Ένα από τα πρόσφατα (δεν έχει ακόμα κάνει τα σαράντα) που κυκλοφορούν στη δημόσια σφ@ίρα1 της χώρας είναι η φωτογραφία του Πρωθυπουργού της χώρας κ. Τσίπρα, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων με αφορμή την επίσκεψη του κ. Κλίντον στην Αθήνα. Να θυμίσω ότι κατά τη διάρκεια εκείνης της επίσκεψης είχαν σημειωθεί εκτεταμένα, καταδικαστέα, επεισόδια και βανδαλισμοί σε κεντρικούς δρόμους της Πρωτεύουσας. Η φωτογραφία αυτή λοιπόν μας δείχνει ένα παιδί (τότε επικεφαλής της νεολαίας του ΣΥΝ), που κάποιοι τον αποκαλούσαν «πρόεδρο του 15μελούς» σε ένα κοντινό καρέ. Δεν τον δείχνει πουθενά, να σπάει, να καίει, να βανδαλίζει. Δεν θα σταθώ όμως εκεί. Θα σταθώ στην ευγένεια του χρόνου απέναντι στην εικόνα του ίδιου του Πρωθυπουργού, καθώς ελάχιστα έχει αλλάξει η όψη του από την εποχή της οργισμένης νιότης μέχρι της εποχή της μνημονιακής στροφής. Το «παιδί» παρέμεινε παιδί και σάρωσε σε 2 εκλογές επειδή βρήκε το κατάλληλο αφήγημα για τα αυτιά του ελληνικού λαού. Το κατάλληλο φυσικά για τον ίδιο καθώς για τον λαό μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος θα μπορέσει να δώσει την απάντηση. Ο κ. Τσίπρας μας είπε αυτά που θέλαμε να ακούσουμε, το τι θα κάνει ή το τι θα τον αφήσουν να κάνει είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αυτά για το «παιδί» που έγινε πρωθυπουργός. Ο πρωθυπουργός της Αριστεράς.

Στην αντίπερα όχθη τώρα, της δεξιάς, η κατάσταση εξελίσσεται σε παιχνίδι για γερά στομάχια. Πραγματικά είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντέξεις τόσο γέλιο! Τελικά στο Game of Thrones της Συγγρού (το Ρηγίλλης είναι μακράν πιο επικοινωνιακό κύριοι της ΝΔ) έχουμε 4 υποψηφιότητες για έναν θρόνο που έχει την τάση να μην φέρνει και τόσο μεγάλη τύχη στους κατόχους του.

Βαγγέλης Μεϊμαράκης: Ο νυν υπηρεσιακός πρόεδρος της ΝΔ που στα 63 του χρόνια βρέθηκε στο τιμόνι του κόμματος που υπηρετεί από πάντα. Πιστός στο «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» ο «Βαγγέλας», όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν γνωστοί και φίλοι λιγώθηκε από τη γλύκα της καρέκλας και έσπευσε να αιφνιδιάσει με άμεσες εκλογές και με τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού ανα χείρας να μπει στη Συγγρού γαμπρός και όχι αρραβωνιαστικός. Κανένας δεν μπορεί να ψέξει τον Μεϊμαράκη για κάτι το πολιτικά unfair. Ανέλαβε το κόμμα σε κατάσταση συντριβής. Κατάφερε να σταθεί αξιοπρεπώς απέναντι στο φαινόμενο Τσίπρα, εξασφάλισε τις ευλογίες – λένε οι κακές γλώσσες – του κ. Καραμανλή και με βασικό όπλο την κομματική νομιμοφροσύνη ζητά από τους νεοδημοκράτες (και όχι μόνον) να τον στηρίξουν για να παραμείνει αρχηγός. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο κ. Μεϊμαράκης έχει στις πλάτες του-χονδρικά- 25 χρόνια στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Πάντα με την σημαία της Νέας Δημοκρατίας. Υπήρξε υπουργός, υφυπουργός, πρόεδρος της Βουλής π.Ζ.1 κτλ κτλ. Με τον Μεϊμαράκη πρόεδρο, αναλώσιμο αλλά του κόμματος, οι βαρόνοι, οι πρώην, οι νυν, οι μελλοντικοί και γενικότερα όλα τα όντα που διαβιούν στο σύστημα της ΝΔ θα μπορούν να είναι ήσυχα ότι θα έχουν, τον απαραίτητο για τις μηχανορραφίες τους, πολιτικό χρόνο. Να σημειωθεί πως υπήρξε … μικρανηψιός του βουλευτή με το Λαϊκό Κόμμα, Βασιλείου Μεϊμαράκη!

Κυριάκος Μητσοτάκης: Ο προβαλλόμενος ως φιλελεύθερος υποψήφιος για πρόεδρος της «μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης». Πέραν του ατού του ονόματος, ο γιος του επίτιμου, φαίνεται να έχει και τον πλέον καθαρό πολιτικό λόγο. Όραμά του είναι να γίνει επιτέλους η ΝΔ ένα Θατσερικό κόμμα και να εφαρμόσει όλα όσα έκανε εκείνη, πετυχαίνοντας- η αλήθεια είναι- την πολυπόθητη ανάκαμψη της οικονομίας. Στο περιθώριο σημειώνω την άπλετη στήριξη που βρήκε η Θάτσερ από το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας, τον πόλεμο των Φώκλαντς, την «αμερικάνικη βοήθεια» και άλλες τέτοιες λεπτομέρειες. Το βασικό ζήτημα με τον κ. Μητσοτάκη είναι η ανακολουθία - κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του – λόγων και έργων. Σε απλά ελληνικά δεν νομοθέτησε αυτά που πιστεύει, δεν συγκρούστηκε, δεν «έσπασε αυγά». Επιπλέον ο κ. Μητσοτάκης έχει την ατυχία να έχει στην οικογένειά του τον Αρχηγό που κατάφερε να κερδίσει τον Αντρέα1, την παραλίγο πρώτη εκλεγμένη Ελληνίδα πρωθυπουργό, που κατάφερε να χάσει τη σίγουρη εκλογή από τον «αποστάτη» Σαμαρά και τον φέρελπι και πιθανώς αυριανό ηγέτης της έρμης της ΝΔ, αν και δεν έχουν το ίδιο επίθετο, ανιψιό. Αυτό δεν είναι τζάκι, είναι ολόκληρη ψησταριά! Πάντως θα πρέπει να επισημάνω εδώ ότι ο Κυριάκος, κάποιες φορές, δεν πήγε με το ρεύμα της «επίσημης» ΝΔ, όπως στην εκλογή Παυλόπουλου πχ. Απ’ την άλλη υπάρχει και εκείνη η περασμένη, για πολλούς όμως όχι ξεχασμένη, με τα εξοφλημένα – πλέον – τιμολόγια της Siemens. Α!

Απόστολος Τζιτζικώστας: Αν και πολιτικός γόνος (ο πατέρας του Γιώργος Τζιτζικώστας, που απεβίωσε το 2000, υπήρξε επί σειρά ετών βουλευτής και υπουργός της Νέας Δημοκρατίας) ο νεαρότερος των δελφίνων δεν εμφανίζει πουθενά στο βιογραφικό του την εν λόγω ιδιότητα και τις πατρικές καταβολές. Γεγονός είναι ωστόσο ότι στην πρώτη του εμφάνιση σαν υποψήφιος βουλευτής διεύρυνε την εκλογική βάση του αποθανόντος πατρός και σε ηλικία 29 μόλις ετών κατέλαβε την 6η θέση στην Α εκλογική περιφέρεια της Θεσσαλονίκης. Αφενός η φιλία του με τον τότε πρόεδρο της ΝΔ κ. Καραμανλή, αφετέρου ο σκληρός πυρήνας φιλοβασιλικών ψηφοφόρων του πατρός Τζιτζικώστα αποτέλεσαν τη μαγιά για την εκλογή του στα βουλευτικά έδρανα. Οι καλές γλώσσες βέβαια του καταλογίζουν την επιλογή να μην πολιτευθεί στην ίδια περιφέρεια που πολιτευόταν ο πατέρας του αλλά σε γειτονική ενώ οι κακές επισημαίνουν ότι το όνομα Τζιτζικώστας ακόμα μετρούσε στη συμπρωτεύουσα. Η κακή επίδοση της ΝΔ στις εκλογές και η λογική επιλογή του ηττημένου κ. Καραμανλή να κρατήσει την έδρα της Θεσσαλονίκης αφήνει τον «Τζίτζι», όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, εκτός βουλής και ραγίζει το γυαλί. Επιλέγει τη σιγουριά κάτω από τις φτερούγες του «άχαστου» Πανίκα και την κατάλληλη στιγμή, εκ του ασφαλούς πάντα, τα σπάει με τον αδρανοποιημένο Λαϊκό Δεξιό και τσουπ, με τις ευλογίες Σαμαρά, καταλαμβάνει τη θέση του «ευεργέτη του». Εν συνεχεία βέβαια «τα σπάει» και με τον Σαμαρά, φυγομαχεί φοβούμενος τον Μπουτάρη στο Δήμο και σαρώνει, ως αντάρτης, στην περιφέρεια καρπούμενος την φθορά από το μνημόνιο του κόμματος που τώρα θέλει να ηγηθεί. Αν μη τι άλλο εκείνο που μπορεί εύκολα να πει κάποιος για τον κ.  Τζιτζικώστα είναι ότι έχει τρομερά γρήγορη αντίληψη της αλλαγής στην κατεύθυνση του ανέμου. Μένει να αποδειχθεί αν και αυτή τη φορά ο άνεμος θα είναι ούριος για ένα στέλεχος που σύμφωνα με όσα δήλωσε δημόσια η «μουράκλα» της Νέας Δημοκρατίας (είτε είναι γραμμένος είτε όχι), πρόεδρος του ΣΑΤΑ, Θύμιος Λυμπερόπουλος σε προσωπική συνάντησή τους πριν μερικούς μήνες του είχε πει ότι δεν πρόκειται να κατέβει για πρόεδρος και ότι η μοναδική λύση ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής. Θεωρώ φυσικά απόλυτα λογικό ότι και οι τρεις ανθυποψήφιοι του θα κάνουν σημαία το γεγονός ότι ως πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης –εφόσον εκλεγεί- δεν θα μπορεί να συμμετέχει σε συζητήσεις στη Βουλή για … χρόνια! Απ την άλλη βέβαια, όπως υποσχέθηκε δημόσια, εφόσον εκλεγεί, θα στολίσει το γραφείο του στη Συγγρού με το ρητό που κοσμεί την πύλη της Ιεράς Πόλης του Μεσολογγίου «Κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι δημότης Μεσολογγίου», ελπίζοντας ίσως σε κάποιο μαγικό για να κάνει κάθε «μνημονιασμένο» Έλληνα ψηφοφόρο της δικής του Νέας Νέας Δημοκρατίας όπως αρέσκεται να λέει.

Άδωνις Γεωργιάδης: Ο Άδωνις, δεν κρύβεται. Δεν θα μπορούσε να το κάνει άλλωστε γιατί δεν τον αφήνει ο χαρακτήρας του. Ο εκ μεταγραφής από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και υμνητής της ελληνικής κλασσικής αρχαιότητας, ζητάει ως «φιλελεύθερος δεξιός» την ψήφο των απανταχού δεξιών. Ατακαδόρος και ετοιμόλογος, στα όρια της καρικατούρας μερικές φορές, δεν μασάει τα λόγια του και τολμά να φωνάζει «στα τέσσερα» live μέσα στη Βουλή. Αν ο Άδωνις είχε το επικοινωνιακό χάρισμα του Αντρέα θα έκανε τρελό γκελ στο θυμικό του Νεοέλληνα. Δυστυχώς για τον ίδιο όμως η «χαριτωμένη» συμπεριφορά του τον έχει κάνει τόσο ανεπιθύμητο που στις τελευταίες εκλογές κυκλοφορούσαν μέχρι και προσωπικές αφίσες εναντίον του. Θετικό βέβαια αυτό για τον πυρήνα της σκληρής δεξιάς που τον θέλει πρόεδρο αν και εσχάτως ο Τάκης Μπαλτάκος την έκανε προς Τζίτζι μεριά. Η υποψηφιότητα του Αδώνιδος πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να μαζέψει τις 50 υπογραφές. Για να φτάσει εκεί έκανε πίσω ο λιγότερο παρορμητικός, κατ άλλους πιο έξυπνος, Μάκης Βορίδης και έβαλε το χέρι της η «δεξιά του κυρίου»1. Αν υπάρχει θεός της κωμωδίας θα πρέπει να βγάλει τον Άδωνη μπετόν πρόεδρο μόνο και μόνο για το σπριντ του. Άντε, ας χάσει και 8 ψήφους για τα 8 λεπτά που καθυστέρησε. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην υπάρχει στην κούρσα ένας «σώγαμπρος νεοδημοκράτης» όπως χαρακτήρισε τον συμπαθή κύριο Γεωργιάδη φίλος δεξιός, «από την εποχή της ΕΡΕ», όπως του αρέσει να λέει. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να τον έχουμε σαν guest υποψήφιο. Και κάτι τελευταίο. Δεν θεωρώ ότι κάποιος μπορεί να πει τον Άδωνι τεμπέλη. Αυτό το λέω πολύ σοβαρά.

Αυτά για τους υποψηφίους, ας πάμε τώρα στην ουσία. Σε κάθε στρατό που χάνει μάχες γίνονται εκκαθαρίσεις. Οι φατρίες των ηττημένων μάχονται για να πάρουν το πάνω χέρι ευελπιστώντας ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα. Η ΝΔ αυτή τη στιγμή ψάχνει αναλώσιμο αρχηγό που θα σύρει το κάρο μέχρι που οι συνθήκες θα γίνουν ευνοϊκές. Παράλληλα θα προσπαθήσει να βρει το νέο της αφήγημα προς το λαό για να μπορέσει να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα της επιτρέψουν να αποκτήσει το πολιτικό πλεονέκτημα. Το «παιδί» και ο κηδεμόνας του κ. Πάνος, κάνουν ότι μπορούν για να συναγωνιστούν ο ένας τον άλλον σε γκάφες, είτε με τα ονόματα των νησιών είτε με «πολιτικούς άνδρες» όπως ο πρόεδρος Νικολόπουλος προσφέροντας στην ασθμαίνουσα ΝΔ ψήγματα ελπίδας για το άμεσο μέλλον. Και σε αυτό το άμεσο μέλλον θα πρέπει να επικεντρωθούν όσοι θα πάνε να ψηφίσουν καθώς, με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, ο εκάστοτε αρχηγός της ΝΔ είναι ένας από τους δύο εν δυνάμει Έλληνες Πρωθυπουργούς. Καλή ψήφο λοιπόν σε πρώτο και δεύτερο γύρο.

ΥΓ: Αν ο γράφων ψήφιζε θα την έριχνε στον …, δικό σας!