Φυσικά, το δημόσιο χρέος της Ισπανίας και της Ιρλανδίας ήταν πολύ μικρότερο από της Γερμανίας στο ξεκίνημα της κρίσης. Επιπλέον, τα ποσοστά ανεργίας στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Πορτογαλία, δεν διέφεραν πολύ από της Γερμανίας. Βασικά, μόνο η Ελλάδα ήταν ουραγός σε όλα και παραμένει μέχρι σήμερα «ειδική περίπτωση». Τα βασικά μεγέθη των υπόλοιπων οικονομιών δεν διέφεραν πολύ από της Γερμανίας.
Σήμερα, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Οι λόγοι είναι δύο: ο πρώτος είναι ότι η Γερμανία είχε πραγματοποιήσει το σύνολο των επώδυνων μεταρρυθμίσεων στην οικονομία της, στο ασφαλιστικό της σύστημα και στην αγορά εργασίας, την εποχή των παχιών αγελάδων, πριν την κρίση. Είναι κάτι που καλά κάνουν και μας επισημαίνουν οι Γερμανοί, ότι δηλαδή «αυτά που περάσαμε εμείς, πρέπει να τα περάσετε κι εσείς», κι εμείς καλά θα κάνουμε να τους ακούσουμε. Από την άλλη όμως, και εκείνοι θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι μεταρρυθμίσεις θέλουν χρόνο για να αποδώσουν και ότι η Γερμανία, ένα κράτος λειτουργικό, χρειάστηκε δέκα χρόνια για να τις φέρει εις πέρας. Πολλώ δε μάλλον εμείς οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις μας μες την τούρλα του Σαββάτου και σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης. Ας δείξουν επομένως λίγη κατανόηση και ας μην μας τα πρήζουν τόσο πολύ.
Ο δεύτερος λόγος που η Γερμανία είναι σήμερα σε πολύ καλύτερη θέση από τους υπολοίπους είναι ότι μόλις ξέσπασε η κρίση, είχαμε μαζική εκροή κεφαλαίων από τον Νότο προς το Βορρά. Οι πάντες μετέφεραν κεφάλαια και επενδύσεις προς τον πυρήνα, διότι γνώριζαν ότι αν διαλυθεί η Ευρωζώνη, το μόνο νόμισμα που θα έχει ανάλογη (ή ακόμη και μεγαλύτερη) αξία από το ευρώ θα είναι το μάρκο. Η Γερμανία επωφελήθηκε τα μέγιστα από αυτήν την μεταφορά πόρων. Σήμερα, δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο το κράτος της (δηλαδή την πληρώνουν οι δανειστές του!) και με μηδενικό επιτόκιο οι επιχειρήσεις της, σε αντίθεση με τις δικές μας που δανείζονται με διψήφια επιτόκια. Επί της ουσίας δηλαδή, η κρίση πήγε τη Γερμανική οικονομία μπροστά. Τα λάθη και οι δισταγμοί της Γερμανικής κυβέρνησης επέτειναν την κατάσταση (πόσο καλύτερα θα ήμασταν σήμερα άραγε αν η ΕΚΤ είχε εγγυηθεί τα ομόλογα της Ισπανίας και της Ιταλίας από το 2010, αντί από τον Σεπτέμβριο του 2012). Οπότε και πάλι λέω, ας αναγνωρίσουν οι Γερμανοί ότι δεν παίζουμε με τους ίδιους όρους και ας μην μας τα πρήζουν τόσο πολύ.
Όσο για τη διαφθορά; Να υπενθυμίζω ότι η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, Deutsche Bank, κατηγορείται ότι συνέβαλε στην απόκρυψη ζημιών δισεκατομμυρίων ευρώ από την ιταλική τράπεζα Mante dei Paschi di Siena, ότι διευκόλυνε τη φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος από πελάτες της, εκμεταλλευόμενη το ευρωπαϊκό σύστημα ανταλλαγής δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων, και ότι μαζί με άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες χειραγώγησε το διατραπεζικό επιτόκιο Libor προς όφελός τους. Ο πρόεδρος της Μπάγερν Μονάχου, Ούλι Χένες, παραδέχθηκε ότι διατηρούσε κρυφό τραπεζικό λογαριασμό στην Ελβετία και είχε αποκρύψει καταθέσεις ύψους περίπου 10 εκατ ευρώ. Επίσης, εκτός από πολύκροτες περιπτώσεις απάτης, όπως το παγκόσμιο σκάνδαλο στο οποίο ενεπλάκη η εταιρεία Siemens, δεν λείπουν και τα περιστατικά μικροδιαφθοράς από τον γερμανικό δημόσιο βίο. Δύο υπουργοί της κυβέρνησης Μέρκελ έχουν εξαναγκαστεί σε παραίτηση μέχρι σήμερα λόγω της αποκάλυψης ότι διέπραξαν λογοκλοπή στις διδακτορικές τους διατριβές, ενώ και ο πρώην πρόεδρος της χώρας, Κρίστιαν Βουλφ, είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση κατηγορούμενος για διαφθορά. Και πάλι λοιπόν, ας σταματήσουν να μας τα πρήζουν οι Γερμανοί. Με λίγα λόγια, οι Γερμανοί δεν είναι Άγιοι, γι'αυτό ας μην μας τα πρήζουν τόσο πολύ.
Έχω υποστηρίξει με πάθος από αυτή τη στήλη την ανάγκη εξυγίανσης των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδας και τον εκσυγχρονισμό του κράτους, της παιδείας, της υγείας, του φορολογικού μας συστήματος, στη βάση της αρχής της ισότητας δικαιωμάτων, υποχρεώσεων και ευκαιριών. Αλλά επιτέλους, δεν μπορεί να μιλήσει άνθρωπος χωρίς να του βάλει δάχτυλο στον πισινό το Βερολίνο! Πήγε να πει κάτι ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο (δεν τον λές και επαναστάτη πολιτικό!), για την επιβράδυνση των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και έπεσε πάνω του ο Σόιμπλε να τον φάει! Λες και είμαστε όλοι υπηρέτες του και δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Ο κ. Σόιμπλε, υπενθυμίζω κάνει πολιτική μέσω των ταμπλόιντ και μας δουλεύει με παιδικά επιχειρήματα του τύπου «είμαστε οι καλύτεροι μαθητές και γι’αυτό μας ζηλεύουν» - επιχειρήματα, τα οποία, όπως έδειξα παραπάνω, δεν ισχύουν.
Ειλικρινά, ευχαριστώ του Γερμανούς φορολογούμενους για τα άτοκα δάνεια που δίνουν στην Ελλάδα, από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, τώρα που οι αγορές έπαψαν να μας δανείζουν. Αλλά έλεος, και αυτοί επωφελήθηκαν από την διατήρηση της ενότητας της Ευρωζώνης και εκείνοι θα έχαναν αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε ατάκτως και εκείνοι έκαναν λάθη στη διαχείριση της κρίσης και εκείνοι έχουν διαφθορά και εκείνοι έχουν λαϊκιστές πολιτικούς. Ας μην μας κουνάνε λοιπόν άλλο το δάχτυλο, γιατί όποιος ρίχνει νερό στο μύλο της πώλωσης, θα το πληρώσει στο τέλος (κι εμείς μαζί του).