέτρεπε την συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε υπεράκτιες εταιρείες. Σύμφωνα με αυτήν, πολιτικά πρόσωπα ή και στενοί συγγενείς τους (σύζυγοι, τέκνα κλπ.) απαγορεύεται εν τέλει όχι απλώς να συμμετέχουν σε off shore εταιρείες, αλλά να έχουν στην ουσία οιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα σε χώρα της οποίας το φορολογικό καθεστώς είναι ευνοϊκότερο από της Ελλάδας - και αυτές προφανώς είναι πολλές.
Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα της ανοησίας του «νομοθετήματος»:
Τα παιδιά ενός βουλευτή είναι καταδικασμένα είτε να είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή - βλακωδώς - να δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην Ελλάδα και μόνο.
Αν αυτή τη στιγμή έχουν ήδη επιχειρηματική δραστηριότητα στο εξωτερικό, ακόμη κι αν είναι εξαγωγείς αγροτικών προϊόντων φερ' ειπείν, θα πρέπει να την εγκαταλείψουν και να αναστοχαστούν...
Η Ντόρα Μπακογιάννη, την ίδια στιγμή θα πρέπει με συνοπτικές διαδικασίες να απαιτήσει διαζύγιο από τον σύζυγό της Ισίδωρο Κούβελο, ο οποίος έχει ως γνωστόν πλούσια επιχειρηματική δραστηριότητα. Ισως δε ο ίδιος θα έπρεπε να απαιτήσει το διαζύγιο, επειδή η κυρία Μπακογιάννη στέκεται πλέον εμπόδιο στην επαγγελματική του δραστηριότητα, με βάση τον συγκεκριμένο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ενας ή μία δυστυχής βουλευτής που είναι σε διάσταση με τον/την σύζυγό του έχει μάλλον σοβαρότατο πρόβλημα αν δεν είχε την τύχη να πάρει το διαζύγιο που επιθυμεί.
Ειδικώς δε αν ο/η εν διαστάσει σύζυγος αποφασίσει να αγοράσει κάποιες μετοχές και δεν ενημερώσει, η απειλή της φυλάκισης είναι ορατή.
Με όλα αυτά καταδεικνύεται η προκλητική κοροϊδία εκ μέρους της κυβέρνησης.
Εχοντας ήδη ψηφίσει μία ευνοϊοκή ρύθμιση που παράγει ούτως ή άλλως τα επιδιωκόμενα νομικά αποτελέσματα κάλυψης κάποιων προσώπων, έρχεται υποκριτικά να την αντικαταστήσει με μία άλλη, τόσο αυστηρή και αστήρικτη νομικά, που είτε κανείς δεν θα διανοηθεί να την εφαρμόσει είτε θα καταπέσει με την πρώτη προσφυγή σε οποιοδήποτε δικαστήριο ευνομούμενης χώρας.
Το πλέν παρανοϊκό στην όλη υπόθεση είναι για μία ακόμη φορά η στάση της ήσσονος (εν προκειμένω) αντιπολίτευσης. Με ποιο σκεπτικό το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι αποφάσισαν να ψηφίσουν αυτήν την ανοησία;
Ισως βέβαια η εξήγηση να είναι απλή. Αν είναι η κυβέρνηση είναι αδίστακτη και ξεχαρβαλωμένη, η ήσσων αντιπολίτευση στερείται της στοιχειώδους λογικής και συναίσθησης των ευθυνών της.