Κάπως έτσι, ξεχάσαμε το προσφυγικό/μεταναστευτικό ή αν προτιμάτε, πάψαμε να το βλέπουμε ως πρόβλημα των ανθρώπων που ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Το είδαμε σαν βάσανο δικό μας. Που δυσκολεύει τις δικές μας ζωές. Που μας κάνει να φοβόμαστε. Και αυτό βόλεψε και το πολιτικό σύστημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Ιδιαίτερα η Ευρώπη απέτυχε απόλυτα να το διαχειριστεί και αφού η αλληλεγγύη και οι δομές φιλοξενίας αποδείχθηκαν και επίσημα αποθήκες ψυχών, απλά προσπάθησαν να το «θάψουν».
Θα πει κανείς ότι η Μέρκελ κοντεύει να διαλύσει την κυβέρνησή της εξαιτίας του προσφυγικού. Πράγματι, όχι όμως για ανθρωπιστικούς λόγους. Όχι γιατί οι συγκυβερνώντες της δεν ανέχονται να ζουν οι μετανάστες σε άθλια hot spots, αλλά γιατί δεν θέλουν άλλους μετανάστες ανάμεσα στα πόδια τους.
Έτσι και στην Ελλάδα, που βρέθηκε στο επίκεντρο της προσφυγικής κρίσης. Πέρασαν τα χρόνια, η Ευρώπη έθαψε (με την ανοχή μας) εδώ το πρόβλημα σε hot spots, αλλά οι άνθρωποι σε αυτά συνεχίζουν να ζουν σε άθλιες συνθήκες. Και ο Αλέξης Τσίπρας ούτε που είπε κουβέντα στη ΔΕΘ για το τι κάνει η προοδευτική κυβέρνηση του για τον κόσμο που στοιβάζεται στη Λέσβο, στη Χίο και αλλού… Λίγους μήνες νωρίτερα βέβαια -όπως κάνει πάντα- είχε πει ένα ακόμα «ναι» στην Άνγκελα Μέρκελ όταν του πρότεινε να πάρει επιπλέον πρόσφυγες στη χώρα μας.
Το πού θα μένουν αυτοί οι άνθρωποι και υπό ποιες συνθήκες, δεν μοιάζει να απασχολεί ιδιαίτερα τον αριστερό Πρωθυπουργό μας, που ξεχνάει μάλλον ότι πολλοί άνθρωποι ψήφισαν δύο φορές ΣΥΡΙΖΑ το 2015, με βασικό κριτήριο ότι θα διαχειριστεί το προσφυγικό πιο ανθρώπινα από ό,τι πιθανώς θα έκανε η ΝΔ.
Τις τελευταίες ημέρες το ζήτημα, ευτυχώς, επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από τις προσπάθειες ορισμένων ΜΚΟ, αλλά και διεθνών ΜΜΕ να μας υπενθυμίσουν ότι πχ στη Μόρια ζουν δύο άτομα ανά ένα τετραγωνικό μέτρο, ότι οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και άκρως επικίνδυνες για την υγεία. Άνθρωποι πεταμένοι, ζουν σε άθλιες δομές.
Στο πλαίσιο αυτό, οι απόπειρες αυτοκτονίας αυξάνονται καθημερινά. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες έχουν χάσει κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Πολλοί εμφανίζουν κατάθλιψη, φοβούνται, νιώθουν τελειωμένοι.
Η Ευρώπη ασφαλώς έχει τεράστιες ευθύνες για όλα τα παραπάνω. Ωστόσο, στην Ελλάδα ζούμε και είναι λογικό να περιμένουμε δράσεις από τους δικούς μας πολιτικούς. Έχει λοιπόν μείνει καθόλου τσαγανό στον Αλέξη Τσίπρα; Τι φοβέριζε τόσο καιρό; Γιατί δεν προκαλεί μία Σύνοδο Κορυφής για το ζήτημα; Θα αφήνει τους Ακροδεξιούς στην Ιταλία, την Ουγγαρία και την Πολωνία να κάνουν κουμάντο στην Ευρώπη; Αυτοί θα καθορίσουν την ατζέντα; Και τελικά αυτοί θα είναι οι κερδισμένοι; Οι σκοταδόψυχοι; Αυτοί που αδιαφορούν για το αν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες πνιγούν στη θάλασσα;
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα πάρει κάποια ξεκάθαρη θέση για το ζήτημα; Θα παρουσιάσει κάποιο σχέδιο; Ή μόνο για το ασφαλιστικό, τον ΕΝΦΙΑ και τους φόρους νοιάζεται; Φιλελεύθερος πολιτικός είναι και θα έπρεπε να τον νοιάζει τι θα γίνει.
Η Ελλάδα πριν από τρία καλοκαίρια έπαιρνε τα εύσημα για την υποδοχή των προσφύγων. Για τις διασώσεις. Για τη φιλοξενία. Τώρα σύμφωνα με τον Guardian διαθέτουμε το χειρότερο κέντρο φιλοξενίας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η ανοχή έχει και τα όριά της. Μπορεί στο πεδίο της οικονομίας να χάσαμε. Μπορεί να ανεχθήκαμε πολλά, πληρώνοντας εν μέρει και δικά μας λάθη. Αλλά την ανθρωπιά μας δεν γίνεται να τη χάσουμε έτσι απλά, χωρίς τουλάχιστον να παλέψουμε λίγο. Κι όσο άνθρωποι θα ψυχοραγούν σαν τα ποντίκια στα νησιά μας, δεν είναι δυνατό να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Αποτελεί προσβολή για τη χώρα μας η εικόνα των hot spots. Αποτελεί προσβολή στη μνήμη των προγόνων μας που ξενιτεύτηκαν για να φτιάξουν το δικό μας μέλλον…