Ειλικρινά δεν ξέρω τι να τους απαντήσω. Είναι η Χρυσή Αυγή μία ακόμη ελληνική φούσκα; Είναι η εκτόξευσή της αποτέλεσμα της κρίσης και αν ναι, πως εξηγείται ότι πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν έχουμε ανάλογης απήχησης φασιστικό κόμμα; Μήπως η διάλυση του κράτους λόγω κρίσης απελευθέρωσε τη χουλιγκανική νοοτροπία των γηπέδων, την οποία γνωρίζαμε πολύ καλά από πριν την κρίση; Μήπως η Χρυσή Αυγή τόλμησε να πει δυνατά αυτά που λέγαμε μεταξύ μας για τους ξένους, τους ομοφυλόφιλους, κλπ; Μήπως δηλαδή απλώς εξέφρασε τον εσώτερο φασισμό μας; Μήπως, από την άλλη, νομιμοποιήθηκε ο Πολιτικός Λόγος της μισαλλοδοξίας από τη μετατόπιση της ΝΔ προς τα Δεξιά και την παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ τα προηγούμενα χρόνια στη Βουλή; Μήπως η Χρυσή Αυγή κατάφερε να εκφράσει το συνονθύλευμα των ανθρώπων μειωμένης αντίληψης, που υπάρχουν σε κάθε κοινωνία και οι οποίοι χρειάζονταν έναν βολικό αποδιοπομπαίο τράγο για να φορτώσουν τις δικές τους αποτυχίες;

Πραγματικά δεν ξέρω, υπάρχουν ειδικοί που μελετούν το φαινόμενο της ακροδεξιάς. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: η χρεοκοπία δεν είναι ντροπή. Και η Γερμανία χρεοκόπησε στο παρελθόν. Η διαφθορά είναι ντροπή, αλλά αντιμετωπίζεται. Και η Γερμανία έχει εταιρείες (γνωστές σε όλους μας), που λάδωναν πολιτικούς για να παίρνουν έργα και να προμηθεύουν το δημόσιο, καθώς και προέδρους της Δημοκρατίας και Υπουργούς που παραιτήθηκαν εν μέσω σκανδάλων. Η ντροπή της Γερμανίας που δεν ξεπλένεται, που δεν διορθώνεται, που δεν παραγράφεται, ό,τι δικαιολογίες και να υπήρχαν, είναι η επιλογή των πολιτών της κάποτε να εκλέξουν φασίστες στην εξουσία. Ελπίζω να μη λέμε κάποτε το ίδιο και για την Ελλάδα...