Με βάση την κινεζική αστρολογία, οι (ανά δωδεκαετία) χρονιές του δράκου, είναι καλές χρονιές.

Οσο εκκρεμεί η «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση Τσίπρα, στην μνήμη πολλών έρχεται η ηρωική εκείνη προσπάθεια του Τάσου Γιαννίτση, στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Ο Τσίπρας, ως άρχοντας του καραβάν σαράι, αφού η κυβέρνησή του κατά τον ίδιο είναι καραβάνι, κάθε ημέρα ξεπερνά τον εαυτό του. Η εκ μέρους του επίδειξη αλαζονείας, ως επικεφαλής καραβανιού που προχωρεί «όσο τα σκυλιά αλυχτάνε» επελαύνει ανεξέλεγκτη και τα ολισθήματά του είναι πρωτοφανή.

Τον προηγούμενο Ιούλιο ο Τσίπρας παρέλαβε έναν βαρύ τόμο. Ήταν ως γνωστόν το αναλυτικό σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ, την διαδικασία, τις συνέπειες και την επίπονη πορεία. Τον μελέτησε (;) και πιθανώς αυτός να ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους η «διαπραγμάτευση» διήρκεσε 17 ώρες και μας κουράζει έκτοτε με τις αναφορές του σε αυτή την ατυχή γι΄αυτόν στιγμή, με άδηλες προς το παρόν για εμάς συνέπειες - αν δηλαδή επίκεινται χειρότερα ή κάπου τελειώνει το δικό του όνειρο, που είναι ο εφιάλτης των υπολοίπων.

Η σύγκληση του συμβουλίου του πολιτικών αρχηγών το μεσημέρι του Σαββάτου συμβαίνει ομολογουμένως σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα.