Είναι επίσης πολύ ευχάριστο που αυτό συμβαίνει επειδή η τρόικα κάνει καψώνια στην κυβέρνηση του Τσίπρα και απαιτεί άμεση υλοποίηση προθυστεροαπαιτουμένων, προκειμένου να εκταμιεύσει μία δόση για εξόφληση χρωστουμένων.
Και είναι όλα αυτά ευχάριστα, επειδή κάπως έτσι τελειώνουν σιγά σιγά οι αυταπάτες όλων εκείνων που πίστεψαν τα ψέματα και ψήφισαν τον Τσίπρα τον Ιανουάριο, τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 2015.
Κάποιοι θα μπορούσαν να διακρίνουν μία κάποια χαιρεκακία σε τέτοια σχόλια. Πιθανόν και να είχαν δίκιο. Όμως το ευχάριστο του θέματος είναι ότι κάπως έτσι τελειώνουν τα ψέματα. Και σε αυτές τις περιπτώσεις κάποιος πληρώνει τον λογαριασμό. Συνήθως, πρώτα ο εξαπατηθείς και κάποια στιγμή ο (πολιτικός, εν προκειμένω) απατεών.
Ένα άλλο ευχάριστο των ημερών είναι η άρον άρον υπογραφή του μνημονίου για την παραχώρηση του Ελληνικού. Επειδή το απαίτησε η τρόικα, η οποία αποδεικνύεται πως γνωρίζει πολύ καλά ακόμη και το παιχνίδι που επιχείρησε να παίξει ο «αντιδιαπλεκόμενος» Τσίπρας με συγκεκριμένα συμφέροντα.
Όταν τον Νοέμρβιο του 2014 είχε συμφωνηθεί αρχικώς η παραχώρηση του Ελληνικού σε συγκεκριμένη εταιρεία, ο ΣΥΡΙΖΑ φώναζε και καταδίκαζε, μιλώντας για ξεπούλημα και άλλα τέτοια. Βλέψεις για την έκταση είχε όμως και άλλος όμιλος, ο επικεφαλής του οποίου θρυλείται ότι μέχρι πρότινος ήταν προνομιακός συνομιλητής της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης.
Η τρόικα απαίτησε να τελειώσει αυτό το παιχνίδι και να προχωρήσει η συμφωνία του 2014. Ο Τσίπρας υπάκουσε, όπως υπακούει πλέον σε όλα.
Όμως η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι πως με την τροπή της υπόθεσης και την «σφήνα» των δανειστών στο παιχνίδι που επιχειρούσε να παίξει ο Τσίπρας, δυσαρεστείται ο ισχυρότερος προνομιακός συνομιλητής του και παράγων (με κάθε έννοια) της ελληνικής οικονομίας.
Συνεπώς, κατά μία εκδοχή το πουλόβερ κάπου εδώ αρχίζει να ξηλώνεται.
Μεγάλες μάζες ψηφοφόρων, από αυτούς που προσδοκούσαν την «επιστροφή της 13ης σύνταξης», τώρα θα πληρώσουν τα σπασμένα των επιλογών τους. Από την άλλη, κάποιοι από τους επιχειρηματίες που πόνταραν τα πάντα στον Τσίπρα και επιδίωξαν με περισσή απληστία την αύξηση της επιρροής και του πλούτου τους, φαίνεται ότι τρώνε πόρτα, με «άνωθεν παρεμβάσεις».
Ο χρόνος εκδήλωσης των συνεπειών είναι απροσδιόριστος, όμως πιθανώς και να μην είναι μακρός. Και πάντως, αν κάτι φαίνεται πως δρομολογείται, είναι πως όλοι θα αναλάβουν τις – ακριβές – ευθύνες για τις άμυαλες επιλογές τους. Αλλοι με ιδία ζημία σημαντική, άλλη με μικρότερη.