Ο χώρος της Κεντροαριστεράς τάσσεται άλλωστε διαχρονικά υπέρ μίας λύσης με σύνθετη ονομασία και ασφαλώς δεν μπορεί να μένει προσκολλημένος σε εθνικιστικές ρητορικές.
Κι αν η ΝΔ έχει ψηφοθηρικούς λόγους να ταχθεί ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών, το ΚΙΝΑΛ δεν φαίνεται να κερδίζει από την απόφασή του να πει κατευθείαν ένα ξερό «όχι».
Ο κόσμος που προσπαθεί να προσεγγίσει καθώς επιχειρεί να παρουσιάσει ότι εκπροσωπεί την Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα, περισσότερο απογοητεύθηκε από αυτή τη στάση του ΚΙΝΑΛ, παρά πείστηκε πως αυτό είναι το κόμμα με το οποίο πρέπει να συμπορευθεί και να στηρίξει στις επόμενες εκλογικές διαδικασίες.
Η Φώφη Γεννηματά φάνηκε να ακολουθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε μία σχεδόν ακατανόητη για την Κεντροαριστερά απόφαση, καθώς επισκιάζεται πλήρως από το δεξιό χώρο και δεν προσφέρει τίποτα στην προσπάθεια του κόμματος να αναδειχθεί ως μία πολιτική δύναμη που έχει αλλάξει και μπορεί να σπάσει αυγά.
Την ίδια ώρα ο Σταύρος Θεοδωράκης αποφάσισε να πει πως το Ποτάμι στηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών, έστω κι αν πολλοί έσπευσαν να τον κατηγορήσουν πως έχει πάρει ανταλλάγματα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Λίγους μήνες αργότερα και καθώς η συμφωνία έχει αρχίσει να παίρνει το δρόμο προς το δικό μας κοινοβούλιο, ο Σταύρος Θεοδωράκης αμφισβητεί τη συμφωνία και κατηγορείται πια πως «παζαρεύει» υπουργεία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η αλήθεια είναι πως ο Σταύρος Θεοδωράκης (αν και δεν το συνηθίζει) στη συγκεκριμένη υπόθεση έκανε τις σωστές κινήσεις και πλέον μπορεί να καμαρώνει πως είναι ο ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων.
Μπαίνει στο κάδρο. ΜΜΕ, κόμματα, αντίπαλοι και φίλοι περιμένουν να ακούσουν τι τελικά θα αποφασίσει. Συμμετέχει ενεργά στο πολιτικό σκηνικό.
Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το ΚΙΝΑΛ και τη Φώφη Γεννηματά που επέλεξε εξ αρχής να πει ένα «στείρο» όχι στη Συμφωνία των Πρεσπών λες και το εκλογικό της ακροατήριο ανήκει στη Λαϊκή Δεξιά και όχι στην Κεντροαριστερά.
Τώρα, μπορεί να βλέπει το Σταύρο στο επίκεντρο των εξελίξεων όσο η ίδια θα μιλάει, αλλά κανείς δεν θα την ακούει…