Δεν είναι όμως έτσι. Ο προϋπολογισμός της Ελλάδας έχει πολλά σημεία πάνω στα οποία θα μπορούσαν να "πατήσουν" οι θεσμοί και να απορρίψουν το αίτημα για μη περικοπή των συντάξεων. Αλλά δεν το έκαναν γιατί οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι πείστηκαν πως η ελληνική κυβέρνηση δεν θα τους εξαπατήσει και όπως πρόσφατα είπε και ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, Όλαφ Σολτς, εκτίμησαν το γεγονός ότι δεν προχώρησε σε μονομερή ενέργεια, αλλά ζήτησε μία "εξυπηρέτηση".
Για να γίνουμε πιο σαφείς, ο προϋπολογισμός της Ελλάδας ουσιαστικά το μόνο που πετυχαίνει είναι υπερπλέονασμα και πάνω σε αυτό στηρίζονται και οι θεσμοί, προκειμένου να δώσουν στον Αλέξη Τσίπρα τη δυνατότητα να περάσει κάποια θετικά κοινωνικά μέτρα. Δεν ασχολούνται δηλαδή καθόλου με το πώς η Ελλάδα πετυχαίνει το υπερπλεόνασμα, τους νοιάζει μόνο το αποτέλεσμα.
Δεν δείχνουν να νοιάζονται ιδιαίτερα για το ότι δεν υπάρχει αναπτυξιακή πολιτική, ότι δεν προχωράνε οι επενδύσεις, ότι δεν πιάνεται ο στόχος από τις ιδιωτικοποιήσεις.
Στο EWG, με βάση το πώς έπρατταν στο πρόσφατο παρελθόν θα μπορούσαν κάλλιστα να απορρίψουν το ελληνικό αίτημα, με την αιτιολογία ότι το υπερπλεόνασμα προκύπτει λόγω της υποεκτέλεσης κατά 1,3 δισ. ευρώ του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Θα μπορούσαν επίσης να επισημάνουν το γεγονός οτι οι επιστροφές φόρου είναι λιγότερες κατά 770 εκατ. ευρώ σε σχέση με τον στόχο.
Θα μπορούσαν επίσης να επισημάνουν το γεγονός οτι οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού είναι μειωμένες κατά 618 εκατ. ευρώ.
Δεν το έκαναν, όμως, γιατί έχει ληφθεί πολιτική απόφαση που επιτρέπει στην Ελλάδα έπειτα από οκτώ χρόνια κρίσης να πάρει μία ανάσα. Έστω και φαινομενική, έστω κι αν τελικά αυτή βλάψει την οικονομία της και τις προοπτικές ανάπτυξης σε βάθος χρόνου.
Η Κομισιόν πίεσε, το ΔΝΤ δεν έχει πια λόγο, η Μέρκελ πείστηκε να κάνει ένα "δώρο" στον Αλέξη Τσίπρα και οι περικοπές στις συντάξεις δεν θα εφαρμοστούν, ενώ θα επιτραπεί και η εφαρμογή των περισσότερων εξαγγελιών του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Πολιτική βούληση να υπάρχει, λοιπόν και τα εμπόδια ξεπερνιούνται. Αυτό να το θυμόμαστε και για την επόμενη φορά που η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί υπό πίεση και να παρακαλάει τους εταίρους της για λίγη κατανόηση.