Ο έγκυρος Economist στις 18-08-2018 παρουσίασε τη «νέα Οδύσσεια» του κ. Τσίπρα και τον τερματισμό στην «Ιθάκη» ως μία φενάκη. Ανέφεραν συγκεκριμένα ότι ο Οδυσσέας αντιμετώπισε μεν μεγάλες κακουχίες, αλλά οι περιπέτειές του είχαν ένα θετικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, στη σύγχρονη Ελλάδα μετά την απομάκρυνση εκατοντάδων χιλιάδων από τη χώρα και σχεδόν 25% πτώσης του ΑΕΠ από το 2008 -σχεδόν το μισό της χτυπημένης από τον πόλεμο Ουκρανίας- κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για success story.

Είναι σαφές λοιπόν ότι οι ξένοι δεν χάφτουν τα ψέματα του κ. Τσίπρα για έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο διότι ξέρουν ότι ουσιαστικά τίποτα δεν αλλάζει.

Οι εταίροι θα αποφασίζουν τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε, αλλά δεν θα έχουν την υποχρέωση να μας δανείζουν χαμηλότοκα, όπως γινόταν ως τώρα.

Θα πρέπει, πλέον, να δανειζόμαστε από τις αγορές, που έχουν πιο ρεαλιστικά και επομένως πιο αυστηρά κριτήρια από ό,τι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Αυτό είναι απότοκο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Τσίπρας δεν δίστασε να πει πως δεν θα ξεχάσει τα πρόσωπα που οδήγησαν την χώρα στα Μνημόνια. ¨εχει και αυτή δέσμευση την αξία της από τηυ στιγμή που ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος του Γιάνη Βαρουφάκη ο οποίος χρέωσε τον ελληνικό λαό πάνω από 86 δισ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Χαρακτήρισε τους δανειστές και τους εταίρους ως «Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες» και την Ελλάδα, σαν την μικρή και αδύναμη χώρα που αντιστάθηκε. Πώς αντιστάθηκε όταν ο ίδιος εφάρμοσε όλα όσα του υπέδειξαν;

Ο ανήσυχος για τους λωτοφάγους Πρωθυπουργός μας ξέχασε μάλλον πως ευτέλιζε την Δημοκρατία όταν έσερνε την χώρα σε ένα αχρείαστο δημοψήφισμα αλλάζοντας την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.

Αυτοί που θα έσκιζαν τα Μνημόνια κατάφεραν να επιβάλουν δύο νέα Μνημόνια, με το τελευταίο να είναι ένα Μνημόνιο χωρίς λεφτά και να έχει διάρκεια ως το 2023 και υποχρεώσεις μέχρι το 2060!

Οι μόνες μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν, τα τελευταία τρία χρόνια, ήταν οι μεγάλες αυξήσεις φόρων. Όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο στο κράτος κατέληγε το 40% του εθνικού εισοδήματος. Μετά την πληθώρα «μεταρρυθμίσεων» το ποσοστό αυτό φτάνει στο 56%.

Η κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης ταράχθηκε από τις μαζικές διαδηλώσεις, αλλά και από τη μεγαλύτερη απογοήτευση. Κάποιοι είπαν “μαζί τα φάγαμε” και κάποιοι θεώρησαν τα μνημόνια σωτήρια. Κάποιοι άλλοι μίσησαν την Ευρώπη και πολλοί είπαν “όχι”: Όχι σε μία έξωθεν επιβαλλόμενη πολιτική, όχι στη λιτότητα, όχι στο “παλιό”, ελπίζοντας σε κάτι “νέο”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είδε την δική του μαγική πολιτική περί αντι-λιτότητας να τσακίζεται γρήγορα. Η Ελλάδα αποδείχθηκε ότι είχε μια απλή επιλογή: καταστροφικό Grexit ή κεφαλαιοποίηση με τους τιμωρητικούς όρους που απαιτούσαν οι πιστωτές της για να τη διατηρήσουν εντός ευρώ.

Αναφερόμενος στα χρόνια του λαϊκισμού, μίλησε για αυτούς «που θέλουν να μπορούν ανενόχλητοι να φοροδιαφεύγουν, να παρασιτούν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, έχοντας τις off shore τους και τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Αυτοί που θεωρούν εαυτούς υπεράνω κάθε νόμου και κανόνα ενός κράτους δικαίου». Ας ρίξει μια ματιά στα σκάνδαλα της κυβέρνησής του, στις διπλομισθίες πλουσίων υπουργών, στους διορισμούς συγγενικών και φιλικών του προσώπων σε υψηλόβαθμες θέσεις του Δημοσίου και ΔΕΚΟ, για τις off shore και πολλά άλλα…

Εν κατακλείδι, οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί του κ. Τσίπρα μπορεί άλλοτε να έχουν αποδειχθεί επιτυχημένοι αλλά στην περίπτωση της Ιθάκης «το γοητευτικό τραγούδι του» δεν να συναντήσει ευήκοα ώτα.Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Οδύσσεια ήταν ένας μύθος και μύθος είναι και αυτό που προσπαθεί να μας πλασάρει ο πρωθυπουργός. Ένας πρωθυπουργός που έχει χάσει κάθε επίγνωση της άποψης που έχει η κοινωνία γι’ αυτόν, που κάνει διάγγελμα ως άλλος σωτήρας της χώρας ενώ οι κάτοικοι της Ιθάκης τον υποδέχονται χτυπώντας πένθιμες καμπάνες.

Ο Κωνσταντίνος Δέδες είναι δικηγόρος Μέλος του τομέα Ανάπτυξης της ΝΔ