Ας υποθέσουμε επίσης ότι οι κ.κ Βενιζέλος, Κουβέλης και Βρούτσης δεν κάνουν όλη αυτή την ιστορία για να πουν μετά ότι «κατόπιν ενεργειών μου», έσωσαν το ένα, ή το άλλο προνόμιο των εργαζομένων και ότι πραγματικά προσπαθούν να προστατεύσουν τα δίκαια μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι οι προαναφερθέντες κύριοι έχουν περάσει τόσα χρόνια στη Βουλή και έχουν τρόπον τινά «ιδρυματοποιηθεί». Ας τους πει κάποιος όμως που έχει δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα (δεν μπορεί, κάποιον θα ξέρουν), ότι όλα αυτά για τα οποία μάχονται έχουν από καιρό καταργηθεί στην πράξη. Καμία εταιρεία στην Ελλάδα δεν δίνει τριετίες εδώ και χρόνια. Καμία εταιρεία δεν τηρεί εδώ και καιρό τις συλλογικές συμβάσεις. Καμία δεν δίνει αυξήσεις, η Εθνική Συλλογική Σύμβαση και όλες οι κλαδικές είναι κλινικά νεκρές. Ο λόγος είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα έχει πέσει σε κώμα. Δύο στις τρεις εισηγμένες εμφάνισαν ζημίες το 2011, έξι στις δέκα μικρομεσαίες επιχειρήσεις λειτουργούν με απώλειες. Αιμορραγούν κάθε μέρα. Για ποιες τριετίες μιλάνε λοιπόν οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης; Ποιες αποζημιώσεις; Εδώ οι εταιρείες βαράνε κανόνια και δεν δίνουν ούτε ένα μισθό αποζημίωση! Μην πάμε μακριά, ας μείνουμε στο χώρο των μίντια. Έδωσε αποζημιώσεις η Ελευθεροτυπία που έκλεισε; Έδωσε το Alter; Ποια δικαιώματα υποτίθεται ότι προστατεύουν οι επαναστάτες κατά της Τρόικας; Ποιους ανεμόμυλους πολεμούν; Δεν τους έχει πει κανένας ότι έχουμε ένα νέο είδος ανέργου στην Ελλάδα; Αυτού που εργάζεται κανονικά (οκτάωρο και πενθήμερο), αλλά δεν πληρώνεται για 2, 3, 5, ή και 7 μήνες, επειδή "δεν υπάρχει σάλιο";
Ο μόνος τρόπος να πάρουν τα χρωστούμενά τους οι εργαζόμενοι και να συγκρατηθεί η μείωση των μισθών, είναι να δημιουργηθεί ζήτηση για θέσεις εργασίας. Να ανακάμψει η Ελλάδα από το κώμα. Και ένας από τους λόγους που βρίσκεται σε αυτήν την άθλια κατάσταση ο ιδιωτικός τομέας και που έχουμε φαινόμενα τελείως απλήρωτης εργασίας (τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στις άλλες χώρες που βρίσκονται σε Μνημόνιο) είναι η αβεβαιότητα. Μία από τις ρίζες της αβεβαιότητας είναι ότι σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που έχουν υπογράψει Μνημόνιο, στην Ελλάδα όλες οι δόσεις από τον μηχανισμό στήριξης καταβάλλονται με τρεις, πέντε ή και οκτώ μήνες καθυστέρηση, γιατί κάθε φορά έχουμε κάποιον να το παίζει Καραϊσκάκης. Το γεγονός αυτό δημιουργεί συνθήκες απόλυτης ασφυξίας στην οικονομία και στο τραπεζικό σύστημα, διότι όλες οι χώρες που έχουμε αποκλειστεί από τις αγορές, έχουμε ως μοναδική πηγή ρευστότητας τα χρήματα του Μηχανισμού Στήριξης.
Θα μου πείτε, είναι διαφορετικό πράγμα να υπάρχουν οι κανόνες αλλά να μην εφαρμόζονται, διότι «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» και άλλο να καταργηθούν και θεσμικά. Ωραία συμφωνώ, ας πούμε ότι είναι σωστή μάχη αυτή που δίνουν οι κ.κ Βενιζέλος και Κουβέλης. Ακόμη κι έτσι όμως, τη δίνουν σε λάθος ώρα! Αυτήν την ώρα, εκείνο που προέχει είναι να αποκαταθούν οι γραμμές ρευστότητας στην οικονομία και να διαλυθεί η αβεβαιότητα. Χανόμαστε, βουλιάζουμε κι εκείνοι το παίζουν τζάμπα μάγκες υπερασπιζόμενοι δικαιώματα που υπάρχουν μόνο στην φαντασία τους και όχι στην πραγματική οικονομία πια!