Αξιοθρήνητη διότι, ελάχιστα ψέλλισε για το μέλλον της Ευρώπης, όπως τουλάχιστον αυτός το αντιλαμβάνεται και όπως ανέμεναν με αγωνία να πει, οι ελάχιστοι παρευρισκόμενοι υποστηρικτές του, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, ευρωβουλευτές στην αίθουσα της Ολομέλειας.
Αξιοθρήνητη, επίσης, διότι αντί να μιλήσει για το …Μέλλον της Ευρώπης, αυτός προσπάθησε, αφιερώνοντας όλο σχεδόν τον χρόνο της ομιλίας του, να πείσει ότι η Ελλάδα έχει πλέον…μέλλον, μετά την έξοδο της από τα μνημόνια, με βάση τα αμφιλεγόμενα στοιχεία που παρέθεσε για ανάπτυξη, μείωση της ανεργίας, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και διάφορα άλλα φαιδρά, που καλύτερα όλων τα γνωρίζουν οι αγορές, που έχουν ήδη στρέψει την πλάτη τους στο «ελληνικό θαύμα».
Αξιοθρήνητη, ακόμη, διότι δεν μπόρεσε ν’ αντιδράσει πειστικά, σ’ όσα του καταλόγισαν αρχηγοί πολιτικών ομάδων στην Ευρωβουλή, ότι άλλος ήτανε τότε, που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα έκανε τις αγορές να χορεύουν υπό τους ήχους ταμπούρλων και άλλος παρουσιάσθηκε τώρα, όπου φάνηκε να επαιτεί για μία έστω καλή κουβέντα από τους εκπροσώπους των δανειστών που, στο κάτω-κάτω της γραφής, το μόνο που θέλουν είναι να διασφαλίσουν ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω.
Για το Μέλλον της Ευρώπης είπε ελάχιστα, περιοριζόμενος στην γνωστή κινδυνολογία των λαϊκιστών, που φέρουν ακόμη πάνω τους την προβιά της Αριστεράς, ότι και καλά αν δεν υπάρξει αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ, στο μεταναστευτικό και στην οικονομία, η Ευρώπη θα καταρρεύσει υπό το βάρος της ανόδου της ακροδεξιάς και του ακραίου φιλελευθερισμού, πράγματα γνωστά τοις πάσι στην Ευρώπη των 28 εδώ και πολύ καιρό.
Κήρυξε δε πανστρατιά των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, με επίκεντρο τον Σύριζα και τους μεταλλαγμένους που τον απαρτίζουν, για να ανατραπεί αυτή η προοπτική.
Ο άνθρωπος που, ως πρωθυπουργός της Ελλάδος, δεν ακολούθησε τις συστάσεις του Επιτρόπου για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, να θέσει εκτός νόμου στην Ελλάδα, το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
Ο άνθρωπος που, σ’ ότι τουλάχιστον τον αφορά, έχει αφήσει να «σέρνεται» επί τριάμισυ χρόνια η δίκη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από Χρυσαυγίτες και οι δολοφόνοι του να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Ο άνθρωπος που ανέχθηκε, τον καιρό της προσπάθειας ανάληψης της εξουσίας, πρωτοκλασάτα στελέχη του, να χαρακτηρίζουν ως νίκη της δημοκρατίας, κάθε ψήφο που θα έφευγε από την Χρυσή Αυγή και θα πήγαινε στον Σύριζα.
Επιδεικνύοντας εσκεμμένη άγνοια στα όσα τον κατηγόρησαν οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων του Ευρωκοινοβουλίου, για το πόσο μας στοίχισαν οι …μπαρούφες του Βαρουφάκη και οι δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις, προτίμησε, όπως συνηθίζει στο εσωτερικό της χώρας, να ρίξει το μπαλάκι των ευθυνών για την ελληνική κατάντια, στους προηγούμενους που δεν ήταν…καλύτεροι.
Μεταθέτοντας έτσι, την συζήτηση από το Μέλλον της Ευρώπης, στο Μέλλον της Ελλάδος, που όλα δείχνουν πως δεν θα είναι και τόσο ευοίωνο.
Ως τι θέλετε να σας θυμούνται, τον ρώτησε εύστοχα ο Γκύ Φέρχοφσταφ από τους Φιλελευθέρους.
Ως ένα εκλογικό λάθος ή ως έναν ριζοσπάστη μεταρρυθμιστή;
Κι εκείνος δεν απάντησε, διότι δεν ξέρει…