Η μεγάλη πλειοψηφία (ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αλλά και οψίμως αναστάντες από την "μνημονιακή μιζέρια" ελέω μαγκιάς Βαρουφάκη και σοβαροφάνειας Τσίπρα) εύχεται να "περάσουν" οι αδιαπραγμάτευτες, άκαμπτες και στέρεα βασιζόμενες στην νωπή, ηχηρή λαϊκή εντολή και στα "αυθορμήτως αναδυόμενα" συλαλλητήρια στήριξης,  Ελληνικές θέσεις περί μεταβατικού προγράμματος-γέφυρας. Το οποίον σημαίνει να χρηματοδοτηθούμε άνευ Μνημονίου (άνευ όρων δηλαδή) από τους Ευρωπαίους εταίρους μας ώστε να ετοιμάσουμε και να διαπραγματευτούμε από μηδενική βάση, μέσα σε πέντε-έξη μήνες, μια νέα, δίκαιη, αναπτυξιακή και αμοιβαίως αποδεκτή Συμφωνία νέας χρηματοδότησης. Εφόσον λοιπόν εμείς (η κυβέρνηση) δεν θα κάνουμε πίσω, η εν λόγω "επιτυχία" μπορεί να συντελεστεί μόνο αν κάνουν πίσω σε όλα όλοι οι άλλοι. Για το καλό της Ευρώπης. Μάλιστα.

Ένα άλλο σημαντικό αλλά μάλλον φθίνον κομμάτι της κοινής γνώμης που εύχεται "επιτυχία" αποτελείται κυρίως από υποστηρικτές και ψηφοφόρους της απελθούσας συγκυβέρνησης. Συνήθως, το ομολογούν ότι δεν είναι ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και προσθέτουν ότι οι ευχές τους είναι ειλικρινείς "για το καλό της χώρας". Δεν έχουμε λόγο να αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνεια των ανθρώπων (όπως άλλωστε και για την ειλικρίνεια της πρώτης ομάδας που περιγράψαμε παραπάνω). Το θέμα είναι τι καταλαβαίνουν με τον όρο "επιτυχία". Αυτοί λοιπόν ελπίζουν πως η κυβέρνηση θα "έρθει στα συγκαλά της" και θα αποφύγει να ρίξει τη χώρα στα βράχια μιας βιαιότατης σύγκρουσης-ρήξης, αποδεχόμενη όσους όρους θέτουν οι άκαμπτοι, αδιαπραγμάτευτοι αλλά και πανίσχυροι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Ότι θα πρυτανεύσει η λογική δηλαδή. Σε μια κυβερνητική κωλοτούμπα ελπίζουν οι άνθρωποι και δείχνουν πρόθυμοι, άπαξ και η κωλοτούμπα συντελεστεί, να στηρίξουν την κυβέρνηση των πολιτικών αντιπάλων τους αν τυχόν κάποιοι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της αντιδράσουν "άκομψα". Για το καλό της χώρας. Μάλιστα.

Όσοι έχουν καταφέρει να διατηρούν έναν ελάχιστο ρεαλισμό, μια μίνιμουμ νηφαλιότητα στις κρίσεις τους αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις με οιονδήποτε των παραπάνω τρόπων. Διότι κάθε διαπραγμάτευση στην οποία προσέρχονται δύο μέρη με διαμετρικά αντίθετες θέσεις βασίζεται στην αποδοχή αμοιβαίων υπαναχωρήσεων για να καταλήξει κάπου. Άλλως, τα δύο μέρη απλώς κοιτάζονται για ένα προσδιορισμένο διάστημα και μετά αποχωρούν άπρακτα. Γνωρίζουμε όμως όλοι πολύ καλά ότι μια τέτοια εκδοχή ισοδυναμεί με πρόσκρουση της χώρας "στα βράχια". Και ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Κινέζοι ―τους οποίους η κυβέρνηση επέλεξε (δια των επισκέψεων Λαφαζάνη και Δραγασάκη αντίστοιχα) να προσθέσει διακριτικά στο σημερινό τραπέζι― είναι σε θέση να σπεύσουν ως "ναυαγοσώστες". Άρα, σκεπτόμαστε και προσδοκούμε μια φυσιολογική διαπραγμάτευση όπου, λογικά, οι Ευρωπαίοι εταίροι θα ακούσουν προσεκτικά την καλά τεκμηριωμένη Ελληνική πρόταση, θα κάνουν (ως ισχυρότεροι) μια πρώτη παραχώρηση, θα αναμείνουν την Ελληνική μεγαλύτερη παραχώρηση (διότι είμαστε σε "ανάγκη"), θα προσθέσουν μια δεύτερη παραχώρηση κ.ο.κ. μέχρι να ολοκληρωθεί μια βιώσιμη και αμοιβαίως αποδεκτή μεσοπρόθεσμη λύση. Άπαντες θα αποχωρήσουν ευχαριστημένοι, συγχαίροντας την άλλη πλευρά για την επιδειχθείσα λογική και εποικοδομητική στάση. Όσοι χρειάζονται θα εκδώσουν και μια περίπλοκα ασαφή και αρκούντως πατριωτική ανακοίνωση για εσωτερική κατανάλωση (η Ελληνική πλευρά δηλαδή). Και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα. Μέχρι την επόμενη διαπραγμάτευση τουλάχιστον.

Δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλουμε ότι οι "ισχυροί" της παρούσης φάσης, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, είναι και οι δεινότεροι διαπραγματευτές. Οι της Ελληνικής πλευράς είναι δυστυχώς οι "ερασιτέχνες": έδωσαν το τελευταίο δεκαήμερο πολλά δημόσια σημάδια αυτής της φυσιολογικής απειρίας τα οποία, σε συνδυασμό με μια κακώς βιούμενη ιδεολογική αλλαζονεία και την ελαφρά μέθη της πρόσφατης εκλογικής νίκης και της εξουσίας είναι πιθανό (αλλά σίγουρα όχι αναγκαίο) να "εκτροχιάσει" την διαπραγματευτική διαδικασία. Και, όπως δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει παιχτεί "υπογείως", σε τυχόν μυστικές προκαταρκτικές διαβουλεύσεις με παράγοντες των Ευρωπαίων εταίρων, δεν γνωρίζουμε εξίσου τι δεσμεύσεις και αγκυλώσεις έχουν επιβάλλει τα άλλα μέρη της τρικομματικής κυβέρνησης σε Βαρουφάκη και Τσίπρα (ναι, τρικομματικής: εννοώ τους ΑΝΕΛ και τους "Ίσκρα"). Ευχόμαστε λοιπόν “μετριοπάθεια, λογική και επιτυχία” διότι δεν θέλει κανείς να παρακολουθήσει πρωτοετείς της Ιατρικής σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Τέτοια φάση θα σήμαινε πολύ, πολύ αίμα παντού και βεβαίως τον ασθενή νεκρό πολύ, πολύ νωρίς.