Το λογικό σενάριο είναι ότι τον Μάιο θα οδηγηθούμε και σε εθνικές εκλογές, μαζί με τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές. Πρώτον, διότι είναι μία καλή ευκαιρία για τον Α. Σαμαρά, ως «νικητής και τροπαιούχος», μετά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, την αναστροφή της ύφεσης (αν όλα πάνε καλά) και την απόφαση για νέα ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, να οδηγήσει τη χώρα σε κάλπες. Είναι ίσως η πιο κατάλληλη στιγμή, αφού θα δώσει και την ευκαιρία στον κόσμο να «βγάλει την αγανάκτησή του» στην ευρωκάλπη (και καλά χωρίς συνέπειες) και «να ψηφίσει υπεύθυνα» στις εθνικές κάλπες.
Εξάλλου, αν δεν το κάνει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις ευρωεκλογές. Μέχρι και το φονικό, μάλιστα, υπήρχε η εκτίμηση μεταξύ έμπειρων παρατηρητών, ότι η ΝΔ θα ερχόταν τρίτη στις ευρωεκλογές, πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Χ.Α. Μένει να αποδειχθεί αν η θηριωδία των φασιστών θα αναστρέψει την άνοδο της ναζιστικής συμμορίας.
Γιατί θα κερδίσει Ο ΣΥΡΙΖΑ; Διότι ακόμη και αν δεχθούμε την πρόβλεψη της Τρόικας για ανάσχεση της ύφεσης από το τέλος της φετινής χρονιάς και επιστροφή στην ανάπτυξη από του χρόνου, η ανεργία θα βρίσκεται ακόμη στα ύψη, λόγω της καθυστέρησης της αντίδρασης της αγοράς εργασίας, η οποία έχει παρατηρηθεί σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις παγκοσμίως. Επίσης, οι ευρωεκλογές θεωρούνται γενικώς (αλλά κακώς) ανώδυνες για να βγάλει ο κόσμος τ’ απωθημένα του και την οργή του.
Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις ευρωεκλογές, τότε θα είναι πολύ δύσκολο για τη ΝΔ να παραμείνει στην εξουσία. Το επιχείρημα ότι το Πρόγραμμα δεν διαθέτει «λαϊκή νομιμοποίηση», ήδη διάχυτο σήμερα, παρά τα αποτελέσματα των περυσινών εκλογών, θα οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση την ήδη ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει η δικομματική. Ο Α. Σαμαράς θέλει δεν θέλει θα συρθεί στις κάλπες. Καλύτερα επομένως γι’αυτόν να το κάνει μόνος του.
Μπορεί να κερδίσει η ΝΔ μία εθνική αναμέτρηση; Δύσκολα. Αν το καλό σενάριο – πάνω στο οποίο βασίζεται το παρόν άρθρο – ευοδωθεί, τότε ο κόσμος θα πιστέψει ότι ο κίνδυνος του Grexit έχει παρέλθει και πλέον μπορεί να στείλει με ασφάλεια στο διάολο τα δύο πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα. Τέτοια φάρα είμαστε, που δεν παραδεχόμαστε ποτέ τις δικές μας ευθύνες, παρά μόνο τις μεταθέτουμε σε άλλους... Θυμηθείτε ότι οι πολίτες ψήφιζαν τον Σημίτη, μολονότι τον απεχθάνονταν, μέχρι να μας βάλει στο ευρώ και μετά τον μαύρισαν και με το παραπάνω.
Τούτων δοθέντων, η μόνη επιλογή της ΝΔ είναι να μας πάει στις κάλπες με το επιχείρημα ότι «η μάχη κερδήθηκε, η οικονομία σταθεροποιήθηκε, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, ο κίνδυνος δεν έχει παρέλθει και χρειαζόμαστε στιβαρά χέρια στο τιμόνι». Ειλικρινά, δεν ξέρω αν αυτό το επιχείρημα θα πουλήσει. Το πιθανότερο είναι όχι. Μου φαίνεται ότι πολύς κόσμος έχει πια κουραστεί με την απειλή του Grexit και δεν θα πιάσει αυτή τη φορά το δίλημμα.
Τώρα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις κάλπες, όπως προβλέπω, τι θα γίνει; Πρώτον, πολλά θα εξαρτηθούν από το με ποιον θα σχηματίσει κυβέρνηση. Αν πάει με τον Καμμένο, τότε θα μιλάμε για μία ψεκασμένη κυβέρνηση, που θα μας οδηγήσει σε σύγκρουση με τους εταίρους μας και τελικά Grexit. Αν πάει με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ή σχηματίσει κυβέρνηση μόνος του (στην ακραία περίπτωση αυτοδυναμίας), τότε δεν νομίζω ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος. Εδώ και πολλούς μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη συστηματική επιχείρηση να καταστεί mainstream ο κ. Τσίπρας, κάτι που φαίνεται και από τους αλλεπάλληλους γύρους επαφών του με ανώτερους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Μην κοιτάτε που μετά το τέλος της κάθε συνάντησης λένε διαφορετικά πράγματα. Το σημαντικό είναι ότι δεν του φέρονται πια σαν να είναι «αποσυνάγωγος», αλλά σαν ηγέτη μιας τυπικής σοσιαλιστικής παράταξης. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2014 θα είναι τελείως διαφορετική από μία νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2012, όταν θα μας οδηγούσε σε άμεση απομόνωση και καραντίνα μέχρι το Grexit.
Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όμως ως κυβέρνηση, είτε μόνος, είτε με ΔΗΜΑΡ/ΠΑΣΟΚ; Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα πάρει άλλα μέτρα απλώς, γιατί ούτως ή άλλως δεν θα χρειάζεται. Σχεδόν όλη η δημοσιονομική προσαρμογή και το μεγαλύτερο μέρος των ιδιωτικοποιήσεων θα έχουν συντελεστεί μέχρι τον επόμενο Μάιο ούτως ή άλλως και το μόνο που έχει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην ανατρέψει τα έχουν ήδη γίνει. Άλλωστε, λεφτά για αυξήσεις και άλλα τέτοια δεν υπάρχουν, ό,τι και να λέει ο κ. Τσίπρας, ενώ πιστεύω ότι δεν τολμήσει να επανακρατικοποιήσει ήδη ιδιωτικοποιημένες εταιρείες. Οι τράπεζες είναι ούτως ή άλλως ήδη εθνικοποιημένες, όπως προβλέπει το Πρόγραμμα του κ. Τσίπρα! Το πιθανότερο είναι επομένως ότι το Μνημόνιο θα μετονομαστεί σε «έκτακτο εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης», αλλά θα παραμένει μνημόνιο, με σάλτσα ορισμένες υποσχέσεις για «κοινωνικά μέτρα» στο απώτερο μέλλον.
Τι θα σημαίνει αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη χώρα; Ελπίζω τίποτα κακό, όπως δεν έγινε και τίποτα όταν ο Α. Παπανδρέου δεν τήρησε τις υποσχέσεις του να μας βγάλει από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ το 1981. Το κακό σενάριο όμως λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προσωποκεντρικό κόμμα, ούτε ο Αλέξης είναι Ανδρέας. Οι αριστερές τάσεις του κόμματος μπορεί να επαναστατήσουν, οδηγώντας μας σε νέα πολιτική αποσταθεροποίηση. Ταυτόχρονα, επειδή, όπως είπα, η ανεργία θα παραμένει πολύ υψηλή, παρά την ανάκαμψη των άλλων δεικτών, ο κόσμος θα επαναστατήσει επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έταξε λαγούς με πετραχήλια και δεν μπορεί να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Σε αυτήν την περίπτωση, η νέα κυβέρνηση καταρρέει και η μοναδική αντισυστημική δύναμη που έχει μείνει, δηλαδή οι φασίστες, καταλαμβάνουν την εξουσία. Τετέλεσται!
Και να φανταστεί κανείς ότι αυτό το γεμάτο αβεβαιότητες χρονοδιάγραμμα, προϋποθέτει ότι «όλα πάνε καλά»....