Σε τι θα ελαφρύνει τον επόμενο προϋπολογισμό μία τέτοια συμφωνία, ή τους επόμενους τρεις-τέσσερις ή και οκτώ προϋπολογισμούς (αν υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μένει στην εξουσία για δύο διαδοχικές τετραετίες); Θα υπάρξει κάποιο περίσσευμα για να αποδοθεί σε κοινωνικές παροχές, ή αναπτυξιακές δράσεις όπως υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας; Η απάντηση είναι όχι φυσικά, καθώς η Ελλάδα ούτως ή άλλως δεν πληρώνει τίποτα στους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς μέχρι το 2022. Οποιαδήποτε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους επομένως θα μειώσει απλώς τις ανάγκες εξυπηρέτησής του μεσοπρόθεσμα (κάτι που θα γίνει ούτως ή άλλως, χωρίς να το ζητήσει ο κ. Τσίπρας), αλλά δεν θα έχει άμεσο όφελος.
Από που προκύπτουν επομένως οι -διαρκώς μειούμενες τα επόμενα χρόνια – ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους; Πρώτον, από τις πληρωμές για τα δάνεια στο ΔΝΤ. Μπορεί να αναδιαρθρωθεί αυτό το χρέος καθ’ οιονδήποτε τρόπο; Όχι, εκτός αν η Ελλάδα θέλει να έλθει σε σύγκρουση με όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου σχεδόν, οι οποίες είναι και μέτοχοι του Ταμείου. Το ΔΝΤ απολαμβάνει την προστασία του προτιμητέου πιστωτή εδώ και δεκαετίες, καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο έχει την άνεση να παρέχει χαμηλότοκα δάνεια. Μία αναδιάρθρωση των ελληνικών δανείων θα δημιουργούσε επικίνδυνο προηγούμενο το οποίο δεν θα αποδεχόταν κανένα κράτος-μέλος του ΔΝΤ. Ας κοιτάξει λίγο την ιστορία (και της Αργεντινής) ο κ. Τσίπρας και θα διαπιστώσει ότι όλοι πληρώνουν στο τέλος το Ταμείο...
Τα άλλα δάνεια που αποπληρώνουμε είναι στις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος, Πολύ πριν τον κ. Τσίπρα, έχουν προσπαθήσει να επιτύχουν συμφωνία για την μετακύλιση αυτών των ομολόγων, προς όφελος της Ελλάδας, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Η απάντηση που πήραν από τις κεντρικές τράπεζες ήταν αρνητική, καθώς κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με απευθείας χρηματοδότηση κράτους-μέλους, η οποία απαγορεύεται από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες. Το θέμα επομένως δεν είναι να πειστεί ο «κακός» κ. Μάριο Ντράγκι για το δίκιο της Ελλάδας. Το κώλυμα είναι νομικό και συνταγματικό και σε αντίθεση με την Ελλάδα, ο νόμος στα κανονικά κράτη είναι δεσμευτικός και όχι φιλική υπόμνηση. Ούτε οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ούτε ο κ. Τσίπρας μπορούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στις κεντρικές τράπεζες, διότι, σύμφωνα πάντα με τις Συνθήκες, αυτές είναι ανεξάρτητες. Υπενθυμίζεται άλλωστε ότι ήδη οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, ως μέτοχοι των κεντρικών τραπεζών, μας επιστρέφουν τα όποια κέρδη είχε το ευρωσύστημα από το ελληνικό του χαρτοφυλάκιο, ενώ η προσπάθεια για να επιτευχθεί συμφωνία για τη μετακύλιση του χρέους προς το ευρωσύστημα συνεχίζεται, χωρίς τις πολύτιμες υπηρεσίες του ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, ό,τι μπορεί να γίνει, γίνεται.
Αν η όποια ελληνική κυβέρνηση δείξει το μεσαίο δάχτυλο στο Ευρωσύστημα και το φεσώσει χωρίς την συναίνεσή του, τότε το πιθανότερο είναι ότι η ΕΚΤ θα τραβήξει με τη σειρά του την πρίζα από τις ελληνικές τράπεζες. Έτσι, το όποιο όφελος από το αναγκαστικό κούρεμα θα εξανεμιστεί στις ανάγκες κάλυψης της νέας τρύπας που θα ανακύψει. Η μόνη άλλη λύση είναι ο κ. Τσίπρας να καταφέρει αλλάξει τις Συνθήκες, διαδικασία που απαιτεί χρόνια και συμφωνία 28 κρατών. Καλή τύχη του ευχόμαστε!
Επίσης, στα επόμενα χρόνια λήγουν και τα ήδη κουρεμένα ομόλογα του πρώτο PSI. Εκτός του ότι το ποσό είναι πολύ μικρό και ελάχιστα θα βοηθούσε τα «αναπτυξιακά» σχέδια του νυν αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς το όφελος θα είναι ελάχιστο, τα ομόλογα αυτά διέπονται πλέον από το αγγλικό δίκαιο. Η Ελλάδα θα βρισκόταν αντιμέτωπη με νομικές προσφυγές και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της χώρας στο εξωτερικό, για να εξοικονομήσει τρίχες...
Ουσιαστικά λοιπόν, τα μόνα ομόλογα από αυτά που λήγουν τα επόμενα χρόνια και μπορούν να κουρευτούν, χωρίς μεγάλες συνέπειες, είναι όσα που δεν συμμετείχαν στο PSI, δηλαδή λίγο παραπάνω από 1.5 δισεκατομμύριο, μέχρι το 2016. Αυτό είναι το τεράστιο όφελος από τις μεγαλοφυείς ιδέες του κ. Τσίπρα!
Πολύ φοβάμαι όμως ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης ψεύδεται, υπαινισσόμενος ότι μία συμφωνία με τους εταίρους μας θα αφήσει περιθώρια για παροχές, αλλά ότι δεν γνωρίζει καν ούτε αυτός, ούτε κάποιος από το επιτελείο του, τι ακριβώς ισχύει νομικά και τι έχει συμφωνηθεί. Και αυτό το επιτελείο, αργά ή γρήγορα, θα κυβερνήσει τη χώρα...