Ταυτόχρονα με το 13ο και 14ο μισθό παρελθόν πρέπει να θεωρείται η κατάργηση του ορίου απολύσεων του 2%, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, η αύξηση των εισφορών και ο υπολογισμός της σύνταξης επί του συνόλου του εργάσιμου βίου αντί των δέκα τελευταίων ετών.
Στο μνημόνιο που αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα την ερχόμενη Δευτέρα, η κυβέρνηση θα δεσμεύεται επίσης για άμεση εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, των προϊόντων και των υπηρεσιών, την ανασυγκρότηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και του μηχανισμού ελέγχου των δημόσιων οικονομικών, τη μείωση του ποσοστού του ΑΕΠ που κατευθύνεται στην Παιδεία και την Υγεία.
Η κατάσταση της χώρας είναι απελπιστική και δεν σηκώνει πολλές διαπραγματεύσεις. Η Ελλάδα αναγκάζεται σε άνευ όρων συνθηκολόγηση. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η χώρα για να εξυπηρετήσει τα χρέη της θέλει 80-90 δισ. μέσα στον επόμενο χρόνο και με χαμηλά επιτόκια, όχι το 5% που ζητά η κ. Μέρκελ. Στην αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη όχι μόνο η αναδιάρθρωση του χρέους αλλά και η στάση πληρωμών. Και η ιστορία έχει δείξει ότι όταν μια χώρα προχωρά σε στάση πληρωμών, για να αποκτήσει ξανά πρόσβαση στις αγορές, μπορεί να περάσουν πολλά χρόνια.
Υπό τις συνθήκες αυτές της εθνικής ανάγκης, η Ελλάδα έχει μόνο μια ελπίδα για να ανακάμψει: Να κερδίσει εκ νέου την εμπιστοσύνη των αγορών. Πως θα γίνει αυτό; Καταρχήν πρέπει να εκπλήξει θετικά τις αγορές, όπως τόνισε και χθες ο κ. Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Πρέπει το έλλειμμα να μειωθεί στο 5% ή και χαμηλότερα και οι ξένοι να αρχίσουν να βλέπουν ότι όλοι οι δημοσιονομικοί δείκτες τείνουν να βελτιωθούν.
Ταυτόχρονα, πρέπει να καταστεί σαφές-στην πράξη και όχι στα λόγια- ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα αφήσουν τη χώρα να φτάσει στο χείλος της καταστροφής και ότι θα την στηρίξουν με όποιο κόστος. Αυτό δυστυχώς δεν έγινε σαφές μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό και οι αγορές τιμώρησαν την Ελλάδα αλλά και τον ευρωπαϊκό νότο. Τέλος, πρέπει να προχωρήσουν άμεσα οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που όλοι συζητούμε για χρόνια. Να δοθούν κίνητρα για ξένες επενδύσεις, να απλοποιηθούν οι διαδικασίες για την ίδρυση επιχειρήσεων. Να γίνουν άμεσα ιδιωτικοποιήσεις, συμπράξεις ιδιωτικού-δημοσίου τομέα με σκοπό να καλυφθεί η αδυναμία χρηματοδότησης του κράτους από την ιδιωτική πρωτοβουλία και να διατηρηθεί η ανάπτυξη. Όχι εδώ και τώρα, αλλά χθες.
Αν εφαρμόσουμε όλα τα παραπάνω, απαρέγκλιτα, μπορεί να δώσουμε γη και ύδωρ στην Τρόικα αλλά τουλάχιστον θα αποφύγουμε το ενδεχόμενο να «μηδίσουμε».