Έχοντας παρακολουθήσει τον “μαραθώνιο” συναντήσεων Πρωθυπουργού και Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη την τελευταία εβδομάδα και έχοντας μάλιστα καταγράψει τις εν γένει θετικές αποτιμήσεις τους (όπως προκύπτουν από τις δηλώσεις των εμπλεκομένων αλλά και τις αναλύσεις των ευρωπαϊκών και ελληνικών ΜΜΕ), αναρωτιέται κανείς ξαφνικά: “μα καλά, μας δούλευαν όλοι αυτοί;” Η απάντηση είναι “όχι”. Στις περισσότερες περιπτώσεις η θετική στάση στα ελληνικά αιτήματα ερχόταν χέρι-χέρι με παραινέσεις για την τήρηση των υποσχεθέντων, τήρηση των δεσμεύσεων, τήρηση των διαδικασιών. Φαίνεται πως όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι κατανοούν το παρατεταμένο ζόρισμα του ελληνικού λαού, συμφωνούν με την συζήτηση προτάσεων εξεύρεσης εναλλακτικών λύσεων, ενδεχομένως βλέπουν με καλό μάτι οτιδήποτε θα προξενούσε ρωγμές στην σκληρή Γερμανική γραμμή λιτότητας, ίσως είναι και πρόθυμοι να στηρίξουν τις θέσεις ΣΥΡΙΖΑ ―αλλά: όλα στην ώρα τους. Κανείς Ευρωπαίος δεν διανοείται πως ανειλημμένες υποχρεώσεις κράτους, από προηγούμενη νομιμη κυβέρνηση, δεν θα τηρηθούν στο ακέραιο. Κανείς δεν διανοείται πως τα υποσχεθέντα εντός της Ευρωπαϊκής οικογένειας θα ανατραπούν λόγω ενός εκλογικού αποτελέσματος. Κανείς δεν πρόκειται να παραβεί τις θεσμοθετημένες διαδικασίες. Οποιαδήποτε λανθασμένη ανάγνωση των λεχθέντων βαρύνει αποκλειστικά εμάς τους ίδιους. Κι αν η Ελληνική κυβέρνηση, μέσα πιθανώς στην απειρία και τον ενθουσιασμό της, θεώρησε ότι “κερδίζοντας” τις εκλογές στην Ελλάδα, κέρδισε και στην Ευρώπη, θα προσγειωθεί ανώμαλα. Οφείλει, για το καλό της χώρας αλλά και το δικό της, να δείξει ευελιξία και να προβεί στις απαραίτητες προσαρμογές των πλάνων της.

Ο πρωθυπουργός επιμένει να επαναλαμβάνει στους Ευρωπαίους τα περί ευθύνης του έναντι της λαϊκής ετυμηγορίας, ευθύνης του να υλοποιήσει στο ακέραιο το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι καιρός να θυμηθεί ότι η λαϊκή ετυμηγορία την οποία πιπιλίζει ως καραμέλα ΔΕΝ του έδωσε Αυτοδυναμία. Αυτό και μόνο ως δεδομένο θα έπρεπε να του επιτρέπει να κάνει ορισμένες “εκπτώσεις” στις υποσχέσεις του ―αν το είχε επικοινωνήσει σωστά στους ψηφοφόρους του. Το γεγονός ότι κατέχει την πρωθυπουργία οφείλεται στην πολιτική στήριξη άλλου κόμματος, με το οποίο μάλιστα έχει σημαντικές ιδεολογικές διαφορές. Και η στήριξη δεν είναι, σαφέστατα, μια “λευκή επιταγή”. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να κάνει έστω την ελάχιστη στροφή και παραχώρηση ώστε να κλείσουν με τον πλεόν ανώδυνο τρόπο οι εκκρεμότητες και να ξεκινήσει η νέα διαπραγμάτευση επί των προτάσεων που όπως φαίνεται τώρα συντάσσει, υπάρχει λύση. Μια ήπια αλλά ουσιαστική παρέμβαση από πλευράς Καμμένου και ΑΝΕΛ αρκεί για να παρακάμψουμε τα ενοχλητικά ζητούμενα, δείχνοντας ταυτόχρονα σε ιθαγενείς και Ευρωπαίους ότι χάρη στην Ελλάδα σώζεται η παρτίδα: και η Ευρώπη συνεχίζει αναίμακτα, και όλοι αυτοί είναι υποχρεωμένοι πλέον να εξετάσουν με προσοχή τις επόμενες Ελληνικές προτάσεις και το εναλλακτικό μας σχέδιο. Στο κάτω-κάτω, γιατί να μην επιθυμεί η κυβέρνηση την ολοκλήρωση της Αξιολόγησης; Μπορεί μέσω αυτής να δείξει πόσο αποτυχημένο ήταν το Μνημόνιο και πώς ήταν αδύνατον να εφαρμοστεί. Όσο για την Τρόικα, σιγά. Ας εξουσιοδοτήσουν ανώτατους υπαλλήλους από την ελληνική δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία να κλείσουν τους φακέλλους μαζί τους και να πάνε για πάντα στο καλό. Λύσεις υπάρχουν σίγουρα. Βούληση υπάρχει;