Απαίτηση των κυβερνητικών εταίρων είναι αυτά τα δημοσιονομικά περιθώρια, εφόσον, επαναλαμβάνω, πράγματι υπάρχουν, να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Μάλιστα, επρόκειτο για αίτημα που συμπεριλαβανόταν ακόμη και στην προγραμματική συμφωνία (!) των κομμάτων της συγκυβέρνησης, πέρυσι τον Ιούνιο. Ακόμη και τους Γερμανούς έχουμε πείσει για το συγκεκριμένο θέμα, με το Βερολίνο να δηλώνει ανοικτό, σύμφωνα με την πληροφόρησή μου, στην ικανοποίηση του αιτήματος για μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση.
Μιλώντας σε δημοσιογράφους υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, την περασμένη Παρασκευή, ανώτατο στέλεχος της Τρόικας δήλωνε ανοικτό στη σχετική συζήτηση. Ο άνθρωπος όμως διερωτήθηκε τα εξής και σας μεταφέρω τον προβληματισμό του: είναι πράγματι ο πιο παραγωγικός τρόπος αυτός για να χρησιμοποιηθεί η όποια «λάσκα» έχει ο προϋπολογισμός; Είμαστε για παράδειγμα σίγουροι ότι η μείωση θα περάσει απευθείας στο «πιάτο» μας, ή μήπως οι εστιάτορες θα χρησιμοποιήσουν το «δώρο» για να βγάλουν μερικά από τα σπασμένα της κρίσης;
Ακόμη και να περάσει η μείωση του ΦΠΑ στις τιμές των εστιατορίων, τι ακριβώς κερδίζει η οικονομία; Ωραία, θα είμαστε λίγο πιο φθηνοί για τους τουρίστες. Όμως η Αυστρία δέχεται κάθε χρόνο περισσότερες επισκέψεις τουριστών από την Ελλάδα και αυτό δεν οφείλεται φυσικά στις χαμηλές της τιμές. Η τιμή είναι ένας μόνο από τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα του τουριστικού προϊόντος. Εκτός αν μας ενδιαφέρει να προσελκύσουμε μόνο «ξεπλένηδες» τουρίστες, οι οποίοι ούτως ή άλλως θα φάνε μια χωριάτικη στα δύο σε ένα ελληνικό εστιατόριο.
Ας δεχθούμε επίσης ότι η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση θα βοηθήσει και λίγο την κατανάλωση, καθώς οι στριμωγμένοι Έλληνες θα βγαίνουν λίγο περισσότερο. Πόσες καινούργιες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν εξ αυτού του λόγου; Σίγουρα όχι πολλές.
Διερωτώμαι λοιπόν αν θα ήταν πιο σοφό να χρησιμοποιήσουμε τα όποια περιθώρια διαπιστωθούν για την ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, το οποίο έχει κυριολεκτικά στραγγαλιστεί λόγω κρίσης. Ή για προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης για ανέργους, οι οποίοι κοντεύουν να φτάσουν το ενάμιση εκατομμύριο στη χώρα μας. Με αυτούς τους τρόπους και η κατανάλωση θα αυξηθεί και το ΑΕΠ θα ενισχυθεί περισσότερο και πιο παραγωγικά θα ξοδευτούν τα χρήματα. Εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να κρατήσουμε τα όποια χρήματα για έκτακτες ανάγκες του προϋπολογισμού, ή για να διασφαλίσουμε ότι θα πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα φέτος. Μην ξεχνάτε ότι σύμφωνα με την πρόβλεψη της Κομισιόν, ο προϋπολογισμός φέτος θα κλείσει με δημοσιονομική ισορροπία (0%) και όχι με πλεόνασμα, όπερ σημαίνει ότι το 2014 δεν θα μπορούμε να διεκδικήσουμε νέα απομείωση του χρέους, σε εφαρμογή των αποφάσεων του Eurogroup. Άρα πάμε για το 2015... Κι όλα αυτά, για να μειώσουμε τον ΦΠΑ στην εστίαση!
Αξίζει στ’ αλήθεια να σπαταλήσουμε πολιτικό κεφάλαιο στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα και να διακινδυνεύσουμε μία νέα εκτροπή στα δημοσιονομικά για την ικανοποίηση ενός μη παραγωγικού αιτήματος; Θυμηθείτε ότι τις εποχές των παχιών αγελάδων ξοδεύαμε χρήματα χωρίς προστιθέμενη αξία. Για κάθε ένα ευρώ που έριχνε το κράτος στην αγορά, παραγόταν άλλο μισό, αντί για άλλα δύο. Έτσι κάπως, ρίχναμε λεφτά και εκτινάσσαμε το έλλειμμα, χωρίς να δημιουργήσουμε βάσεις για υγιή και βιώσιμη ανάπτυξη. Τώρα που τα λεφτά είναι μετρημένα, ας μην κάνουμε τα ίδια λάθη...