Η πολυνομία και η κακονομία τροφοδοτούν, σε μεγάλο βαθμό, την κρίση που βιώνουμε. Η «ικανότητα» του ελληνικού κράτος να παράγει ελλείμματα και χρέη συντηρείται χάρη στις πολλές και βαριές στρεβλώσεις στην οργάνωση και λειτουργία του. Οι χιλιάδες διάσπαρτες, κατατμημένες, λεπτομερείς αρμοδιότητές του που παραπέμπουν σε μια στρεβλή κατανόηση του κανόνα δικαίου (νομικισμός), ο πληθωρισμός των πολιτικών και διοικητικών δομών, που τις «διοικούν» το ανεκμετάλλευτο ανθρώπινο δυναμικό και η κάκιστη αξιοποίηση των υποδομών και των τεχνολογιών πληροφορικής μαζί με τον αναχρονιστικό τρόπο κατάρτισης και εκτέλεσης του προϋπολογισμού, συνθέτουν τον καμβά για τις υπερβάσεις και εκτροπές που γεννούν ελλείμματα και χρέη. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα η κατανόηση της συσχέτισης των δημοσιονομικών προβλημάτων με τα προβλήματα οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους, μόνον επιδερμικά έχει θιγεί. Απαιτείται πολύ μεγάλη προσπάθεια, ακόμη, από την επιστημονική κοινότητα, τις πολιτικές ηγεσίες και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προκειμένου να αποτυπώσουμε το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας που είναι σύμφυτο με το πρόβλημα της κακής οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους.