Ήταν μια αναμενόμενη και σχετικά έξυπνη κίνηση εκ μέρους της May: η χώρα έχει μια επιεικώς αστεία αντιπολίτευση, το κόμμα της, οι Συντηρητικοί, προηγούνται στις δημοσκοπήσεις με 20 μονάδες και η ίδια χρειάζεται την γνωστή σε όλου μας “νωπή λαϊκή εντολή”, αφού είναι μεν πρωθυπουργός αλλά όχι εκλεγμένη από τον Βρετανικό λαό.
Η νίκη προβλέπεται θριαμβευτική. Όπως όλα δείχνουν, οι Συντηρητικοί θα μπουν στη βουλή με μεγάλη πλειοψηφία. Αυτό θα δώσει στη May τη δύναμη να περάσει οποιαδήποτε μέτρα θέλει εν όψει των διαπραγματεύσεων χωρίς την παραμικρή αντίσταση από τους εργατικούς (όχι πως μέχρι στιγμής έχουν φέρει και καμία) και να επιβληθεί στο κόμμα της αποφεύγοντας να πάρει τον τίτλο της μη εκλεγμένης πρωθυπουργού που δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια καλή συμφωνία με την Ευρώπη.
Αντίπαλοι μηδέν. Ο αρχηγός των εργατικών, Jeremy Corbyn, έχει ως γνωστών τα χαμηλότερα ποσοστά αποδοχής στην ιστορία του κόμματος, το οποίο χάνει ασταμάτητα εγγεγραμμένα μέλη. Πάνω από το 80% των ψηφοφόρων του θέλουν να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη. Ο Corbyn όμως δεν έχει καταφέρει να κρύψει επιτυχώς τον βαθύ Ευρωσκεπτικισμό του. Η χλιαρή στάση του ως προς το διαζύγιο με την ΕΕ και η συνεχής υποστήριξη που προσφέρει στα σχέδια της Συντηρητικής κυβέρνησης για ένα “σκληρό Brexit” τον έχουν μετατρέψει σε αντικείμενο χλευασμού και προκαλούν μεγάλο εκνευρισμό στους οπαδούς και τα μέλη του κόμματος του. Μια παντελώς απούσα αξιωματική αντιπολίτευση σε μια άκρως σημαντική στιγμή για τη χώρα δεν βοηθάει κανέναν.
To UKIP, το καθαρά αντιευρωπαϊκό κόμμα της Βρετανίας που ώθησε την πολιτική στροφή της χώρας προς τα δεξιά, έχει πλέον χάσει κάθε λόγο ύπαρξης. Το δημοψήφισμα έγινε. Το Ηνωμένο Βασίλειο ψήφισε την αποχώρηση από την Ευρωπαική Ενωση. Ποια η θέση του τώρα στην πολιτική σκηνή; Ακόμα και στις εκλογές του 2015 που το UKIP ήταν σε μεγάλες δόξες, κατάφερε να εκλέξει μόνο έναν βουλευτή ο οποίος μάλιστα πρόσφατα ανεξαρτητοποιήθηκε. Ούτε καν ο πρώην αρχηγός του, ο δημοφιλής Nigel Farage, δεν έχει καταφέρει να μπει στην Βρετανική βουλή παρότι έχει προσπαθήσει επτά φορές.
Οι μόνοι που ενδέχεται να απειλήσουν ελαφρώς μια μεγάλη νίκη για τους Tories είναι οι Liberal Democrats, με αρχηγό τον Tim Farron. Αλλά και πάλι δεν μπορούν να το κάνουν σε μεγάλο βαθμό. Το κόμμα έχασε την απήχηση στην Βρετανική κοινωνία όταν το 2010 μπήκε σε συγκυβέρνηση με του Συντηρητικούς και ψήφισε υπέρ της αύξησης πανεπιστημιακών διδάκτρων. Ως αποτέλεσμα, στις εκλογές του 2015 έχασε πάνω από 40 έδρες.
Όντας όμως τώρα η μόνη παράταξη που υπερασπίζεται ανοιχτά την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, οι LibDems έχουν αρχίσει να βρίσκουν και πάλι τη δυναμική τους. Από το δημοψήφισμα και μετά έχουν κερδίσει μια σειρά από τοπικές εκλογές, και μάλιστα σε περιοχές που τον περασμένο Ιούνιο στήριξαν συντριπτικά το Brexit. Και σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε το κόμμα στα social media, 4.000 οπαδοί ενεγράφησαν επισήμως στο κόμμα μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση της Theresa May για πρόωρες εκλογές. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις όμως το ποσοστό τους όμως είναι ακόμα αρκετά χαμηλό—γύρω στο 10%.
Όσο για την Σκωτία, τα πράγματα είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα. Το Scottish National Party (SNP) θα σαρώσει τις έδρες στις Σκωτσέζικες περιφέρειες, αλλά μέχρι εκεί. Η αρχηγός του SNP Nicola Sturgeon θα συνεχίσει να πιέζει για ανεξαρτησία με αφορμή το Brexit το οποίο η Σκωτία δεν υποστήριξε. Αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα στη May αλλά δεν θα επηρεάσει ιδιαίτερα το εκλογικό αποτέλεσμα. Οι έδρες που μπορεί να κερδίσει το SNP είναι μετρημένες.
Το αποτέλεσμα του Ιουνίου μάλλον δεν θα εκπλήξει. Αλλά με τη χώρα διχασμένη και το μέλλον αβέβαιο το έργο της νέας κυβέρνησης θα είναι πολύ δύσκολο. Όσο ισχυρή και να είναι η εντολή που θα πάρει, η κοινή γνώμη μπορεί να αλλάξει με λίγες μόνο λάθος κινήσεις.