Η κρουαζιέρα έχει καταρρεύσει και ξένοι ταξιδιωτικοί οργανισμοί μειώνουν τις απευθείας πτήσεις, θέτουν νησιά εκτός προγραμμάτων ή ζητούν μειώσεις τιμών. Οι επιπτώσεις, όμως, δεν είναι μόνο οικονομικές. Εκτείνονται και στο επίπεδο της ασφάλειας, της δημόσιας υγείας, της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης. Ο συνεχιζόμενος περιορισμός χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους, ενώ είναι αναμενόμενο να οδηγεί και σε ανεξέλεγκτες συμπεριφορές. Από την άλλη, τα αισθήματα απελπισίας και οργής στις τοπικές κοινωνίες ενισχύονται, καθώς πολίτες και επιχειρήσεις έχουν εξαντλήσει τα όρια της αντοχής και τις ανοχής τους. Αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και αβοήθητοι, απέναντι σε ένα πρόβλημα που ξεπερνά τις δυνάμεις τους και τους δημιουργεί ασφυκτικές πιέσεις.

Είναι αυτονόητο ότι το μεταναστευτικό είναι ένα θέμα με διεθνείς διαστάσεις, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά σε εθνικό επίπεδο. Η Ευρώπη έχει χρέος να κάνει αυτό που δεν κατάφερε με την κρίση χρέους: να υιοθετήσει μια συγκροτημένη, συνεκτική προσέγγιση, η οποία θα πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα από μεμονωμένες στρατηγικές και σκοπιμότητες. Μια προσέγγιση βασισμένη στις αρχές της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών, της συνεργασίας με τρίτες χώρες προέλευσης και διέλευσης, του σεβασμού στα θεμελιώδη δικαιώματα και στην αξιοπρέπεια των προσφύγων και μεταναστών.

Σε άμεσο επίπεδο, όμως, υπάρχουν παρεμβάσεις που μπορούν και πρέπει να προχωρήσουν, για την αποσυμφόρηση και την ανακούφιση των ακριτικών νησιών. Η άρση του γεωγραφικού περιορισμού, η μεταφορά μεταναστών στην ηπειρωτική χώρα και η επαναπροώθηση των παρανόμων στην Τουρκία, όπως προβλέπεται από τη σχετική συμφωνία, καθώς και η λήψη συγκεκριμένων μέτρων στήριξης των τοπικών οικονομιών και των επιχειρήσεων, είναι δράσεις επιβεβλημένες, αν θέλουμε να αποφύγουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο άμεσο μέλλον.