Βεβαίως, τόσο στο θέμα της φορολογίας όσο και των ασφαλιστικών εισφορών, υπάρχει ακόμη χώρος για βελτίωση, σε συνάρτηση πάντα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας. Ειδικά όσον αφορά το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας, η Ελλάδα απέχει ακόμη αρκετά από τα επίπεδα των υπολοίπων ανεπτυγμένων οικονομιών της Ευρώπης και του ΟΟΣΑ. Συγκεκριμένα, το άθροισμα εισφορών εργαζομένου και εργοδότη στην Ελλάδα είναι σήμερα το πέμπτο υψηλότερο στην Ε.Ε. και κατά 14,2 μονάδες υψηλότερο από το μέσο όρο των χωρών – μελών του ΟΟΣΑ.

Για να μπορέσει η χώρα να προσεγγίσει το μέσο όρο, θα χρειαστεί σταδιακή περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Όπως διατυπώνεται και σε πρόσφατη έρευνα, για την αξιολόγηση του ισχύοντος νομοθετημένου κατώτατου μισθού, η μείωση του μη μισθολογικού κόστους με μέτρα μόνιμης διάρκειας, θα έχει άμεση θετική επίπτωση στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, βελτιώνοντας την αγοραστική δύναμη των χαμηλόμισθων. Ειδικότερα, με βάση τους υπολογισμούς, μια μικρή μείωση των εισφορών σε συνδυασμό με τη διατήρηση του σημερινού ή με μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση έως και 7% στις καθαρές αποδοχές των χαμηλόμισθων εργαζόμενων.

Είναι, επομένως, σκόπιμο να αξιοποιηθεί στο επόμενο διάστημα ο όποιος ενδεχόμενος δημοσιονομικός χώρος, για την περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που επιβαρύνουν τη μισθωτή εργασία. Κάθε παρέμβαση προς αυτή την κατεύθυνση, θα δημιουργήσει αλυσιδωτά οφέλη για την οικονομία και για την κοινωνία, ευνοώντας την άνοδο της καταγεγραμμένης απασχόλησης. Επιπλέον, η αναμενόμενη πτώση των εσόδων για τα ταμεία ανά υπόχρεο θα αντισταθμιστεί από την αντίστοιχη αύξηση του αριθμού των υπόχρεων εισφοράς και τη μείωση των επιδομάτων ανεργίας, με αποτέλεσμα η δημοσιονομική επίπτωση να είναι μικρή, σε σχέση με το αναπτυξιακό όφελος.

Ο εξορθολογισμός του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας αποτελεί πάγιο αίτημα του επιχειρηματικού κόσμου, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, αλλά και την ενίσχυση της απασχόλησης με τη δημιουργία μόνιμων και καλύτερα αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Στο βαθμό που είναι εφικτή, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών είναι το καταλληλότερο μέτρο για να στηριχθεί η ανάκαμψη των επιχειρήσεων, η καταγεγραμμένη απασχόληση και το εισόδημα των εργαζομένων.