Ενώ λοιπόν οι Ευρωπαίοι φίλοι και εταίροι μας σε επίπεδο ηγεσιών (του πολιτικού προσωπικού δηλαδή που συμμετέχει στα διεθνή όργανα και τους θεσμούς) μελετούν τα δεδομένα, συζητούν, σκέπτονται, επιχειρηματολογούν και εν τέλει αποφασίζουν στη βάση των ψυχρών, ενίοτε αδυσώπητων αλλά (σχεδόν) πάντοτε αντικειμενικών αριθμών και δεδομένων, οι δικοί μας αντίστοιχοι προσέρχονται με σημαία το σύνθημα «οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς» και προτάσσουν τον πολιτικό λόγο, την λεγόμενη «πολιτική διαπραγμάτευση» ως μοναδική μέθοδο προσέγγισης διεξόδου στα όποια αδιέξοδα. Αρνούνται μάλιστα σθεναρά να συμπράξουν στο έγκλημα (ή έστω στην αμαρτία) της αριθμολαγνείας και αποφεύγουν συστηματικά και εγνωσμένα να παρουσιάσουν αριθμητικά δεδομένα, πίνακες, γραφήματα και λοιπά ανάλογα "εργαλεία του διαβόλου". Μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, βεβαίως, οπότε, καθώς οι προβλεπόμενες προθεσμίες πλησιάζουν, οι δικοί μας "καταπίνουν την γλώσσα τους" (που μέχρι τότε, πάει ροδάνι) και αναγκάζονται να προσυπογράψουν παρατάσεις, επιμηκύνσεις, διατάξεις πάσης φύσεως αρκεί οι λέξεις να είναι της αρεσκείας τους, ενώ οι Ευρωπαίοι φίλοι και εταίροι δεν έχουν καμία αντίρρηση σ' αυτή την πρακτική, αφού είναι σαφές πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι αριθμοί στο τέλος θα κρίνουν το όποιο αποτέλεσμα.
Αυτά σε επίπεδο ηγεσιών. Διότι σε επίπεδο Λαών, ισχύει το ακριβώς αντίθετο! Οι σύμμαχοι και συνεταίροι ευρωπαϊκοί λαοί, παρότι αγόγγυστα (ε, περίπου) μας παρέχουν δια της φορολόγησής τους τα κεφάλαια που απαιτούνται για την "σωτηρία" μας, αντί να κάθονται να κάνουν έναν απλό λογαριασμό και να μας στείλουν στον αγύριστο, το ...συζητάνε το πράγμα. Και μιλάνε για την συμβολή μας στον παγκόσμιο πολιτισμό, για τη γέννηση της Δημοκρατίας, για το αρχαίο πνεύμα αθάνατο ―αλλά και για τις ωραίες μας ακρογιαλιές, τον τέλειο καιρό, τα ηλιοβασιλέματα που σφραγίζουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, ακόμα και για το τρίπτυχο souvlaki, moussaka, kamaki που (απ' ότι φαίνεται) δρα ιδιαιτέρως θετικά στο συλλογικό ευρωπαϊκό ασυνείδητο. Έτσι, οι "μετρήσεις" των διαθέσεών τους παραμένουν συντριπτικά υπέρ ημών. Ακόμα και σε ελάχιστες περιπτώσεις όπου επιμένουμε να τους προσβάλλουμε συνεχώς και βαρέως, παραμένουν οριακά υπέρ ημών. Και εξακολουθούν να το συζητούν.
Ο ελληνικός λαός από την άλλη, ακούει (ή παριστάνει ότι ακούει διότι ως γνωστόν ο Έλλην τα γνωρίζει όλα και δεν χρειάζεται δασκάλους γενικώς) τα ατελείωτα "μπλα-μπλα" των ηγετών του, αλλά, όταν φτάσει η ώρα να αποφασίσει κάτι σημαντικό, όπως η ώρα της κάλπης λ.χ., απλά κάνει ένα νοερό λογαριασμό. Έτσι, εξαιτίας του ΕΝΦΙΑ και των αδιανόητα και άδικα αυξημένων φόρων που καταλογίστηκαν στο σύνολο του πληθυσμού, είχαμε εντυπωσιακή μεταστροφή και μετακίνηση ψηφοφόρων και εν τέλει αλλαγή κυβέρνησης. Αντίστοιχα, όταν ο ελληνικός λαός ερωτάται για την προτίμηση του μεταξύ ευρώ και δραχμής, και πάλι κάνει ένα νοερό λογαριασμό: θυμάται ότι τα πολλά λεφτά μπήκαν στη χώρα επί ευρωπαϊκών πακέτων (Ντελόρ, Μελχιώρ και δε συμμαζεύεται)· ότι τα πολλά λεφτά μπήκαν στην τσέπη του επί ευρώ· ότι τα υπέρογκα πακέτα "σωτηρίας" μετά την κατάρρευση ήταν σε ευρώ και έρχονται από την Ευρώπη. Επιλέγει λοιπόν, βάσει απλών μαθηματικών, να επιμένει ευρωπαϊκά. Διότι ένα κι ένα κάνουν δυό, το δολλάριο είν' αλάργα και ..ρούβλια δεν έχει δει ποτέ κανείς. Έτσι, παρότι οι πολιτικοί της επιλογής του γενικώς θεωρούν ότι το ευρώ είναι περίπου η πηγή της δυστυχίας του, ο ελληνικός λαός τους ψηφίζει μεν, επιμένει να προτιμά ευρώ δε.
Κουλουβάχατα; Ίσως. Πάντοτε ηλιόλουστα όμως.
― Η Ελλάδα τα "κατάφερε" πάλι: απόκκλιση 70% στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού...
― Τι θα κάνουμε; Μήπως ήρθε η ώρα να τους πούμε οριστικά "Αντίο";
― Έλα μωρέ... Είναι καλά παιδιά κατά βάθος. Έφαγα προχθές βράδυ μια ταραμοσαλάτα στο ελληνικό στην Αβενί Λουίζ, μούρλια...
― Καλά, εννοείται. Η Σαντορίνη δεν παίζεται! Θα ξαναπάμε φέτος με τον Μωρίς. Και πάμφθηνα, ε; Σχεδόν τζάμπα!
― Βάλε ένα νέο προσχέδιο μνημονίου να ψήνεται... θα μιλήσω με Ζαν Κλωντ να το πλασάρει στον Σουλτς... Αλήθεια, είδες τα στατιστικά της Εσθονίας; Γαμάτα!
― Έχεις ιδέα πόσο βρέχει στο Ταλλίν; Γάματα...
[Σημ.: ο τίτλος του παρόντος "χρωστάει" στο «Καλός καιρός / Μετακίνηση» της Μαρίας Μήτσορα.]
