Από το 2013, ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μουΐζνιεκς, είχε ταχθεί με δημόσια επιστολή του, στους προηγούμενους «που δεν ήτανε καλύτεροι», υπέρ της επιβολής κυρώσεων στην “Χρυσή Αυγή”, που θα μπορούσαν να φθάσουν μέχρι και την απαγόρευση λειτουργίας της, διαπιστώνοντας ότι « αρκετά από τα κρούσματα ρατσιστικής βίας και εγκλημάτων μίσους, που συνέβησαν στην Ελλάδα συνδέονται με μέλη, υποστηρικτές αλλά και βουλευτές του νεοναζιστικού πολιτικού κόμματος “Χρυσή Αυγή”.!
Ο Επίτροπος υπογράμμισε τότε κάτι, που οφείλει να το γνωρίζει άριστα ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος, που έσπευσε όψιμα να υποστηρίξει ότι «θα πρέπει στηριχθεί από το πολιτικό σύστημα η Χρυσή Αυγή, αν κάνει βήματα εκδημοκρατισμού.»
Οτι “η Διεθνής Σύμβαση για την Κατάργηση Κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που έχουν επικυρωθεί και έχουν υπερνομοθετική ισχύ στην Ελλάδα, κάνουν δυνατή την επιβολή αποτρεπτικών,ποινικών και άλλων κυρώσεων και περιορισμών στις δραστηριότητες ατόμων που υποστηρίζουν και εμπλέκονται σε υποθέσεις ρατσιστικών και άλλων εγκλημάτων μίσους.
Το ίδιο ισχύει και για τέτοιου είδους δραστηριότητες πολιτικών οργανώσεων, περιλαμβανομένων και κομμάτων όπως η νεοναζιστική “Χρυσή Αυγή”, στις οποίες είναι δυνατό να επιβληθούν αποτελεσματικές κυρώσεις ή απαγόρευση, εάν χρειάζεται»
Οι προτροπές του Επιτρόπου, ωστόσο, αγνοήθηκαν από το σύνολο των κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» αφού, καμία πανστρατειά δεν διοργανώθηκε, για ν’ απαγορευθεί η λειτουργία της «Χρυσής Αυγής», ως οντότητας και ως κόμματος αλλά αντίθετα, βουλευτές τους βρέθηκαν να συναποτελούν την ελληνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ομού μετά της Ελένης Ζαρούλια και να υπεραμύνονται της μη διαγραφής της από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Οργανισμού, όταν τέθηκε τέτοιο θέμα στο Στρασβούργο.!
Η τότε ελληνική κυβέρνηση μάλιστα, έστειλε απαντητική επιστολή στον Επίτροπο Νιλς Μουΐζνιεκς, υποστηρίζοντας, άκρες-μέσες, τα ίδια μ’ αυτά που ξεστόμισε σήμερα ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος.
Οτι, δηλαδή, « η αντιμετώπιση της “ακραίας οργάνωσης” η οποία εν τούτοις, εξασφάλισε την είσοδό της στη Βουλή, “αποτελεί θέμα περίπλοκο για προφανείς λόγους, σχετιζομένους με τη λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος.”
Οτι “οι λύσεις δεν μπορούν να είναι προϊόν συναισθηματικών αντιδράσεων που θα μπορούσαν να έχουν αντιπαραγωγική επίδραση και να οδηγήσουν σε μη επιθυμητά αποτελέσματα.”
Και σημειώνονταν ότι “θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συνετής προσέγγισης, η οποία θα αξιοποιεί τη συσσωρευμένη πολιτική και δημοκρατική πείρα, εντός του πλαισίου του Συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής. Τούτο επιθυμεί και επιδιώκει το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου της χώρας.»
Το ότι «αυτό επιθυμούσε και επεδίωκε το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας», αποδείχθηκε περίτρανα και εκ των υστέρων, τόσον με την συμμετοχή ελλήνων βουλευτών στην απόφαση της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, να μην αποκλείσει ένα μέλος της οργάνωσης αυτής από τις εργασίες της, όσον και προεκλογικά όταν, υψηλά ιστάμενα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν δημόσια ότι, «κάθε ψήφος υπέρ του Σύριζα, από την δεξαμενή των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, θα είναι νίκη της δημοκρατίας»
Τα ντοκουμέντα δεν αμφισβητουνται...
Εκείνο που αμφισβητείται είναι η πολιτική ειλικρίνεια ΟΛΩΝ των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, να ψέγουν σήμερα τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης για τις δηλώσεις «συμπαράστασης» υπέρ της Χρυσής Αυγής, ενώ ΑΠΑΝΤΕΣ έχουν καταστήσει κάτι παραπάνω από σαφές ότι, επιθυμούν την άντληση ψήφων από την δεξαμενή των ψηφοφόρων του νεοναζιστικού μορφώματος, με το «καμουφλάζ» της δημοκρατικής νομιμοποίησης και της επιβολής λήθης, στα εγκλήματα που αυτή η οργάνωση έχει διαπράξει.
Από πλευράς του Επιτρόπου, πάντως, θα υπάρξει συνέχεια