Μελαγχολία για τον Μπαράκ που θέλαμε και τελικά δεν είχαμε, για τον Μπαράκ που χάνουμε και για τον… τρελό που έρχεται.
Για την Ελλάδα που διαλύθηκε, για τη Δημοκρατία που αλλοιώθηκε, για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έπαψαν να είναι αυτονόητα, για το κοινωνικό κράτος που πάλι έχασε το τρένο, για τη νεολαία που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει, για τον έρωτα που πια δεν θα τον βρεις κάτω από το ίδιο φεγγάρι….
Η ομιλία Ομπάμα ήταν πράγματι σπουδαία και αξίζει τον κόπο να διαβαστεί και να ακουστεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, ιδιαίτερα σε αυτή τη χρονική περίοδο που το μίσος, η βία, η απογοήτευση, η μιζέρια, κερδίζουν διαρκώς έδαφος και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους…
Ο Ομπάμα απέδειξε για ακόμη μία φορά πως είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος, ένας σπουδαίος ρήτορας, ένας οραματιστής πολιτικός. Όπως σωστά επισημάνθηκε, όμως, το ταξίδι του στην Ελλάδα και η «αποχαιρετιστήρια» ομιλία του στο Ίδρυμα Νιάρχος είναι η πολιτική του διαθήκη. Τι μας αφήνει τελικά ο Μπαράκ Ομπάμα;
Κακά τα ψέματα, όλοι όσοι πιστέψαμε το 2008 ότι αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος μπορεί να «αλλάξει» τον κόσμο μας, δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι.
Πιθανότατα, βέβαια, να ήταν ο καλύτερος Αμερικανός Πρόεδρος που οι περισσότεροι έχουμε προλάβει να ζήσουμε, αλλά, δυστυχώς, δεν μας παραδίδει τον κόσμο που μας υποσχέθηκε. Δεν μας παραδίδει τον κόσμο που ο ίδιος θα ήθελε και περιέγραψε τόσο όμορφα στην ομιλία του στην Ελλάδα. Και το χειρότερο; Παραδίδει τον Λευκό Οίκο (και τις τύχες μας), σε έναν Πρόεδρο επικίνδυνο και φέρει και ο ίδιος μεγάλη ευθύνη γι` αυτή την εξέλιξη.
Σίγουρα, η μιζέρια και η απογοήτευση δεν είναι καλός σύμμαχος για τα δύσκολα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Ούτε, όμως και ο αφελής ενθουσιασμός μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτή τη συγκυρία.
Αυτό το ξέρει και ο ίδιος ο Ομπάμα και μας το είπε με την ομιλία του, στην οποία επί της ουσίας υπογράμμισε όλα όσα έπρεπε να κάνει και δεν έκανε. Αν θέλουμε να είμαστε επιεικείς, όσα δεν πρόλαβε να κάνει…
Το ξέρει, πάντως, ότι δεν τα έκανε και προειδοποιεί αυτούς που συνεχίζουν να ασκούν εξουσία και αυτούς που έρχονται πως αν δεν τα κάνουν, τότε θα χάσουν κι αυτοί. Θα βρεθούν στη θέση του και θα παραδώσουν επίσης τα «κλειδιά» στον επόμενο γελοίο λαϊκιστή που καραδοκεί. Στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και παντού…
Πρέπει, λοιπόν, να πάρουμε στα σοβαρά όσα είπε ο Ομπάμα. Να ξανανιώσουμε τις έννοιες όλων των ωραίων λέξεων που χρησιμοποίησε, να αναλάβουμε την ευθύνη των μεγάλων οραμάτων που μας θύμισε και των προκλήσεων που οφείλουμε να υλοποιήσουμε.