Δεν θα μπω σε μία ιστορική καταγραφή για το ποιος έχει δικαίωμα να βρίσκεται στην περιοχή καθώς –αναλόγως με το πόσα χρόνια πίσω θα πάμε- τα επιχειρήματα σε αυτή την περίπτωση αυξάνουν γεωμετρικά υπέρ των Ισραηλινών. Να επισημάνω εδώ ότι ανάλογα επιχειρήματα θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε και εμείς οι Έλληνες για να «κατοχυρώσουμε» την παρουσία μας σχεδόν σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου κι ακόμα παραπέρα. Δεν είναι όμως πάντα αυτό το κριτήριο σε μια τέτοιου είδους «αναλύσεις». Η προσωπική μου τοποθέτηση είναι ξεκάθαρη και υπαγορεύεται από μια προσωπική σφαιρική εκτίμηση της κατάστασης που βρίσκονται η Ελλάδα και η Κύπρος στη σημερινή γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής.

Είμαι λοιπόν με το Ισραήλ γιατί:

• Είναι η μοναδική χώρα της περιοχής με μία κουλτούρα και έναν τρόπο ζωής που εν πολλοίς συμβαδίζει με τον δικό μου.
• Βρίσκονται, οι Ισραηλινοί, σε μια περιοχή που διαβιούν διαρκώς σε απειλή. Είτε θέλουμε να το δεχτούμε είτε όχι, όπως την εποχή των σταυροφοριών, τώρα από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα πολύ μεγάλο επιθετικό κίνημα από μερίδα του μουσουλμανικού κόσμου* που στοχεύει στην επέκταση –δια της μάχαιρας- της πίστης του σε όλο τον κόσμο. Σε αυτούς το Ισραήλ απαντά δια πυρός και σιδήρου. Στην ουσία λοιπόν μιλάμε για μια μάχη επιβίωσης και σε μια τέτοια μάχη επιθυμώ να στηρίξω αυτόν που θα στηρίξει κι εμένα στη συνέχεια. Κι αυτό γιατί δυστυχώς φαίνεται ότι οι τάση αυτή την περίοδο δείχνει αύξηση της δύναμης των φανατικών.
• Ανεξαρτήτως της οπτικής και της τοποθέτησης του καθενός είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι Ισραηλινοί παρέλαβαν μια «έρημο» και δημιούργησαν εκεί ένα κράτος πρότυπο –με τα όποια προβλήματα μπορεί να έχει- το οποίο προσφέρει ένα ιδιαίτερα υψηλό βιοτικό επίπεδο στους κατοίκους του (κάθε εθνικότητας και προσανατολισμού).
• Έχουν καταφέρει μέσα σε μόλις 73 χρόνια ύπαρξης να πετύχουν να είναι μια χώρα με ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, στιβαρή διεθνή παρουσία και μια σκιώδη μυστική υπηρεσία παγκόσμιο φόβητρο.
• Στην πρόσφατη διένεξη ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την γείτονα χώρα ήταν μία από τις ελάχιστες χώρες που ξεκάθαρα στάθηκαν στο πλευρό μας.
• Αποτέλεσαν την επιτομή της αποτελεσματικότητας στο θέμα της αντιμετώπισης μέσω του εμβολιασμού της Covid 19 λοίμωξης. Την ίδια αποτελεσματικότητα επέδειξαν και στην προμήθεια υγειονομικού υλικού στα πρώτα στάδια της πανδημίας κι ενώ όλος ο πλανήτης έτρεχε να βρει μάσκες και ότι άλλο χρήσιμο.

Θα μπορούσα να προσθέσω στη λίστα μου δεκάδες επιχειρήματα, ίσως και εκατοντάδες, αλλά η ουσία είναι μία: Είμαι με το Ισραήλ γιατί είναι ένα κράτος με κοινές με το δικό μας προκλήσεις. Η βασική διαφορά είναι ότι εκείνοι κατάφεραν να τις αντιμετωπίσουν και εξακολουθούν να τις αντιμετωπίζουν με μέθοδο, στρατηγική και κυρίως ομόνοια. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά – και το έχει αποδείξει και η διαδρομή τους ως λαός- ότι δεν αρκούν μόνο η κοινή γλώσσα και η κοινή θρησκεία. Χρειάζεται να ομονοούν και να προσπαθούν από κοινού για το κοινό καλό. Για το καλό του κράτους του Ισραήλ αλλά και των απανταχού της γης Ισραηλινών. Θα ήθελα μόνο να επισημάνω εδώ ότι από το 2008 μέχρι και σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της τράπεζας της Ελλάδας, έχουν φύγει από την Ελλάδα σχεδόν 500,000 Έλληνες. Στον αντίποδα, την ίδια χρονική περίοδο και σύμφωνα με τα στοιχεία της επίσημης στατιστικής αρχής του Ισραήλ, περισσότεροι από 200,000 Ισραηλινοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους προερχόμενοι από περισσότερες από 100 χώρες.

Η ιστορία πρέπει να μας διδάσκει και την ιστορία την γράφουν οι γενναίες αποφάσεις. Ας διδαχθούμε λοιπόν, ας παραδειγματιστούμε από τα όσα πέτυχαν οι Ισραηλινοί και ας προσπαθήσουμε να τους μιμηθούμε. Και ίσως είναι πλέον καιρός να λάβουμε και αποφάσεις δυσάρεστες για πολλούς αλλά απαραίτητες. Ακόμα κι αν χρειαστεί να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε μια καινοτόμο εξωτερική πολιτική χωρίς στεγανά, προκαταλήψεις και ιδεοληψίες. Μια εξωτερική πολιτική που θα δυσαρεστήσει «φίλους» αλλά θα ωφελήσει τους Έλληνες.

Η Ελλάδα πρέπει πλέον να καταλάβει ότι η ίδια μας η ύπαρξη ως κράτος και ως έθνος εξαρτάται από την δράση και όχι από την αδράνεια. Και η δράση μπορεί πολλές φορές να προκαλέσει αντίδραση η αδράνεια όμως σε οδηγεί σταδιακά στον αφανισμό.

Να σημειώσω κλείνοντας ότι ο γράφων έχει συμμετάσχει ουκ ολίγες φορές σε πορείες και δράσεις υποστήριξης των Παλαιστινίων στο παρελθόν. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι η επιλογή μου ήταν λανθασμένη.

* Φυσικά και δεν δαιμονοποιώ το Ισλάμ. Ωστόσο είμαι κάθετα αντίθετος στους ακραίους που προσπαθούν να επιβάλλουν τα πιστεύω τους με τη βία