Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής έχει αντιδράσει με την ενδεδειγμένη αποφασιστικότητα και πυγμή, δίνοντας το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα σύνορά της απέναντι σε αυτή την ιδιότυπη, υποκινούμενη και κατευθυνόμενη «εισβολή». Ωστόσο, πέρα από τη συγκυριακή αποτροπή, είναι απαραίτητο τώρα να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, τόσο από την πλευρά της Ελλάδας όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τη συνολική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος, προτού τα πράγματα να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Με δεδομένο ότι απειλείται ευθέως η εθνική ασφάλεια, είναι αυτονόητο ότι τα σύνορα της χώρας πρέπει να παραμείνουν κλειστά και απαραβίαστα, με συνεχή επιτήρηση και ενεργό αποτροπή κάθε απόπειρας για παράνομη είσοδο. Ζήτημα άμεσης προτεραιότητας είναι η αποσυμφόρηση και η ανακούφιση των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, οι τοπικές κοινωνίες των οποίων έχουν επωμιστεί ένα δυσβάσταχτο βάρος όλα αυτά τα χρόνια. Απαιτείται, για το σκοπό αυτό, η δημιουργία κλειστών ελεγχόμενων δομών, οι οποίες θα λειτουργούν ως κέντρα καταγραφής, ταυτοποίησης και απόδοσης της απόφασης ασύλου, με αυστηρά καθορισμένα όρια παραμονής. Παράλληλα, θα πρέπει να προχωρήσει η δημιουργία κλειστών κέντρων σε περιοχές της χώρας, οι οποίες βρίσκονται σε απόσταση από τον οικιστικό ιστό. Παράλληλα, θα πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία εξετάσεις των αιτήσεων ασύλου και η επιστροφή όσων δεν δικαιούνται άσυλο. Το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, χρειάζεται να εξελιχθεί σε έναν οργανισμό με ισχυρές αρμοδιότητες, με επαρκή μέσα και προϋπολογισμό, αλλά και με συγκεκριμένους στόχους απόδοσης.
Σε όλα αυτά τα επίπεδα, είναι επιβεβλημένη η ενίσχυση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο σε πόρους όσο και σε υλικοτεχνική υποδομή και ανθρώπινο δυναμικό. Εξίσου επιβεβλημένη είναι όμως και η δέσμευση των χωρών μελών για την υποδοχή μέρους των προσφύγων που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας και κυρίως για την επανεξέταση της συμφωνίας με την Τουρκία. Η υιοθέτηση μιας ενιαίας, αποφασιστικής στάσης απέναντι στη γείτονα χώρα είναι επιβεβλημένη, ώστε να πάψει να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και μετανάστες ως μοχλό διαπραγμάτευσης.
Πρέπει, επίσης, οι εταίροι μας να αντιληφθούν ότι για να μπορέσει η Ελλάδα χώρα να αντιμετωπίσει τις τεράστιες πιέσεις που δέχεται στο μεταναστευτικό, αλλά και από την επιδημία του κορονοϊού, χρειάζεται επαρκή δημοσιονομικό χώρο. Πέρα από τις δηλώσεις συμπαράστασης, χρειάζεται να δείξουν έμπρακτα τη στήριξή τους, αποδεχόμενοι τη μείωση των στόχων για το πρωτογενές έλλειμμα.
Είναι προφανές ότι σε ένα τόσο πολύπλοκο και πολυπαραγοντικό ζήτημα, όπως το προσφυγικό και μεταναστευτικό, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Υπάρχουν, όμως, επιβεβλημένες δράσεις για την προστασία της ασφάλειας και της σταθερότητας της Ελλάδας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας προχωρήσουμε, χωρίς άλλες καθυστερήσεις.