Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, οι τάσεις του πληθυσμού που υπήρχαν ήδη στο η ΕΕ πριν από το 2019, συνέχισε να παραμένει.
Για παράδειγμα, παρά την αύξηση του πληθυσμού από 354,5 εκατομμύρια το 1960 σε 447,7 εκατομμύρια το 2019, η ΕΕ-27 αντιπροσωπεύει ένα συρρικνωμένο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, ο οποίος αυξήθηκε, από 3,03 δισεκατομμύρια το 1960 σε 7,71 δισεκατομμύρια το 2019.
Όπως υπογραμμίζεται, ωστόσο, η αύξηση του πληθυσμού της ΕΕ δεν οφείλεται σε υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων (ο αριθμός των γεννήσεων είναι σε συνεχή συρρίκνωση και ανήλθε σε 4,15 εκατομμύρια το 2019, σε σύγκριση με 6,79 εκατομμύρια το 1964), αλλά στο γεγονός ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο.
Στην πραγματικότητα, το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε από 69,86 χρόνια την περίοδο 1960-1965 σε 81 χρόνια το 2018.
Η γήρανση του πληθυσμού της ΕΕ-27 θέτει προκλήσεις στην αγορά εργασίας, λόγω του συρρικνούμενου μεγέθους του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας.
Το 2019, υπήρχαν μόνο περίπου δύο άτομα σε ηλικία εργασίας (15-64 ετών) για κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο άτομο που ενδέχεται να εξαρτάται από αυτά. Άλλες πιθανές προκλήσεις περιλαμβάνουν πιέσεις στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, υψηλότερες δημόσιες δαπάνες που σχετίζονται με την ηλικία και η μείωση του πληθυσμού ορισμένων περιοχών.
Η δημογραφία βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη της επιτροπής von der Leyen.
Οι μελλοντικές απαντήσεις της ΕΕ θα επικεντρωθούν στην δια βίου μάθηση και τον υγιεινό τρόπο ζωής, καθώς και στην προσέλκυση περισσότερων ανθρώπων (γυναίκες, μετανάστες, άτομα με ειδικές ανάγκες και ηλικιωμένοι εργαζόμενοι) στην αγορά εργασίας μέσω κινήτρων.
Κι’ όλα αυτά ενώ, οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού για τη δημογραφία δεν είναι ακόμη μετρήσιμες, παρόλο που έρευνες σημειώνουν αύξηση του αριθμού των θανάτων σε σύγκριση με παρόμοιες περιόδους από προηγούμενες χρόνια, κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές με λιγότερο ανεπτυγμένα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης ή σε περιοχές με υψηλή πυκνότητα πληθυσμού και συχνές διαγενεακές επαφές.
Υπήρξε επίσης μείωση του ποσοστά γονιμότητας, κυρίως λόγω οικονομικών λόγων.
Στην πραγματικότητα, η ανεργία και η φτώχεια ήταν ήδη πρόκληση για την ΕΕ πριν από την πανδημία, αλλά η αγχωτική οικονομική και υγειονομική κατάσταση που έφερε η πανδημία έχει επιδεινώσει αυτήν την κατάσταση.
Το επίπεδο της γυναικείας εκπαίδευσης είναι ένας από τους παράγοντες που αναφέρονται για να εξηγηθεί γιατί η φτώχεια συμβαδίζει με υψηλά ποσοστά γονιμότητας.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι - δύο ηλικιακές ομάδες που εξαρτώνται και οι δύο από ενήλικες σε ηλικία εργασίας - είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην φτώχεια.
Οι λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, όπου η γενική φτώχεια είναι πιο διαδεδομένη, βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας παιδιών και ηλικιωμένων.
Σε σύγκριση με άλλες χώρες της G20, τα κράτη-μέλη της ΕΕ δείχνουν χαμηλότερα σχετικά ποσοστά φτώχειας μεταξύ των παιδιών και των ηλικιωμένων.
Τα ευρήματα για τη μετανάστευση στην ΕΕ φαίνεται να δείχνουν μια συγκεκριμένη σχέση με τη φτώχεια - με τους μετανάστες να δραπετεύουν από τη φτώχεια στις χώρες καταγωγής τους και βελτίωση της ζωής των οικογενειών τους μέσω εμβασμάτων - αλλά αυτό πρέπει να επανεξετασθεί.
Εντός της ΕΕ, εσωτερική μετανάστευση θεωρείται ως έκφραση ελεύθερης κινητικότητας των εργαζομένων - μια θεμελιώδης ελευθερία των πολιτών της ΕΕ. Όσον αφορά τις τάσεις στη μετανάστευση που σχετίζονται με την ηλικία, τόσο οι διεθνείς μετανάστες στην ΕΕ όσο και οι εσωτερικοί μετανάστες στην ΕΕ είναι κυρίως σε ηλικία εργασίας (20-64 ετών), με τους διεθνείς μετανάστες στην ΕΕ να έχουν μέση ηλικία 29,2 ετών, πολύ χαμηλότερη από τη μέση ηλικία για την ΕΕ-27.
Η ΕΕ περιλαμβάνει έναν συνδυασμό τριών βασικών παραγόντων: νομισματική φτώχεια, σοβαρή υλική στέρηση ή / και πολύ χαμηλή ένταση εργασίας.
Υπάρχουν μεγάλα διαφορές κατά την ανάλυση του κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανά ηλικία. Το 2019, ο υψηλότερος κίνδυνος ήταν η φτώχεια ή ο κοινωνικός αποκλεισμός, που σε άτομα ηλικίας 18-24 ετών (27,8%) και το χαμηλότερο για αυτούς ηλικίας 65 ετών και άνω (18,6%).
Ο αποκλεισμός ήταν 19,9% για άτομα ηλικίας 25-49 ετών και 21,9% για άτομα ηλικίας 50-64 ετών. ο η νεότερη ηλικιακή ομάδα - κάτω των 18 ετών - αντιμετώπισε επίσης σχετικά υψηλό κίνδυνο (22,5%).
Η εκπαίδευση μειώνει τον κίνδυνο υψηλής φτώχειας και μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση, μετά από αυτό πανδημία κορονοϊού, μιας γενιάς που διαφορετικά θα ήταν πολύ φτωχότερη από τη γενιά μετά την κρίση του 2008.
Οι γυναίκες διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Η σύνθεση των νοικοκυριών έχει επίσης άμεση αντίκτυπο στον κίνδυνο της φτώχειας. Αυτός ο κίνδυνος εμφανίζεται μόλις υπάρχουν παιδιά στο σπίτι και αυξάνεται καθώς ο αριθμός τους αυξάνεται.
Από όλους τους τύπους οικογένειας, τα ενήλικα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.
Επιπλέον, η εργασία δεν εγγυάται πλέον προστασία από τη φτώχεια. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον αριθμό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας στις περιφέρειες της ΕΕ. Η αστικοποίηση παίζει επίσης ρόλο. Στη δυτική Ευρώπη, ο κίνδυνος κοινωνικού αποκλεισμού και φτώχειας τείνει να είναι λίγο υψηλότερο στις πόλεις παρά στις αγροτικές περιοχές. Από την άλλη πλευρά, στην Ανατολική Ευρώπη, οι αγροτικές περιοχές τείνουν να έχουν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που πλήττονται από τη φτώχεια από τις πόλεις. Υπάρχει επίσης μια σαφής τάση συσσώρευσης πλούτου στον πυρήνα της ΕΕ έναντι της περιφέρειας της.
Η κρίση του coronavirus προκάλεσε συγκεκριμένους κινδύνους για τους απόρους και τους έθεσε απαράμιλλη πρόκληση για τις δράσεις που υποστηρίζει η ΕΕ όσον αφορά τα άτομα που ζουν σε συνθήκες φτώχειας ή / και κοινωνικός αποκλεισμός. Να αντιμετωπίσει τη μεγάλη εργασιακή κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία και την κοινωνική της συνέπειες, η ΕΕ έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση άμεσων αναγκών και τον μετριασμό των αρνητικών επιπτώσεις στην απασχόληση και την κοινωνική αστυνομία.
Ολόκληρη η 60σέλιδη μελέτη στα αγγλικά ΕΔΩ