Σήμερα, έχοντας αντιμετωπίσει με επιτυχία την υγειονομική κρίση, αλλά και νωρίτερα την κρίση στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, η χώρα αποκτά την ευκαιρία να χτίσει ξανά ένα ισχυρό απόθεμα αξιοπιστίας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό: όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του κράτους και τη λειτουργία των θεσμών, όσον αφορά την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και των εθνικών συμφερόντων, όσον αφορά την αναπτυξιακή στρατηγική και τις προοπτικές της οικονομίας της.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα διαχειρίστηκε την υγειονομική κρίση της πανδημίας με υποδειγματικό τρόπο, αναγνωρίζεται από την διεθνή κοινότητα. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η χώρα κατάφερε να προσελκύσει καλή δημοσιότητα και θετικές αναφορές διεθνώς. Κατάφερε να ανατρέψει στερεότυπα του παρελθόντος, παρουσιάζοντας μια πιο οργανωμένη και αποτελεσματική διοίκηση και κάνοντας σημαντικά βήματα προόδου στον τομέα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Η δυναμική αυτή πρέπει να αξιοποιηθεί και να ενισχυθεί, στο πλαίσιο μιας συγκροτημένης αναπτυξιακής στρατηγικής, η οποία θα συνδέσει την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας με τη μετάβαση σε ένα νέο, υγιές παραγωγικό μοντέλο με εξωστρεφή προσανατολισμό.
Στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας πρέπει να βρεθεί ο τομέας της μεταποίησης. Οι ελληνικές επιχειρήσεις του τομέα έχουν δείξει ότι, με τις κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην παραγωγή περισσότερων διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών, με υψηλή προστιθέμενη αξία, τα οποία θα ενισχύσουν τις ελληνικές εξαγωγές και θα συμβάλουν στη διατηρήσιμη αποκατάσταση του εμπορικού ισοζυγίου. Μπορούν, επίσης, να κάνουν τη διαφορά στην αντιμετώπιση του braindrain, μέσα από τη δημιουργία περισσότερων ποιοτικών και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας.
Η εξασφάλιση πόρων συνολικού ύψους 50 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα Next Generation EU και το ΕΣΠΑ 2021 – 2027 αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα, ώστε να βαδίσει με ταχύτερα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι σημαντικό, γι’ αυτό, ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της νέας περιόδου να εστιάσει αφενός στην υπέρβαση συγκεκριμένων δομικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και αφετέρου στην ανάδειξη δυναμικών κλάδων, οι οποίοι αξιοποιούν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Μέσα από τη διαδικασία της παραγωγικής ανασυγκρότησης, η Ελλάδα μπορεί να διασφαλίσει προϋποθέσεις ανάπτυξης και ευημερίας στα επόμενα χρόνια, αφήνοντας πίσω τις παθογένειες του παρελθόντος της. Μπορεί να τοποθετηθεί ισότιμα μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων της Ευρώπης και να ενισχύσει τη διεθνή της ισχύ. Τώρα, είναι η ευκαιρία της χώρας να συνεχίσει να δημιουργεί «ιστορίες επιτυχίας» και καλά παραδείγματα.