Στον ορυμαγδό των (δήθεν) αποκαλύψεων του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ για το Σχέδιο Χ της κυβέρνησης Τσίπρα, αφότου αυτή διαισθάνθηκε ότι η διαπραγμάτευσή της με την Ευρώπη κατέρρεε, ιδιαίτερη αξία έχουν τα όσα αναφέρονται σε ένα βιβλίο που εξέδωσε μία από τις μορφές που συγκαταλέγονταν στην μυθολογία του ΣΥΡΙΖΑ. 

Η πονηριά με την οποία η κυβέρνηση προετοιμάζεται για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις είναι αντίστοιχη και ανάλογη με το θράσος που χαρακτηρίζει πολλούς από τους αξιωματούχους της.

Είναι προφανές ότι η Ευρώπη έπειτα από το Brexit έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικοκοινωνικό εργαστήριο. Τα πειράματα που γίνονται δεν έχουν κανόνες και νόμους, όλοι ενεργούν εμπειρικά και τα αποτελέσματα είναι άγνωστα. 

Η Σύνοδος κορυφής των Βρυξελλών που ξεκινά την Τρίτη στις Βρυξέλλες, είναι σαφέστατα ιστορική, αφού το θέμα της είναι η επικείμενη αποχώρηση της Βρετανίας από την Ενωση.

Οι κάλπες του βρετανικού δημοψηφίσματος για την παραμονή της Μεγ. Βρετανίας στην ΕΕ ή την απόσχισή της από αυτήν, ανοίγουν τα ξημερώματα της Πέμπτης.

Οι πολιτικές, γεωπολιτικές, οικονομικές και χρηματοοικονομικές αναλύσεις για τις επιπτώσεις της μίας ή της άλλης επιλογής ήδη είναι πολλές, εμπεριστατωμένες ή αυθαίρετες και πάντως μετέωρες, καθώς το αποτέλεσμα μοιάζει αβέβαιο και η συνέχεια άδηλη. 

Η επόμενη Πέμπτη είναι ίσως η σημαντικότερη ημέρα για την Ευρώπη όπως τουλάχιστον την έχει γνωρίσει ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της, οι σημερινοί τριαντάρηδες.

Συμβαίνουν και ευχάριστα καμιά φορά. Είναι για παράδειγμα πολύ ευχάριστο να περικόπτονται με συνοπτικές διαδικασίες και με μία υπουργική απόφαση που φέρει ονοματεπώνυμο (Κατρούγαλου-Πετρόπουλου) οι επικουρικές συντάξεις περισσότερων από 200.000 συνταξιούχουν, σε ποσοστό που φθάνει το 40%.