Όλα αυτά σημαίνουν ότι από τα εισόδηματά μας έχουμε τεράστιες απώλειες. Μεγαλύτερες επί αριστερής διακυβέρνησης απ’ ό, τι με τις κυβερνήσεις του... αστικού χώρου! Όμως τα πολύ σημαντικά ποσά που καλούνται όλοι να πληρώσουν –και να πληρώνουν στο διηνεκές- θα λείψουν από την Οικονομία (ΣΣ Είναι δε σημαντικά διότι και οι μη προνομιούχοι θα πληρώσουν ποσά που είναι δυσβάσταχτα για το πενιχρό του βαλάντιο).
Ας πάμε τώρα στο μάθημα για αδαείς και ερασιτέχνες , από τους πολλούς που μας κυβερνούν σήμερα και τους περισσότερους που εξ Εσπερίας ελέγχουν τους εγχώριους. Τα λεφτά χάνονται για την Οικονομία ως εξής.
Αν μεν ήσαν αποταμιεύσεις, θα τα στερηθεί η Τράπεζα η οποία, όπως όλες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αντιμετωπίζουν θέμα ρευστότητας. Δεν είναι τυχαία η φυγή μέχρι σήμερα τόσων καταθέσεων για λόγους ανασφάλειας. Χώρια που εδώ και καιρό οι Έλληνες για να τα βγάλουν πέρα «τρώνε» τις αποταμιεύσεις τους, ενώ όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις πάνω από 80% (!) των νοικοκυριών αδυνατούν να αποταμιεύσουν πλέον. Αν δε, δεχθούμε ότι η Τράπεζα δεν σπεκουλάρει αλλά τα ρίχνει στην αγορά ως δάνεια σε επιχειρήσεις και ιδιώτες για να τονωθεί η κατανάλωση, η μείωση αυτή των καταθέσεων σημαίνει ότι η Τράπεζα χάνει μέρος των χρηματοδοτικών της δυνατοτήτων και μαζί με αυτές χάνει και η αγορά κεφάλαια κίνησης.
Αν τα λεφτά που θα δώσουμε στους φορομπήχτες του ΣΥΡΙΖΑ είχαμε αποφασίσει να τα καταναλώσουμε -διότι έχουμε λ.χ. την ορθή για ορισμένους αντίληψη ότι στη χώρα που ζούμε είναι καλύτερα να ακολουθούμε την σοφία, «ό, τι φάμε, ό, τι πιούμε κλπ κλπ..»- τότε συμβάλουμε - αφού τα λεφτά μας θα τα δώσουμε για να φτιάξει ο Τσίπρας πρωτογενές πλεόνασμα- στη μεγέθυνση της ύφεσης. Κατανάλωση σχεδον μηδενική. Οι επιχειρήσεις χωρίς έσοδα. Αλλά και το κράτος με μικρότερα έσοδα διότι θα εισπράττει –απ’ όσους τουλάχιστον τον καταβάλλουν- μικρότερο ΦΠΑ.
Αν πάλι το υστέρημά μας, αντί να το βάλουμε στην Τράπεζα να κάθεται, άλλος το χρησιμοποιούσε για επένδυση στη δουλειά, άλλος για να το επενδύσει σε κάποια μετοχή, τώρα που το δίνουμε το ποσό αυτό στην κυβέρνηση που μας βύθισε βαθύτερα στη χρεοκοπία -αρχικώς λόγω λόγω διαπραγματευτικής τακτικής και στην συνέχεια λόγω πλήρους παράδοσης στους Θεσμούς, εξ αιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης αυτών προς εκείνη- συμβαίνει τα εξής: Μικραίνουν οι πιθανότητες επέκτασης της μικρής ή μεγάλης επιχείρησης, αφού τίποτε δεν θα επενδυθεί. Η ύφεση βαθαίνει. Επενδύσεις απ’’εξω δεν έρχονται λόγωπληθώρας λόγων, από την γραφειοκρατία και την υψηλή φορολογία έως το μπαχτσίσι και την βραδύτητα στην λέιτουργία της Δικαιοσύνης.
Απλά πράγματα και το μέλλον ακόμη πιο ζοφερό... Η αλλαγή κυβέρνησης ασφαλώς και θα αλλάξει το κλίμα και αυτό έχει τη σημασία του διότι, όπως έλεγε και ο γέρο-Καραμανλής, Οικονομία δεν είναι μαθηματικά, είναι κλίμα. Από εκεί κι έπειτα και ο νέος κυβερνήτης θα κληρονομήσει τα προβλήματα που έχει γράψει στην διαθήκη του ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν μαζί με το κλίμα αλλάξει και ο βαθμός εμπιστοσύνης των Θεσμών προς την Ελλάδα, ενδεχομένως να δούμε κάποιες διαφοροποιήσεις – ανάσες σε αυτά που απαιτούσαν οι δανειαστές από μία μικρής αξιοπιστίας ελληνική κυβέρνηση.