Εκθέτοντας δε ονόματα και …υπολήψεις, αναφέρουν ανερυθρίαστα ότι, ψήφο εμπιστοσύνης σ’ αυτήν την «κολοβή» κυβέρνηση, είναι έτοιμοι να δώσουν, εκτός από τους 144 βουλευτές που διαθέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, η εκλεγείσα με την Ενωση Κεντρώων και πρόσφατα μεταγραφείσα στην κοινοβουλευτική του ομάδα Θεοδώρα Μαγαλοοικονόμου, η υφυπουργός Κατερίνα Παπακώστα, που είναι ανεξάρτητη και έχει εκλεγεί με τη ΝΔ, η υπουργός Έλενα Κουντουρά και ο υφυπουργός Βασίλης Κόκκαλης που μαζί με τους Θ. Παπαχριστόπουλο και Κ. Ζουράρι είναι εκλεγμένοι με τους ΑΝΕΛ, ο Σπύρος Δανέλης από το Ποτάμι και ο Γιάννης Σαρίδης από το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη.
Παρασυρόμενοι από την δίνη των τάχα μου πολιτικών εξελίξεων, όλοι οι ανωτέρω, ωστόσο, λησμονούν να υπογραμμίσουν ότι, όλοι αυτοί που προτίθενται να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κατ’ ευφημισμό «αριστερή» κυβέρνηση του Τσίπρα, προέρχονται από την Νέα Δημοκρατία, τους πάλαι ποτέ Ανεξάρτητους Ελληνες, το «Ποτάμι» που δείχνει να στερεύει και το κόμμα που «διαφεντεύει» ο πρώην γραφικός της τηλεόρασης.
Και βέβαια, δεν συμφέρει να επισημάνουν ότι, όλοι οι εν λόγω, δεν θα βρίσκονταν στην ελληνική Βουλή και στα υπουργικά έδρανα, αν κάποιες χιλιάδες ψηφοφόρων, δεν τους είχαν «τιμήσει» με την ψήφο τους, όχι για να στηρίξουν τον Τσίπρα αλλά για να κάνουν πράξη αυτά που είχαν υποσχεθεί, από τις επάλξεις της Νέας Δημοκρατίας, των ΑΝΕΛ, της Ενωσης Κεντρώων και του Ποταμιού.
Δυστυχώς, για όλους αυτούς τους αναλυτές, εκλογολόγους και «γυρολόγους» των πολιτικών εξελίξεων, φαίνεται να αγνοείται μία οφθαλμοφανής αλήθεια.
Ότι όλοι αυτoί οι χιλιάδες των ψηφοφόρων, έστειλαν με την ψήφο τους στη Βουλή και κατ’ επέκταση στην κυβέρνηση, πολιτικούς που προεκλογικά φάνηκε να πρεσβεύουν θέσεις εντελώς διαφορετικές από τα ψέματα που είχε αραδιάσει στη Θεσσαλονίκη ο σημερινός πρωθυπουργός.
Και ότι, γι’ αυτή την …αντίφαση, όπου πολιτικοί που άλλα πρέσβευαν προεκλογικώς και γι’ αυτό υφάρπαξαν στην ψήφο τους τώρα, με την δύναμη που τους έχουν δώσει αυτοί ακριβώς οι ψήφοι, αλλάζουν το βιολί και είναι έτοιμοι να στηρίξουν τον προεκλογικό εχθρό τους.
Εν κατακλείδι, όμως, και πάσα διάψευση δεκτή, αυτό σημαίνει πως, πλέον, η ψήφος του οξυδερκούς ψηφοφόρου, έχει χάσει την αξία και την σημασία της.
Αφού, για άλλους λόγους δόθηκε και για άλλους λόγους χρησιμοποιείται, από αυτούς που την …ενθυλάκωσαν.
Θα μπορούσαν δε, κάποιοι, να το εντάξουν μέσα στο «στάφ» των ελλειμμάτων δημοκρατίας, που έχει αυτή η χώρα!