Αν και η όλη συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους είναι θεολογικής φύσεως (εδώ η Τρόικα πέφτει έξω στην πρόβλεψη για το ΑΕΠ του 2013, πως μπορεί να τσακώνεται για το 2020;), ας θυμίσω ποιες είναι οι μεγάλες παραχωρήσεις που έγιναν στην Ελλάδα: πρώτον, το επιτόκιο για το σύνολο του ελληνικού χρέους βρίσκεται πλέον σε επίπεδα χώρας με άριστη πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ. Δεύτερον, το προφίλ των ελληνικών ομολόγων (αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία), είναι τέτοιο ώστε η Ελλάδα να χρειάζεται περί το 4% του ΑΕΠ της ετησίως για να εξυπηρετήσει το χρέος της, δηλαδή λιγότερο από το μέσο όρο μιας χώρας της ευρωζώνης. Επί της ουσίας δηλαδή έχουμε χρεοκοπήσει, αλλά δανειζόμαστε με όρους Γαλλίας ή Βελγίου! Επιπλέον, η Ελλάδα πέτυχε τη διετή παράταση που ήθελε για την οποία είχε λυσσάξει η ελληνική κυβέρνηση (εγώ ποτέ δεν το κατάλαβα γιατί), καθώς και τη δέσμευση των Ευρωπαίων ηγετών για ακόμη περισσότερα μέτρα απομείωσης του ελληνικού χρέους στο μέλλον, πέραν των όσων ήδη έχουν αποφασιστεί (PSI, επαναγορά, μείωση επιτοκίων, παράταση ωριμάνσεων, παραίτηση ΕΚΤ από τα κέρδη της, κλπ).

Λογικά, τα μέτρα αυτά θα πείσουν Έλληνες και ξένους επενδυτές ότι η έκθεση των Ευρωπαίων στην Ελλάδα είναι πλέον τόσο μεγάλη, ώστε δεν θα μας αφήσουν να καταρρεύσουμε. Η εμπιστοσύνη θα αποκατασταθεί και η ανάκαμψη θα ξεκινήσει. Υπάρχουν όμως τρεις κίνδυνοι:

1. Να συνεχίσει η καταβύθιση της ελληνικής οικονομίας, παρά τα όσα αποφασίστηκαν, απλούστατα επειδή δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε με άλλο τρόπο από τη δημόσια κατανάλωση, δηλαδή από «να ρίξει λεφτά το κράτος στην αγορά». Επειδή αυτό δεν μπορεί να γίνει, τότε η ύφεση θα συνεχιστεί. Αν οι προβλέψεις της Τρόικας για ύφεση 4,5% το 2013 επαληθευτούν, τότε η πρόβλεψή μου είναι ότι η κοινωνία δεν θ΄αντέξει και θα έχουμε πολιτική αποσταθεροποίηση που θα μας οδηγήσει σίγουρα εκτός ευρώ (αυτό όμως θα είναι το μικρότερο από τα προβλήματά μας τότε). Πρέπει λοιπόν το 2013 να είναι πολύ καλύτερο από το μαύρο σενάριο της Τρόικας, αλλιώς χαθήκαμε.
2. Να έχουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην ευρωζώνη, οι οποίες, την ώρα που η Ελλάδα πάει να σταθεροποιηθεί, να μας βουλιάξουν πάλι. Τα πράγματα στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία δεν είναι καθόλου καλά, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει με ύφεση και η Γερμανία. Σε μία τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανακάμψει και θα καταλήξουμε ούτως ή άλλως στο πρώτο σενάριο.
3. Να δούμε τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης στις αρχές του 2013, αλλά να πυροβολήσουμε το ίδιο μας το πόδι. Πώς; Με το να προσπαθήσουν οι επιχειρηματίες να βγάλουν τα σπασμένα των τελευταίων πέντε ετών, ανεβάζοντας τις τιμές πολύ γρήγορα, ενώ οι πολιτικοί θα ξαναρχίσουν το βόλεμα ημετέρων, με το που θα δουν λίγο φως και τα λουριά χαλαρώσουν. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή χρειάζεται τον αποπληθωρισμό. Τυχόν αύξηση των τιμών, θα εξαφανίσει τα οφέλη στο μέτωπο της ανταγωνιστικότητας και θα καταστήσει ακόμη πιο επώδυνο κοινωνικά το πακέτο μέτρων του 2013. Επειδή όμως στην ελληνική αγορά αγαθών και υπηρεσιών έχουμε ακόμη καρτέλ, πολύ φοβάμαι ότι πολλοί θα προσπαθήσουν να εξαργυρώσουν άμεσα τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης, ρίχνοντας εκ νέου εκτός τροχιάς το πρόγραμμα.