Τις προθέσεις του Μακρόν δεν μπορούμε να τις γνωρίζουμε και σίγουρα θα ήταν άδικο να σπεύσουμε να τις απαξιώσουμε, ωστόσο, τα πρώτα δείγματα γραφής δεν είναι τέτοια που να μας επιτρέπουν να ενθουσιαζόμαστε. Άλλωστε και στο διάστημα της παρουσίας του στην Ελλάδα έκανε μπαμ πως αυτό που κυρίως τον ενδιέφερε ήταν να ποζάρει μπροστά στον Παρθενώνα, να κάνουν business οι επιχειρηματίες που έφερε μαζί του και μετά να βγάλει selfie στο Σύνταγμα για να δείξει πόσο απλός άνθρωπος είναι.
Στην πραγματικότητα, όμως, ο Γάλλος Πρόεδρος δεν είπε κάτι καινούριο στην Πνύκα. Η ομιλία του έχει προφανώς θετικό πρόσημο, αλλά σίγουρα δεν πρέπει να προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στην Άνγκελα Μέρκελ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ούτε φυσικά τους προβλημάτισε.
Χοντρικά, οι κύριες προτάσεις Μακρόν έχουν ήδη πάρει την έγκριση από το Βερολίνο. Το Ευρωπαϊκό ΔΝΤ, ο υπουργός Οικονομικών της ευρωζώνης και ο κοινός προϋπολογισμός, αποτελούν επί της ουσίας προτάσεις, που έχουν τις ευλογίες της Γερμανίας.
Δεν προμηνύουν δηλαδή κάποια σύγκρουση Μακρόν – Μέρκελ για το μέλλον της ΕΕ. Αντίθετα, αν θεωρήσουμε δεδομένη την ανανέωση της θητείας της Γερμανίδας Καγκελαρίου μετά τις γερμανικές εκλογές, τότε το πιθανότερο σενάριο είναι η συμπόρευση Γερμανίας – Γαλλίας, για μία Ευρώπη πολλών ταχυτήτων.
Στην πραγματικότητα και μακάρι να βγω ψεύτης, ο Μακρόν μοιάζει -για την ώρα τουλάχιστον- περισσότερο με… λαγό της Μέρκελ, παρά με τον επαναστάτη μεταρρυθμιστή που θα συγκρουστεί και θα επιφέρει ριζοσπαστικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ακόμα και εντός Γαλλίας, οι φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστές που τον ψήφισαν με τα δυο χέρια, θεωρούν πως η μεταρρύθμιση που προωθεί στα εργασιακά, σπάει πολύ λιγότερα αυγά, από αυτά που υποσχόταν προεκλογικά.
Η πραγματικότητα είναι πως η Άνγκελα Μέρκελ, ο Μακρόν, ο Γιούνκερ, ο Σόιμπλε, έχουν καταλάβει πια πως η πορεία της ΕΕ είναι προβληματική. Οι αντιδράσεις πυκνώνουν και δεν είναι πια μόνο οι ακραίοι λαϊκιστές που «φωνάζουν». Όλοι βλέπουν πως το μέλλον δεν είναι ευοίωνο. Αντιδρούν.
Στο πλαίσιο αυτό, οι ισχυροί της ΕΕ έχουν αποφασίσει λοιπόν να προχωρήσουν σε αλλαγές. Αλλά όχι σε ουσιαστικές αλλαγές. Σε μπαλώματα...
Παράλληλα, επειδή ο γαλλικός λαός είναι περήφανος και δεν θέλει να είναι άλλο κομπάρσος, το Βερολίνο (αφού ευτυχώς απέφυγε να βρει μπροστά του τη Λεπέν) αποφάσισε να δώσει τον α` ανδρικό ρόλο στον Μακρόν. That`s all.
Επιπλέον, στηρίζω την απαισιοδοξία και τη δυσπιστία μου απέναντι στον Μακρόν και τις πιθανότητες που έχει να είναι αυτός που θα αλλάξει την Ευρώπη, στους στίχους του Γιώργου Σεφέρη, που ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος διάβασε στην Πνύκα.
«Το θαύμα δεν είναι πουθενά, παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου», έγραψε ο ποιητής και αν εσείς βλέπετε το θαύμα να κυλά στις φλέβες της Μέρκελ και του Σόιμπλε, που κινούν τα νήματα στην Ευρώπη, τότε πάω πάσο.
Επιτρέψτε μου, όμως, με τον Σεφέρη οδηγό, να έχω σοβαρές επιφυλάξεις και να προσφέρω τη μύτη μου για τρύπημα, χωρίς ιδιαίτερο άγχος…