Τα δεδομένα, και κυρίως τα δημοσκοπικά ευρήματα - που έως τώρα έχουν επιβεβαιωθεί, στις 2 εκλογικές αναμετρήσεις Μαΐου και Ιουνίου - δείχνουν ένα τατύτατα αυξανόμενο Πανελλαδικό ρεύμα. Άρα η δυναμική της ΧΑ, επειδή είναι σταθερή και εδραιωμένη, δηλαδή επιβεβαιωμένη εκλογικά (δις), πρέπει να αναγνωριστεί ως, ίσως, η πιο επικίνδυνη και αποσταθεροποιητική τάση στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα σήμερα. 

 

Δυστυχώς, αυτό λέει πολλά και για την τάση της κοινωνίας. Μια κοινωνία δεν πρέπει να την δικαιολογούμε πάντα. Έχει δίκιο πως τα μέτρα είναι άδικα. Έχει άδικο που βλέπει μια 'απάντηση', στην ΧΑ. Τα στοιχεία δείχνουν πως δεν την στηρίζουν μόνο οι μικροαστοί. Δυστυχώς την στηρίζει ένα σοβαρό τμήμα του Ελληνικού πληθυσμού, που βρίσκει στην ΧΑ ένα φορέα στον οποίο εμπιστεύεται και ταυτόχρονα κρύβει την ανασφάλεια, τον φόβο του, αλλά και την θρασυδειλία του. Δηλαδή, επιλέγει κάποιον άλλο να πράξει όπως αυτός θα ήθελε, αλλά φοβάται. Τα συναισθήματα του τύπου: 'θα σας κάνω', 'θα σας δείξω', 'θα φέρω τους φίλους μου', 'θα πάρω τηλέφωνο τον Υπουργό' κ.ο.κ έχουν όλα βρει καταφύγιο στο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, και τώρα πια, πολιτιστικό, 'νταβατζιλίκι' της ΧΑ.

 

'Οντας πιο κοντά στον απλό πολίτη, χωρίς προηγούμενη πολιτική ή οικονομική εξουσία, και έχοντας μπει στη θέση του αντιμετωπίζοντας με βίαιο ακτιβισμό κάποια από τα προβλήματα του, βρήκε η ΧΑ την 'συνταγή' για να κεφαλαιοποιεί πολιτικά την απουσία του κράτους και τις οικονομικές δυσχέρειες που γιγάντωσε στην Ελλάδα η κρίση. Με αυτά και με αυτά, ήδη, το 14% των συμπολιτών μας βλέπει στην ΧΑ τα πάντα εκτός από μια φασιστική νεοναζί συμμορία, την προσωποποίηση του εγκληματικού παρακράτους, μια παρέα τραμπούκων που στοχεύει κατά κανόνα τους πιο αδύναμους για να το παίξει 'ισχυρή'  - δέρνοντας μεταξύ άλλων μία γυναίκα "prime time", τραμπουκίζοντας μία ομάδα ηθοποιών και ξυλοκοπώντας άγρια αδύναμους μετανάστες.

 

Με αυτά τα δεδομένα σκιαγραφείται ένας ιδιόρρυθμος διχασμός, μία τριχοτόμηση της Ελληνικής κοινωνίας:

 

1) ένα αριστερό μέτωπο, με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, που θέτει σε αμφιβολία το μέλλον της Ελλάδας εντός Ευροζώνης και ΕΕ (μερίδες του οποίου θα μπορούσαν να καταφύγουν σε βίαιες μεθόδους), 

2) ένα κεντρώο μέτωπο, με ενωτικό άξονα την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ευρώ, που αποδυναμώνεται διαρκώς σε εκλογική δύναμη λόγω των αντιδράσεων του κόσμου στις οικονομικές επιπτώσεις της Μνημονιακής Πολιτικής, και 

3) ένα ακραίο, δεξιό μέτωπο, που είτε είναι παγιδευμένο σε μια παραπλανητική και πρόχειρη λαϊκιστική ρητορική που θέτει σε αμφιβολίες την οικονομική και αμυντική βιωσιμότητα της Ελλάδας, είτε, στην βίαιη έκφανσή του την οποία εκφράζει η ΧΑ, που οδηγεί στην πόλωση, εντείνει ταχύτατα το διχασμό και υπόσχεται αστάθεια σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή, διακυβεύει την ειρήνη, το δίκαιο του νόμου, την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της πατρίδας.

 

Συμπερασματικά, οι σκληρές, και συχνά άδικες, πτυχές της Μνημονιακής Πολιτικής γεννούν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που έχουν άμεση αντανάκλαση στην πολιτική σκηνή και στις προτιμήσεις των πολιτών. Οι οικονομικο-κοινωνικές επιπτώσεις της ύφεσης έχουν θολώσει και αποπροσανατολίσει, ως ένα βαθμό, τον πολίτη. 

 

Είναι καθήκον του πρωθυπουργού, πολιτικό, αλλά και ηθικό, να προειδοποιήσει για το που οδηγεί η πόλωση. Ταυτόχρονα όμως, να αναδείξει την ελπίδα στην οποία τόσο συχνά αναφέρεται, με σαφήνεια, προσδιορίζοντας πως και πότε θα την αγγίξουμε. Ίσως, για παράδειγμα υπάρχουν στάδια ανάκαμψης - να τα καταδείξει. Ήδη βλέπουμε στοιχεία προόδου. Αυτά, πρέπει να τα συνειδητοποιήσουν - πρώτα οι βουλευτές, ώστε να ψηφίσουν τα μέτρα - διότι όλα δείχνουν πως μόνο ο φόβος δεν θα φτάσει αυτή τη φορά. Μετά, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα που θέλει μια προοδευτική Ελλάδα, μαζί με τις κινήσεις πολιτών, τα κέντρα σκέψης και προβληματισμού, τους ομίλους που επίσης επιθυμούν μια Ευρωπαϊκή, θωρακισμένη Ελλάδα, όλοι μαζί να δώσουν τον αγώνα της αντιστροφής του πολιτικού κλίματος και των τάσεων της κοινωνίας. Αυτό, θα έχει, αναμφίβολα, σημαντικά οικονομικά οφέλη μέσω της ψυχολογίας της αγοράς, σε όλα τα επίπεδα (καταναλωτών, παραγωγών, επενδυτών κ.ο.κ).