Πολλοί αναγνώστες σχολίασαν ότι κινδυνολογώ και προσπαθώ να τρομοκρατήσω τον κόσμο. Τελικά, η εξέλιξη των προετοιμασιών επιβεβαιώθηκε από τουλάχιστον δύο επιτρόπους (Ντε Γκουχτ, Κρουζ), έναν Γερμανό υπουργό (Σόιμπλε) και χθες από τον εκπρόσωπο τύπου της Κομισιόν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.
Στην προηγούμενη ανάρτηση της στήλης, έγραφα ότι ένα πιθανό σενάριο, όχι για την επόμενη, αλλά για την προηγούμενη μέρα των εκλογών, είναι να ξεσπάσει επιδρομή στις τράπεζες από τους ίδιους τους επαναστάτες Ελληνάρες, που στις εκλογές της 6ης Μαΐου ψήφισαν με συντριπτικό ποσοστό (65%) κόμματα που θέλουν να πετάξουν το Μνημόνιο στα σκουπίδια. Και πάλι είχα αντιδράσεις από σχολιαστές που με κατηγόρησαν προσπαθώ να σπρώξω τον κόσμο στον Σαμαρά. Η επιδρομή τελικά επιβεβαιώθηκε από «αποκλειστικό» ρεπορτάζ του Reuters που κάνει λόγο για μαζικές εκροές 800 εκατομμυρίων την ημέρα.
Σε τουλάχιστον τρεις αναρτήσεις της στήλης τις προηγούμενες εβδομάδες ανέφερα ότι όχι μόνο νιώθουν έτοιμοι οι Ευρωπαίοι για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες ενός Grexit, αλλά θα τους βολέψει κιόλας επειδή στο χάος που θα επακολουθήσει η Μέρκελ θα μπορέσει να πείσει τους ψηφοφόρους της Γερμανίας να συναινέσουν στην τραπεζική ένωση και την έκδοση ευρωομολόγων. Και πάλι τ’ άκουσα. Τελικά, ο Βρετανός υπουργός οικονομικών, Τζορτζ Όζμπορν, επιβεβαίωσε χθες με ομιλία του και σήμερα με συνέντευξή του, ότι η «θυσία» της Ελλάδος είναι εξαιρετικά βολική εξέλιξη για την Μέρκελ. Υπονόησε μάλιστα ότι αυτή είναι και η εικόνα που έχει από το Βερολίνο. Δεν ξέρω αν η αισιοδοξία του Βερολίνου για τις συνέπειες του Grexit δικαιολογείται από την πραγματικότητα. Απλώς αυτή είναι η υποκειμενική τους άποψη.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα διαπραγματευόμαστε μεταξύ μας λες και ο υπόλοιπος κόσμος δεν υπάρχει. Φυσικά, ούτε ενδιαφερόμαστε να διαβάσουμε τι γίνεται, καθώς έχουμε το μικρότερο ποσοστό αναγνωστών εφημερίδων σε σχέση με τον πληθυσμό μας, στην Ευρώπη. Οκτώ εκατομμύρια Έλληνες δεν βλέπουν ούτε κάποιο δελτίο ειδήσεων το βράδυ, ούτε καν το «κοσμικό» του Star ή το «σοβαρό» της ΝΕΤ (ή έστω το «μαχητικό» του 902). Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι θέση έχουμε στην ευρωζώνη, τέτοιοι μπουρτζόβλαχοι επαρχιώτες που είμαστε. Και πραγματικά λυπάμαι που ο Τσίπρας έκανε τελικά την μεγάλη «κωλοτούμπα» για την οποία είχα γράψει, με το άρθρο του στους Financial Times χθες και ίσως τελικά σωθεί η παρτίδα (αν και ακόμη και σήμερα, οι πιθανότητες είναι εναντίον μας).
Αν δεν ήμασταν τόσο ξερόλες και μπαίναμε στον κόπο να διαβάσουμε τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, πριν βρίσουμε και απειλήσουμε με κρεμάλες, θα βλέπαμε ότι όλοι μας θεωρούν «ειδική περίπτωση» που καμία σχέση δεν έχει με την κρίση στην αγορά κατοικίας και την αστάθεια του τραπεζικού συστήματος στις άλλες χώρες που βρίσκονται στη διακεκαυμένη ζώνη. Πιστεύουν ότι είμαστε ένα κράτος «πρόβλημα» και ένας λαός που ούτε είναι, ούτε θέλει να γίνει Ευρωπαϊκός, Δυτικός, ανεπτυγμένος. Θα βλέπαμε επίσης ότι στο όνομα της σταθερότητας της ευρωζώνης, κράτη με πολύ μικρότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από την Ελλάδα μας δανείζουν δισεκατομμύρια μέχρι αιμορραγίας δικής τους. Ότι κράτη που δανείζονται με 7%, δανείζουν εμάς με 3%, λες και έχουμε αξιολόγηση ΑΑΑ. Θα μπαίναμε στον κόπο να κάνουμε μερικές απλές αριθμητικές πράξεις και να υπολογίσουμε ότι αν κάθε χρόνο μπαίνεις μέσα 5 ευρώ, τότε σε 20 χρόνια θα χρωστάς 100 ευρώ + τους τόκους. Θα θυμόμασταν ότι κάθε χρόνο το ελληνικό δημόσιο ανακοίνωνε ότι μπαίνει μέσα και ο προϋπολογισμός κλείνει με έλλειμμα, αλλά εμείς δεν δίναμε σημασία. Θα είχαμε διαπιστώσει ότι χωρίς τα δάνεια των εταίρων μας θα έπρεπε σήμερα να προσαρμοστούμε στον πραγματικό πλούτο που παράγει αυτή η χώρα, δηλαδή στο βιοτικό επίπεδο Βουλγαρορουμανίας. Θα αντιλαμβανόμασταν ότι οι μεγαλύτεροι πιστωτές του ελληνικού κράτους είναι οι ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και αυτοί θα κατέρρεαν αμέσως αν βαρούσαμε κανόνι το 2010. Οι Ευρωπαίοι τις δικές τους τράπεζες θα τις στήριζαν απευθείας ούτως ή άλλως. Θα μαθαίναμε τι σημαίνει πρωτογενές έλλειμμα και τι «απεχθές χρέος» και ότι το τελευταίο νοείται μόνο για δάνεια που έχουν συναφθεί από δικτατορίες και όχι από νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις. Θα καταλαβαίναμε ότι η λιτότητα φέρνει ύφεση, αλλά τη μεγάλη ζημιά μόνοι μας την κάναμε, με την αβεβαιότητα που καλλιεργήσαμε για το αν θα παραμείνουμε στο ευρώ, με τα πλήγματα που μόνοι μας καταφέραμε στον τουρισμό, με την αντίστασή μας σε κάθε προσπάθεια μείωσης της γραφειοκρατίας, καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, ανοίγματος της οικονομίας, εξορθολογισμού του δημοσίου και προώθησης μεταρρυθμίσεων. Θα καταλαβαίναμε ακόμη ότι κάθε αλλαγή στο Μνημόνιο απαιτεί έγκριση από 16 κοινοβούλια, τα οποία μας έχουν βαρεθεί.