Οι προφάσεις και οι παλινωδίες όχι μόνο έχουν κουράσει, αλλά τις πληρώνει πρώτα απ' όλους το Ποτάμι το οποίο φυλλορροεί. Και επιτέλους, ο αντιπασοκισμός κάποιων έχει αποδειχθεί δηλητήριο που βλάπτει όποιον τον διακατέχει.

Τον πλήρωσε η ΔΗΜΑΡ, τον πληρώνει τώρα και το Ποτάμι, αλλά κυρίως τον πληρώνει ο προοδευτικός χώρος.

Καλώς ή κακώς, το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα με τεράστια ιστορία, θεσμικό, σκληροτράχηλο, με βάθος, και επιρροή πολυδιάστατη. Παρ' όλα αυτά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ μπαίνει, και καλώς μπαίνει, σε μια διαδικασία διαλόγου και μετασχηματισμού. Βήμα βήμα μεν, αλλά με ειλικρινή διάθεση να προσφερθεί ως βάση για έναν νέο συλλογικό φορέα.

Οι περισσότεροι βουλευτές του Ποταμιού έχουν ευτυχώς αντιληφθεί πως το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΣΥ, παρόλο που δεν είναι το ιδανικό για τους πάντες σχήμα, είναι μια πολύ σοβαρή βάση για να δημιουργηθεί κάτι ελπιδοφόρο. Η ηγεσία του Ποταμιού δεν μπορεί να κάνει συνεχώς κόγξες και καπρίτσια. Και τέλος πάντων, η "δουλειά" μπορεί να γίνει και χωρίς την σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας του.

Θέλει να εγκλωβιστεί σε μια πορεία εξευτελισμού το Ποτάμι; Θεωρώ πως δεν του αξίζει, και όπως είπα και στην αρχή, ο πολιτικός πολιτισμός του χώρου θα έπρεπε να επιβάλλει η σύγκλιση να γίνει με θεσμικότερο τρόπο. Ο χρόνος περνάει, η ιστορία καταγράφει τους πάντες, ο κόσμος της Προοδευτικής Παράταξης περιμένει. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.