Επιβεβαιώνει όμως, για μια ακόμη φορά, και την εξάντληση των ορίων της εφαρμοζόμενης δημοσιονομικής πολιτικής. Σύμφωνα με το προσχέδιο, εκτιμάται σημαντική υστέρηση των καθαρών εσόδων του κράτους, κατά 1,86 εκατ. ευρω το 2017 και 580 εκατ. ευρώ το 2008, σε σχέση με τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος.  Τα έσοδα εμφανίζονται μαλιστα φέτος μειωμένα κατά 43 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με το 2016, παρά το ότι το 2017 επιβλήθηκαν πρόσθετα φορολογικά μέτρα ύψους 2,5 δισ. ευρώ. Το γεγονός αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητη ένδειξη της εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών και της επιβολής όλο και πιο δυσβάσταχτων φορολογικών βαρών σε μια όλο και πιο περιορισμένη ομάδα φορολογουμένων.

Με αυτά τα δεδομένα, η πρόβλεψη του προσχεδίου για υπέρβαση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2017 στηρίζεται στη μείωση των δαπανών, κυρίως των ασφαλιστικών ταμείων των οποίων το ταμειακό έλλειμμα αναμένεται χαμηλότερο φέτος. Όσο για το 2018, προϋπολογίζεται μικρή υπέρβαση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά και αύξηση των συνολικών φορολογικών εσόδων κατά 935 εκατ. ευρώ, αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης και αύξηση των επενδύσεων κατά 12,5% σε σχέση με το 2017.

Ωστόσο, μια οικονομία που ασφυκτιά από την υπερφορολόγηση δεν μπορεί να προσελκύσει σοβαρές επενδύσεις, δεν μπορεί να υποστηρίξει παρά μόνο οριακή αύξηση της κατανάλωσης, δεν μπορεί να παράγει περισσότερη φορολογητέα ύλη και έσοδα για το κράτος. Η λύση στο αδιέξοδο είναι ένα νέο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής, με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές και κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις και ταυτόχρονη έμφαση σε μόνιμα μέτρα μείωσης των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου. Διαφορετικά θα απαιτούνται διαρκώς νέα μέτρα, προκειμένου να επιτευχθούν τα υψηλά δημοσιονομικά πλεονάσματα στα οποία έχει δεσμευθεί η χώρα.